RE-INTEGREREN, TIELSE RODDELS & FRITUUR

Het is 6:00 sharp! Neef X. is blijven slapen en die wordt over 10 minuten opgehaald. Omdat hij bang was dat hij zich zou verslapen zijn wij er ook uitgegaan.

Kijk, dit is pas een ontbijt! Een glas cola met een sigaret! Neef X. lust geen koffie, dus dan kan je net zo goed cola nemen, vindt hij. Hij eet verder ook alleen maar frikadellen en friet en heeft al een paar keer een maagzweer-achtig iets gehad, maar dat lag natuurlijk niet aan zijn eetpatroon. Neef X. is 21 en heel eigenwijs.

Ik neem eens een keertje een Chai Tea Latte. Weer eens wat anders. Het klinkt heel gezond en muesli-meisje, maar er zit heel veel suiker in.

Bruce zwaait hier even naar alle ploglezers! Hoi!!!!

Ik zei gisteren al; ik ga ontbijten met dat restje gyros. Just did it. AND LOVED IT!

Zijn er restjes vlees over?

Jesus! Ik ben volledig aangekleed in fleurig vintage jurkje en dat voor 9:00. Why, tell me why?

Omdat Nina en ik naar m’n ouders gaan en daar is ook de Spoor 2-coach van m’n vader. Die gaat m’n vader leren solliciteren. Of zoiets.

M’n moeder heeft de FLOW-kalender hangen. Ik heb heel veel gevoelens die ik inderdaad maar eens niet moet proberen te vermijden.

De Spoor 2-coach is best lief, dat voel ik. Verder voel ik een hele diepe haat naar de volledige absurde regelgeving in Nederland. Mijn vader heeft 48 jaar non-stop gewerkt en heeft nu een versleten rug, van al het fysiek zware werk. Hij is onlangs geopereerd aan een soortement van hernia en het herstel daarvan duurt misschien wel 2 jaar. Maar toch zit mijn vader hier op de foto naast de Spoor 2-coach omdat hij zich in moet schrijven in het E-learning centre. “Ja, meneer Van den Heuvel”, zegt de Spoor 2-coach, “de E staat voor Electronic.” Mijn vader moet hier verschillende vragenlijsten invullen over wat hij wil en wat hij leuk vindt. Ook over hoe hij reageert op bepaalde werksituaties. “Want in het E-learning centre kun je 24 uur per dag via een persoonlijke inlogcode gebruik maken van testen, trainingen en een vacaturebank”, aldus de Spoor 2-coach. Na 15 minuten krijgt m’n vader al pijn in zijn rug van het voorovergebogen zitten. Maar ja, we moeten toch gaan re-integreren hè? Want zo zijn de regels! Zolang mijn vader nog op een knopje kan indrukken met z’n rechterwijsvinger moet hij nog re-integreren. Schijtzooi. Hoeveel jongeren zitten er thuis die zogenaamd niet kunnen werken omdat ze ADHD hebben? Of omdat ze vroeger gepest zijn op school? Of omdat ze ooit een keertje door hun rug zijn gegaan en nu heel erg bang zijn dat het weer gebeurt? Hou op! Hou op! Het moet een streven van ieder mens zijn om in zijn of haar eigen behoefte te voorzien! En als je dat écht niet kan, dan is het een ander verhaal. Want mijn vader wil heel graag werken, maar hij kan het niet! Hoeveel mensen kunnen het wel, maar willen het niet? Wat ik kan? Ik kan hier heel, heel erg boos om worden. Ik voel me soms net een skippybal onder water.

Mijn moeder en ik houden de computer-bezigheden van mijn vader en zijn Spoor 2-coach nauwlettend in de gaten en vinden er wat van. Mijn moeder heeft bijna al mijn bloemetjes in de kleurstelling blauw, groen, bruin, grijs en zwart geleend, zodat ze haar chemomutsjes kan opleuken. Tijd dat die haren weer gaan groeien mam! Check vooral het tijgermutsje.

Ook weer gehad. Nina en ik lopen terug naar huis in het zonnetje.

Thuis tref ik een mailtje aan van het E-learning centre van m’n vader. Of ik de vragen die m’n vader voor zichzelf heeft beantwoord ook nog een keertje wil beantwoorden. Je moet namelijk als je aan het re-integreren bent iemand aanstellen als een soortement van persoon die er ook verstand van heeft. En nou ja, dat ben ik dus. Ik beantwoord alle vragen, maar, Jesus Christus, mijn vader is mijn vader! En mijn vader is gewoon de allerliefste vader die altijd koekjes voor Nina meeneemt, die houdt van voetbal kijken, gek is op vissen en houdt van veel gezelligheid met een glaasje bier erbij. Die gek is op mijn moeder, mij, dochter S., de verkering en heel graag komt klaverjassen met een bitterbal. Hoe kan ik nou weten hoe hij zich gedraagt in een bepaalde werksituatie? Absurde bullshit situatie dit.

Ik stel weer wat XXXL PloesiePoesie-pakketten samen (ze zijn voor € 32,50 te koop via mijn Facebook-pagina, of stuur even een mailtje)… Het einde is nog steeds niet in zicht! Wat heb ik veel dingen gemaakt!

“Liggen die nou echt met hun piemels bovenop elkaar?”, vraag ik de verkering. “Ja, die hebben ook heel vaak een stijve lul”, zegt hij. Ik moet dit nieuws even verwerken.

Ik bak een perentaart. Hij moet eerst afkoelen voordat ik kan proeven.

Omdat het zo regent en stormt brengt J. me met de auto naar vriendin F.! Lief!!! Vriendin F. is alleen nog niet thuis en laat mij een kwartier in de regen staan.

Gelukkig wacht er binnen een warm welkom van poes Papaya!

Vriendin F. en ik nemen de roddels van binnen en buiten Tiel van de afgelopen maand door.

En… als klapper op de vuurpijl heeft vriendin F. frituurhapjes in huis!!! En… haar moeder heeft de frituurpan laten staan, dus ze kunnen ook nog gewoon gebakken worden! Het is ongelooflijk! Al heb ik de afgelopen dagen iets teveel frituurhapjes gegeten, toch sla ik deze Mora Partymix niet af, want dat F. hapjes in huis heeft, is heel bijzonder. Van zo’n moment moet je genieten. Om een uur of 23:00 komt de verkering me weer ophalen en val ik als een blok naast ‘m in slaap.