PLOG VRIJDAG 14 JUNI 2019
Jajajaja, het is alweer vrijdag! Tijd om naar de LIDL te gaan, de kar vol te gooien met gezonde dingen, daarna nog even naar de Turkse supermarkt en weer richting huis!
Want… Nina zit te wachten op haar vrijdagse croissantje! Ze krijgt ook nog een extra boterham, gewoon omdat het kan. Ik bel naar het UMC en daar wordt het hele ‘oogverhaal van m’n moeder’ nog vager, dus… kutkutkut… nog langer wachten! Aanstaande maandag heb ik (en dan hoop ik toch echt dat ze naar mij bellen en niet weer naar het nummer van m’n ouders) een telefonisch consult met een oogarts uit het UMC. Zucht. Steun.
Ik heb een schilderdagje gepland staan.
Zo. Gaat lekker.
En deze wordt ook leuk.
Nina had ook een schilderdagje gepland, maar bij nader inzien is dat toch een balansdag geworden. Kan gebeuren.
En hier hebben we alweer gegeten en Frank komt weer op schoot (SCORE!)…
Eigenlijk zou de televisie gewoon weer naar zolder moeten, maar ja, nu zit ik al in Billions en dat is toch best wel een spannende serie én heeft 4 seizoenen.
Ik reken dit bijna goed Frank.
Tsja – medisch personeel is vaak verplicht direkt met de patiënt(e) te communiceren – een medisch ongeschoold goedbedoelend familielid is niet echt een recept voor genezing. Wees dankbaar dat al die medici met je moeder bezig zijn, maak jezelf beschikbaar voor communicatie, maar laat het aan hun over wie wat met wie bespreekt. Laat het een troost zijn dat ze allemaal tien of vijftien of twintig jaar naar de doktersschool zijn geweest, and dat medische informatie meest van de patiënt komt. Stel je voor dat je dokter bent, en je van de dochter je patiënt(e) niet mag bellen. Debiel, toch?
Ooooh Menno, jij laat ook alleen maar een reactie achter als je met een vingertje kan wijzen hè? Jij weet helemaal niet welke afspraken er gemaakt zijn en je weet vooral niet om welke redenen die afspraken gemaakt zijn…
Goed lezen Menno of mankeert er iets aan je ogen? Ik hoop het niet, dat is nl bijzonder pijnlijk. Er is met de behandelend arts afgesproken naar wie en welk nummer gebeld zou worden. Die afspraak is niet nagekomen. Daarnaast bleek dat de arts die gebeld heeft ook geen gespreksverslag heeft vastgelegd van het telefoongesprek. Gevolg: arts belt donderdag naar de verkeerde persoon, ‘goedbedoelende dochter’ moet vrijdag nabellen om na te vragen wat er gezegd is én maandag moet de arts terugbellen om dat te vertellen. Drie contactmomenten en 4 dagen zorgen maken verder voor iets wat in 1 gesprek en 4 dagen geleden had kunnen zijn geregeld. Debiel toch?
Wat een gedoe dan, denk je goede afspraken gemaakt te hebben in het ziekenhuis, is er weer iemand die het beter denkt te weten…. zucht…. hoop gedoe op niks af en uiteindelijk levert het alleen maar stress en narigheid op…. Ik hoop dat jullie vandaag dan eindelijk het juiste nieuws te horen krijgen en dat het goed nieuws is… Ik blijf duimen!