UITKATEREN OP ZATERDAG
Hier missen nogal wat foto’s. Of eigenlijk missen er geen foto’s, want die heb ik niet gemaakt. Het was een epische ochtend. Ik werd dood wakker en Roelie’s maag zat niet helemaal zoals-ie moest zitten. Maar… uiteindelijk is het ons toch gelukt om weer van Harlingen naar Nieuw-Vennep te rijden. Hier hangen ik om 13:00 alweer in de bank bij Roelie en Nigel thuis. Onze mannen hebben ons gemist. En Scooby ook.
Het is dus echt hangen en hangen en hangen en de televisie stond aan, maar daar heb ik niks van meegekregen.
Heel misschien had ik me 2 dagen niet gedoucht en heel misschien heb ik ook wel 2 dagen dezelfde kleding aangehad, inclusief onderbroek. Heel misschien heb ik ook wel in dezelfde kleren geslapen. Maar hier ben ik weer helemaal fris en fruitig. En m’n nagellak zit er ook nog gewoon op.
Oh. Nee. Roel! Niet doen! Niet doen!
Nigel heeft vanmorgen een heerlijke lamsschouder in de oven gezet en het hele huis ruikt zalig en ik krijg eindelijk weer honger en trek en ik kan ook weer wat helderder nadenken.
Nou. Vooruit. Eentje dan.
We krijgen foto’s doorgestuurd van gisteren. En ja, deze dekt wel zo ongeveer de lading; een wazige TOPDAG!
Dit had ik nodig! Eten! Eten! Eten! Ik weet niet meer precies of ik na die kom tomatensoep van gisteren nog vast voedsel heb gehad, maar ik denk van niet. De lamsschouder en stamppot pastinaak-wortel doen me goed. Ik voel me weer mens. Maar voor de zekerheid toch maar vroeg naar bed.
Vorig jaar pastte m’n trouwjurk niet!
