PLOG ZONDAG 6 NOVEMBER 2016
Ik. Heb. Trek! In alles! Lekker relaxt ontbijten op zondag met de keuze uit heel veel dingetjes om om brood te doen! Ik hou ervan!
En de rest van de dag thee drinken, dromenvangers opspannen, wat vogeltjes uitknippen voor op de Love Ritual Boxen en praten. Heel veel praten.
En deze kater is weer z’n eigen irritante zelf, want he’s keeping his eyes on the prize! In dit geval kaasjes en worstjes.
’s Avonds maak ik een bord overheerlijke ravioli gevuld met pasta en ricotta! Onderop ligt een pond spinazie en bovenop een ons Parmezaanse kaas. Ik kan het hebben.
En dit is dan zo ongeveer m’n gevoel voor de rest van de avond. Het is gemakkelijk voor een ander om te zeggen; ‘Ga eerst maar eens lekker van jezelf genieten. Van je single leven.’ En daar zou die ander dan ook best wel eens gelijk in kunnen hebben. ‘Ga eerst maar eens leren alleen zijn, dat is al moeilijk genoeg.’ Maar dat is niet mijn probleem. Ik werk al 20 jaar alleen. Zonder problemen. Zalig en heerlijk en ook heus af en toe wel moeilijk, maar ik heb er geen moeite mee. Mijn probleem zit ‘m in het feit dat ik 7.5 jaar een relatie heb gehad met iemand die totaal geen verbinding heeft gezocht en met wie ook totaal geen verbinding, échte verbinding, mogelijk was. Dus ik wás al jaren alleen. Mijn probleem zit ‘m in het feit dat ik heb geleefd met iemand die over alles heeft gelogen. Over grote dingen en kleine dingen. Iemand die dan wel elk telefoongesprek afsloot met een ‘luvyou’, maar nooit van mij gehouden heeft. Van MIJ. En dat ik daarom ook niet meer weet wie die ‘MIJ’ nu precies is. Ik heb de laatste tijd regelmatig gehoord: ‘Ja, maar hij heeft op zijn manier wél van je gehouden.’ Maar zijn manier is dus geen houden van. Dat is iets HEEL anders. Ik heb al 7.5 jaar het idee dat ik er iets voor moet doen om ervoor te zorgen dat de ander van me houdt. Dat alleen wie ik ben niet genoeg is. En zie daar dan maar eens vanaf te komen. En dan graag NU als het even kan. Maar ik kan dus wél heel goed alleen zijn. Ik kan ook heel goed voor mezelf zorgen. En voor anderen. Voor heel veel anderen! Maar ik weet niet meer hoe je dingen samen doet. Ik weet niet meer wat normaal is. Ik weet niet meer hoe een ander te vertrouwen. Ik weet niet meer hoe ik me kwetsbaar moet opstellen, al zou ik het willen. Of misschien wil ik het wel helemaal niet, want ergens blijf ik liever achter m’n eigen muurtje met gekleurde baksteentjes, want ik wil niet meer gekwetst worden, ik wil geen verdriet meer, geen schaamte, geen boosheid, gewoon even helemaal niks meer. Maar als ik achter dat muurtje blijf, dan zal iets liefs dus ook nooit echt aankomen.
Tot zover de Dr. Phil-sessie.
Tijd om naar bed te gaan hè Nien! Goed idee!
<3 <3 voor jou. Laat je niks aanpraten, je weet het zelf het beste. Echt!
Ik ben zo bang dat in de plog van morgen een foto zit van een witte kerstboom. #thehorror
Ik weet het wel zeker!!!!
Je wilt (veel) te snel……. Neem de tijd !!!!!
Sterkte voor jou!! Boos zijn is kut, verdrietig zijn ook, gevoelens van schaamte zijn ruck, maar uiteindelijk blijkt dat ze een functie hadden, dat je voor jezelf leert opkomen, gaat zien dat jij het allerbelangrijkste bent, dat je gaat voelen wat jij wilt. Komt wel. Geef het tijd.
Eigenlijk zou je iemand moeten hebben die samen met jou achter die muur aan dat muurtje bouwt… of samen afbreekt…. Ik wil heel veel vertellen, maar doe dat niet…. het brengt ineens zoveel herinneringen met zich mee.
Het is moeilijk om weer een nieuw soort van normaal uit te vinden voor jezelf, om voor jezelf grenzen aan te geven, om onafhankelijk van wat een ander vind te geven of aan te nemen. Continu aan jezelf twijfelen of je iets nu goed ziet of toch niet. Alles sal reg kom lieve Chantall… maar niet vanzelf en niet in één nacht… helaas…. Oooo een witte kerstboom~! prachtig!
XX
Uiteindelijk komt alles goed… en een witte kerstboom helpt daar zeker bij ;-)
Je schrijft dat J nooit echt van je gehouden heeft. Je verhaal lijkt op het mijne. Ik hield het bijna 10 jaar vol totdat ik keihard op mijn bek ging en doodhad wat er echt aan de hand was. Ik was mezelf ook letterlijk kwijt en tegelijkertijd kwam ik er achter waardoor of eigenlijk door wie dat kwam. Ga eens kijken op de site van “Het verdwenen Zelf”. Het is niet iets zweverigs, sterker nog. Maar al meelezende zou het op jou kunnen slaan…en dan zou je een aantal antwoorden kunnen vinden op de vraag ‘Waarom’
Hi! Ik heb net even gekeken… En de site slaat ook precies op mij (en mijn ex-man)… ik was daar natuurlijk al achter gekomen de afgelopen weken… mede door de steun van zijn andere ex-vrouw (en ex-vriendinnen waar hij ook mee heeft samengewoond) vielen alle kwartjes al heel snel op z’n plek… het helpt dat ik weet waar het allemaal aan lag… al blijft het KUT!
Het is kut in het kwadraat! En het overkomt je nu vast geen tweede keer….ik heb me sufgelezen om te snappen waarom mij dit, achteraf twee x overkwam. Ik heb helaas ptss aan ex overgehouden, wat overgaat via emdr. Maar het maskt me vooral woest dat door hem mijn leven stilstaat qua werk en studie en dat ik mannen niet snel meer vertrouw. Ik bewonder je Chantall. Je bent een prachtmens.
Ik kan, wil en mag het niet toestaan dat m’n werk (en leven) stil gaat staan… maar dat heb ik uiteindelijk niet zelf in de hand… Ik heb me ook al stukgelezen op het onderwerp hoor… Narcissistic Victim Syndrome… ik scoor daar toch wel wat punten op… Maar ik hoop met veel praten, veel schrijven en vooral proberen heel eerlijk naar mezelf (en de/een ander) toe te blijven dat ik hier doorheen kom… zo niet, dan zijn er genoeg gezellige therapieën… maar dat vertrouwen, dat zal denk ik altijd wel een ding blijven… maar ook daar valt over te praten… :-)
Het lijkt mij heel verstandig dat je even achter dat muurtje blijft zitten tot je weer een redelijk hersteld bent.
Ondertussen kun je wel nadenken over de vraag hoe je kunt voorkomen dat je weer in zo’n ziekmakende situatie terecht komt.
Je weet nu op welke karaktertrekken je moet letten. Iemand die bijvoorbeeld geen verbinding met je maakt, kun je beter links laten liggen. En datzelfde geldt voor mensen met een narcistische persoonlijkheid. Daar kun je niks mee.
En als je het gevoel hebt dat je iets moet doen om ervoor te zorgen dat de ander van je houdt, klopt er ook niks van: dan kan hij beter meteen opsodemieteren.
Het is juist heel goed om achter m’n muur vandaan te komen, want daar zit ik al te lang achter… het is een overlevingsmechanisme natuurlijk… en ik kan 100 worden achter die muur… maar dan liever langzaam erachter vandaan… overigens is het makkelijk gezegd; ‘je weet nu op welke karaktertrekken je moet letten.’ Was het maar zo makkelijk… Juist in het begin kunnen ‘dit soort mannen’ precies de persoon worden die jij zoekt…
Zou je daar nu niet sneller doorheen kunnen prikken?
Ik weet het niet… ik kan wel zeggen van ‘ja’, maar een eerlijker antwoord is; ik weet het niet… ik HOOP uiteraard met heel m’n hart van wel :-)
Dat hoop ik ook, want dan is het misschien makkelijker om achter dat muurtje vandaan te komen.
wat een heftige ontdekkingen…
Ja… het was natuurlijk wel te verwachten dat ik niet geheel ongeschonden ‘uit de strijd’ zou komen… maar als je dan ineens ‘voelt’ wat er van binnen mis is… ja, dat is wel heftig… maar hoort erbij :-(
Acceptatie mooi mens, hét toverwoord!! Kop op ;)
http://lessonslearnedinlife.com/how-to-love-a-woman-who-has-been-to-hell-and-back/
Hele mooie tekst!!!!!
Heb vooral met zn dochter te doen.
Lijkt me moeilijk zo’n vader.
Ja, daarom ga ik niet schelden op J., want dochter S. leest deze stukjes misschien ook en het is voor haar niet leuk als ik lelijke dingen over haar vader zou schrijven.
Het is voor haar inderdaad het moeilijkst… maar… hoeveel ik ook van haar houd, het is uiteindelijk niet mijn verantwoordelijkheid om haar te beschermen tegen haar vader en zijn gedrag… en ik wil hem ook niet volledig ‘bashen’ op internet, maar aan de andere kant; dit is MIJN pad… om hier bovenop te komen zal ik of 20 jaar in therapie moeten (haha) of ervoor moeten kiezen om mijn verhaal stukje bij beetje te delen… omdat ik dat al bijna 16 jaar doe online… dan liever dat laatste :-)
Oh, maar ik bedoelde dit niet als kritiek op jou. Jij mag schrijven wat je wil. Al die ellende is jou overkomen.
Maar ik ben een buitenstaander, ik ken J. niet eens, dus ik heb het ‘recht’ niet om over hem te oordelen.
Voor jou ligt dat anders. Jij hoeft je niet in te houden, na al die ellende.