SO MUCH VOOR JE ZELFVERTROUWEN
Ik heb altijd gedacht dat het aan mij lag. Dat het mijn eigen schuld was. Grapje van God. Ik zag het als mijn lot. Of mijn straf. Maar het was in ieder geval niet wat ik wilde. Beetje de hele dag geile teksten schrijven, vibrators testen, maar dan wel elke avond in je eentje in het hoekje van het bed liggen. Wat een lachertje! Ik heb altijd gedacht dat het aan mij lag. Ik was te dik. Te groot. Te rood. Te seksueel. Te geil. Te luidruchtig. Too much. Te veel van alles. Te druk. Teveel vrouw. Ik heb altijd gedacht dat het aan mij lag. Moest ik me anders gedragen? Andere kleding? Moest ik me scheren? Of juist niet? Moest ik stoppen met m’n werk bij FOXY? Waren die vibrators die ik testte te intimiderend? En wilde hij nou wel dat ik erover praatte? Of niet? Wat deed ik fout? Had het nog zin om er boos over te worden? Of verdrietig? Moest ik weggaan bij de man waar ik van hield omdat we nooit meer seks hadden? Was dat een goede reden? In sekstherapie dan? Wij? Ik? De vrouw die altijd zo gemakkelijk over seks praatte en schreef? Ik, die anderen tips en advies gaf over hoe en wat ze moesten gaan liggen? Ik? De vrouw die helemaal niet moeilijk doet over seks? Moest ik er met vriendinnen over praten? En dan? Het grootste sekstaboe is nog altijd het niet hebben van seks. Dus ik zweeg. En ik zweeg. En ik zweeg nog veel harder. Ik was van een vrijgevochten seksuele vrouw veranderd in een vrouw die zich schaamde voor haar lichaam en met de deur dicht douchte. Ik heb altijd gedacht dat het aan mij lag. En die gedachte werd nog eens onderstreept toen hij maanden later belde en terloops melding maakte van het feit dat hij het met z’n nieuwe vriendin wél gewoon deed. Good for him! Maar hij had mij niet harder kunnen raken. Al hebben die ontelbare afwijzingen in de jaren daarvoor er ook behoorlijk ingehakt. Ik ben een tijd lang boos geweest dat hij niet eens vroeg waarom ik bij hem weg ging. Dat hij gewoon berustte in mijn mededeling dat ik niet meer wilde. Dat hij niet voor de deur ging staan om te schreeuwen dat ik de vrouw was waar hij oud mee wilde worden en dat hij er alles aan wilde doen om samen later achter de geraniums te zitten, want dat zouden we toch? Maar hij hoefde niet te vragen waarom ik wegging. Hij wist het al.
Snikt even met je mee! Gevoelig, maar mooi beschreven! :-)
Yo meisje, wat een verdriet. Dat heb je nog lang volgehouden….
Respect! Nooit op je log of in je verhaaltjes heb je hierover gesproken!Dat vind ik dapper en netjes! Goed dat je het nu doet! Hoop dat het voor je gevoel een afsluiting is van je rot voelen over jezelf! Je bent een lekker wijf en wij zeggen altijd maar zo: VAN JE AF!! Alles van je af!
@janine: VAN JE AF!!!!! :-)
En ik hoop dat die 100 mensen die verschrikkelijke reacties plaatste op je log over de breuk zich nu even achter de oren krabben. Eat this!
En nog even hier.
Ik ben trots op je. En ik vind het fijn dat je het eindelijk hebt kunnen delen op je blog. En ik ben blij met alle fijne reacties, heul heul blij. Kus.
Damn… Je leven wordt steeds lichter. Goed voor jou!
Dus hij ook geen sex. Bizar.
Wel lef van je om dit met je lurkers te delen!
respect!
.Even een knullige reaktie, iets beters weet ik zo gauw niet te verzinnen. “Ik vind dit een stoer blog en het zal wel een pak van je hart zijn.”
Samen en toch alleen. Wat een verdriet eigenlijk.
Pff, ontzettend herkenbaar en zo treffend beschreven :(
Inderdaad het grootste taboe: géén sex. De reden is me een raadsel. Er zijn mannen die een hele lage sexuele drive hebben, maar dat is voor een man ‘not done’ lijkt het. Maar waarom? Het zou zoveel makkelijker zijn als het gewoon bespreekbaar zou zijn. Dat zou jou (en vele andere vrouwen) een complex bespaard hebben…
Gelukkig zal je inmiddels ondervonden hebben dat JIJ het probleem niet was!
Sow. De laatste van wie je zoiets verwacht ben jij. Maar helaas weet ik precies waar je het over hebt… been there 2. Toch wel een soort van fijn om te horen dat ik niet de enige was.
Een virtuele lekkere knuffel voor jou van mij.
Weer zo’n blogje waar ik zonder blogrevival nooit op had gereageerd. Want wat moet je zeggen? Ik hoop dat mensen maar weer eens des te meer beseffen dat een verhaal vaak dieper gaat dan men op het eerste gezicht denkt.
Wat ben ik toch een enorme l*l dat ik nooit op je antwoord van bijna een jaar terug heb gereageerd. Had ik ook m’n redenen voor, maar moet dan nu gauw gaan goedmaken met Luun. Doe er van mij dan eerst alvast ook nog maar een virtuele knuffel van mij bij.
Vannacht heb ik nog een gesprek proberen te voeren over ‘(bijna) geen sex’. Maar inderdaad, dat gaat dus niet.
Met het gevaar de verkeerde toon te hebben: wat vind ik het mooi dat je hierover kunt schrijven. Ook al is het echt geen mooi en gezellig onderwerp.
Knuffel voor jou!
6 jaar! Mens, dan kan ik me voorstellen dat je uit pure nood zelf maar poezen bent gaan naaien. En zo is de cirkel weer rond ;-)
Maar even serieus: dapper dat je dat hier zo opschrijft! Echt diep respect!
jeetjemina. Ik sluit me aan bij alle lieve reacties. Ik weet namelijk niet zo goed wat ik moet schrijven, wel dat ik je bewonder. Je moed en je levenlust.
LEF!!
You go Girl. Why ask questions if you you’ll wait, she gives it herself. LOL
You keep amazing me, Luun!
….om hier nu niet op te reageren kan niet.
Ik vind je een prachtig mens. Toevallig!!
Hey, ik ben eens komen piepen bij jou, ik doe ook mee aan de blogrevival en probeer bij iedereen eens een stukje te lezen
Jeez, wat ben jij een dappere vrouw. Ik las je blog al met ontzag met dit breekt zoveel open voor jezelf en voor anderen, ik ben sprakeloos. Dat je dit durft te delen, *diepe buiging*
Een lezert die nooit ergens op reageert maar nu wel moet
Wat een ongevoelige ******! Niet praten maar gewoon saboteren. Je vriezer vol met eten liet ie vast ook per ongeluk expres ontdooien. Ik vind het geestelijke mishandeling.
Ik vind het knap dat je jezelf zo durft te laten zien. Bedank want het helpt mij dat ook te doen.
Ik ben nog steeds in shock! Het is vast een autist. Waarschuw zijn nieuwe vriendin!
Correctie; ik ken autisten met gevoel. Het is een sadist.
Je moet wel een heeeel laag zelfbeeld hebben gehad om dat te verduren.
Heb het ook meegemaakt ,Luna, kon er gelukkig wel over praten, wist daardoor dat het veel voorkwam, maar dat maakt de diepe pijn niet minder…Fijn dat je nu een inhaalslag maakt, doe ik ook ;-)
Heel veel respect dat je dit durft te delen! Knuffel voor jou!!
Hai Luun, dit stukje raakt me diep. Ik zit in precies dezelfde situatie nu en weet niet meer wat ik er mee moet.
Lieve Luna,
Ik lees je blogs al een paar jaar, omdat ik vind dat je mooie,grappige en (soms) herkenbare stukjes schrijft. En omdat ze me soms diep raken, zoals de laatste twee. Blijf ajb schrijven en leef je power… Van mij ook een dikke virtuele knuffel.
Ik ga mij schamen, in een hoek. Omdat ik niet kon begrijpen waarom je een ogenschijnlijk goede relatie ‘zomaar’ kon opgeven. En dat ik nu blijkbaar met deze verklaring het wél goed kan begrijpen. Ik had jouw beslissing sowieso moeten begrijpen, omdat jij hem maakte. Met terugwerkende kracht: Sorry! En wat een gaaf wijf ben je toch.
Herkenbaar.. ik hield zielsveel van haar, maar de vonk doofde en ik kon er niets voor in de plaats maken. Ik wilde niet dat ze wegging, hielp haar verhuizen, wist dat ik haar op de lange duur niet gelukkig kon maken. After she left, that last time, I went upstairs and cried for days.
Tijd voor de grote schoonmaak! Schrijf het maar lekker van je af. Je column wordt steeds beschouwender, de stukken zijn zo ontzettend herkenbaar. Aan de ene kant is dat :-) maar eigenlijk nog veel meer :-(
Zonde hoor: je bent jong en wilt bemind worden, toch? Sexuele energie is levensenergie, laat hem rijkelijk stromen, :-)!
Wat heerlijk dat je dit met ons wilde delen, voelt wat minder eenzaam zo. Ik dacht dat ik een paar jaar geleden de enige man op aarde had getroffen die zo was…
Blijf zo vonken!
lieve Luun,
Wat een kado geef je me door dit te delen. Je hebt me geraakt. En wat een kanjer vind ik je toch. Het lijkt allemaal soms zo oneerlijk of een rare speling van het lot.
Van hetgeen je via je blogs deelt, is er nu wel een missend puzzelstukje op zijn plek gevallen.
lieve warme groet, uit Utreg, Sandra
Helaas herkenbaar. Bij ons lag de situatie anders, maar het eindresultaat was hetzelfde: geen seks meer en uiteindelijk vertrok ik. Ook in onze situatie legde hij zich er zomaar bij neer, omdat hij ook wel wist waar het aan lag.
Heel triest dit, zeker omdat je jarenlang de schijn hebt opgehouden (ik ook hoor!) dat je relatie dik in orde was. Zo werd het voor de buitenwereld lastig om te begrijpen wat er nou mis had kunnen gaan, je had toch alles wat je hartje begeerde?
Fijn dat je nu het aandurft om aan te geven hoe het dan wel echt zat, dat moet toch betekenen dat je daar in Tiel echt op je plek bent en je steeds beter in je vel gaat zitten. Top!
Wat een ontroerend verhaal en wat super dat je dat met ons deelt.
Omdat je zo makkelijk over seks schrijft dacht ik altijd “goh, ik wou dat ik zo’n seksbeest was”. Dat lijkt me namelijk zo heerlijk en makkelijk.
Geen seks hebben is inderdaad een taboe, maar we moeten praten dames, altijd praten, het nooit voor jezelf houden, deel het met je partner of op z’n minst met andere vrouwen… er gaat een wereld voor je open en dan hoef je niet te stikken in je verdriet. Als je het niet openbreekt is er kans (hoeft natuurlijk niet) dat hij of zij het buiten de deur gaat zoeken en dan voel je je nog veel erger afgewezen.
Mij heeft praten in ieder geval enorm geholpen. Het gaat weer goed. Een seksbeest ben ik helaas nog niet. ;-)
respect voor je laatste stukken !! en creds voor degenen die destijds reageerden en nu reageren
Je zoekt niet echt de schuld bij jezelf, je hysterie neemt het weer eens over. Misschien was ie wel te druk met zijn stervende vader op dat moment. Ikke ikke ikke en de rest…hun schuld is het. Get over it, it wasnt meant to be. Respect.
En ook voor dit stukje een diepe buiging..!
@Arjen
Zakkenwasser.
#nuffsaid
Diep respect voor je dat je dit uiteindelijk toch nog van je af schrijft!