POESJES, JASJES, PLOESIEPOESJES

Dit was dus zo ongeveer m’n uitzicht van 7:00 tot 12:00. Oh, nee, ik probeerde naar m’n beeldscherm te kijken, maar Bruce vond dat hij meer aandacht verdiende dan m’n werk. Had-ie op zich wel een punt, vanuit zijn optiek dan.

OMG! Dit was m’n ontbijt en lunch.

Ik ga een poging doen om alle jurken die ik echt niet pas, nooit heb gepast en ook nooit meer ga passen verkopen. Deze jurk bijvoorbeeld. Die zou ik in principe wel passen als ik geen cup D, maar een gezellige cup B had gehad.

Ik zette ook nog wat jasjes online.

Ik wierp even een blik op de diepvries, maar die lag er nog hetzelfde bij als een paar weken terug. HOE DAN?? De echtgenoot en ik doen een maandje ‘buy nothing new‘ of doen in ieder geval een poging om deze maand alleen maar brood en verse groenten te kopen. Verder hebben we alles in huis en kunnen we volgens mij wel 3 maanden uit de diepvries eten.

Even snel op de fiets naar m’n ouders om een bak pastasaus te brengen.

Daarna aan de PloesiePoesie. Dit wordt PloesiePoesie nummer 1000.

Uitzicht vanachter de naaimachine. Net Centerparcs.

Helaas ligt de hele sloot nog steeds vol met kroos, het lijkt vanaf boven gezien net een stuk gras. En het is zo heet in m’n atelier dat ik besluit morgen verder te gaan. Daarnaast vliegt de chaos me weer eens volledig aan. Ik moet m’n hele PloesiePoesie-proces weer opnieuw uitvinden (lees; al m’n materialen weer terug vinden). Komt wel goed. Morgen dus.

Hmmmmm… een heerlijke pastasaus met het restje draadjesvlees van gisteren, de jus erbij uiteraard, extra tomaten, ui en courgette. Ik heb er zelfs de aardappelen van gisteren door geprakt en dit werd door de echtgenoot ietwat moeilijk bekeken, maar hij vond alles uiteindelijk net zo lekker als ik. Ja, duh!

Nee, Nien, ik heb geen zin om te spelen. En nou ophouden met zo zielig kijken. Je bent niet zielig! Weet je wat pas zielig is? Mijn teennagels! Die nagellak zit er al weken op!

Zelfgemaakte chips uit de magnetron. We kijken ondertussen weer doelloos naar die kut-tv, naar kut-programma’s en ik surf ondertussen weer doelloos wat rond op het internet. Ik neem me nu echt voor om dit niet meer te doen, want ik krijg gewoon last van m’n nek en daar loop ik dan overdag mee rond en het is gewoon een vicieuze cirkel. STOP NU! Aaaarrrgh! Die chips waren overigens erg lekker, dus ik maakte een bord of 10 en dat is dan zo achteraf gezien wel het hoogtepunt van de dag te noemen, want ik maakte er geen dipsaus bij!