P. heeft vorige week een huis gekocht. Een goed huis, een groot huis. Groot genoeg voor ons allebei en mijn twee katten. En omdat we al meer dan 2,5 jaar samenzijn vonden we het wel eens tijd worden om te gaan samenwonen. Na 3 minuten van blijdschap begon er aan mij iets te knagen. Want… Mag ik mijn Hello Kitty-collectie wel meenemen? Zal P. niet gek worden van al mijn andere prullaria? Zal ik niet gek worden van zijn haast dwangneurotische neigingen tot structureren en opruimen? Moeten we een gezamenlijke bankrekening openen? Gaan onze 2000 boeken in een gedeelde boekenkast of houden we ieder onze eigen kast? Zal ik mijn huurhuis nog aanhouden het eerste jaar? Houden we ieder onze eigen computer, of doen we er eentje weg? Moet zijn lelijke eettafel echt mee? Zullen we allemaal paarse en roze handdoeken kopen voor in de badkamer? Komt er een tuinkabouter op het balkon? Wiens pannenset gaat mee? Wat te doen als zijn of mijn familie met lelijke cadeaus aan komt zetten? Mag ik de gifgroene koektrommel van Alessi kopen? P. vond dat ik me niet als een standaard zeikwijf moest gedragen. En eigenlijk had hij wel gelijk. Morgen bestaat niet. Maar voor de zekerheid heb ik wel alvast die gifgroene koektrommel gekocht.

P. en ik zijn al meer dan twee jaar samen. En in die twee jaar heb ik voornamelijk strings gedragen. Waarom? Omdat ik het geen gezicht vind als je in een strakke broek of rokje het randje van je onderbroek ziet zitten. Nu hoorde ik gisteren voor het eerst dat P. tanga-slipjes helemaal niet mooi vindt. Hij vindt ze eigenlijk afzichtelijk. We zaten rustig op de bank en hij doet z’n hand in m’n broek, trekt de string tussen m’n bilspleet en zegt; “Heb je nou alweer zo’n string aan? Heb ik je al eens gezegd dat ik dat één van de meest lelijke kledingstukken vind die er zijn? Geef mij maar een gewone damesslip.” Echt waar! Na twee jaar! Maar omdat ik graag aan zijn eisen voldoe ga ik vanaf nu alleen nog maar gewone slipjes dragen. Niks geen spannende niemandalletjes van kant meer, alleen nog maar nette damesonderbroeken. Je moet je relatie spannend houden. Nu worden er op het internet massaal gedragen slipjes verkocht. En dat leek me ook wel iets voor mijn overgebleven stringetjes. Nia, een vrouw die haar slipjes verkoopt via buywetpanties.com wil er voor het gemak ook wel even in plassen, maar dat gaat mij iets te ver. Dus; heb je behoefte aan een echte, originele, gedragen Luna-string, stuur me dan een mailtje. Over de prijs valt te onderhandelen.
www.buywetpanties.com

Gisteren liepen buurman M. en ik even een homo-sekswinkel binnen. Dit doen we natuurlijk niet iedere dag, maar eigenlijk zouden we het vaker moeten doen. Ik heb namelijk in tijden niet zo’n gezellig, eerlijk, spontaan, echt mens ontmoet als gisteren. Frans is homo en werkt in de winkel. Toen we binnenkwamen bood hij ons meteen koffie aan, en we konden plaatsnemen op de krukjes in de hoek. Een beetje overdonderd gingen we zitten en Frans at zijn roti met kip. Ondertussen vertelde hij honderduit over buttplugs, verschillende soorten glijmiddel, mega-dildo’s, duo-dildo’s, poppers, spannend ondergoed voor mannen, nog meer buttplugs, nog meer poppers, zweepjes, tijdschriften, de nieuwe Wasteland-party, toeristen, etc., etc. Heerlijk. Vol verbazing lieten we alles over ons heenkomen en ook vol verbazing stonden we 20 minuten later, met een bonbonnetje voor onderweg, weer buiten. Dankjewel Frans! De winkel in kwestie ‘De stringslip’ is te vinden in de Regulierdwarsstraat in Amsterdam. Ze hebben ook een website. Die is alleen een stuk minder interessant dan de verhalen van Frans.
www.stringslip.com

Ondanks twee emancipatiegolven zijn het nog steeds de vrouwen die zich in de keuken begeven en zijn het nog steeds de vrouwen die het merendeel van de andere huishoudelijke karweitjes op zich nemen. Ik vind dat een goede zaak. Vrouwen kunnen het ook veel beter. Maar als een man dan toch weinig in het huishouden doet, dan kun je maar beter een man hebben die genoeg geld verdient om al het huishoud-leed af te kopen. En die rijke man is natuurlijk ook in staat om belangrijke huishoudapparaten als een afwasmachine, een combimagnetron, een droger en een foodprocessor aan te schaffen. P. en ik wonen nog niet samen, maar als ik bij hem ben, dan kook ik altijd voor hem. Van tevoren ga ik fijn boodschapjes doen met zijn portemonnee. En als ik dan toch in de Albert Heijn sta mijn eigen boodschappen doe ik bij de Dirk van de Broek dan neem ik meteen een duur flesje wijn en een aantal tijdschriften voor mezelf mee. En als het op de route ligt, dan koop ik ook meteen een leuk cd’tje. Het kookt gewoon een stuk prettiger met een fles rosé van 20,- naast het fornuis en de nieuwste plaat van John Digweed op de achtergrond, dat begrijpt P. ook wel. Ik hoop dat P. nog rijker wordt, zodat we later een lekkere au pair in huis kunnen nemen. Een glas wijn op de bank drinken terwijl een andere vrouw de huishouding doet zou me namelijk nog beter bevallen.

Luna is een slet. En Luna is een bitch. Dit zijn de uitslagen van de online tests die ik deed bij thespark.com. Ze verbazen me niets. Zeker niet als je weet dat dit een Amerikaanse site is, en het bij je hebben van condooms, het slikken van de pil en het kijken naar een pornofilm als ‘slutty’ wordt afgedaan. Op de site zijn verschillende online tests te vinden, waaronder een ‘slettentest’ en een ‘bitchtest’. De bitchtest bestaat uit 71 vragen en meteen na het invullen krijg je de uitslag. ‘Have you ever called another girl a slut?’ ‘Have you ever cheated on someone?’ ‘Have you ever cheated on someone repeatedly?’ ‘Have you ever cock-teased?’ Ja! Ja! Ja! Ja! Mijn uitslag: You are certifiably 58% bitch! Dit vond ik nog wel meevallen eerlijk gezegd. Maar na het lezen van de uitleg bij het resultaat moest ik toch wel even nadenken. Slechts 7% van de meer dan 3 miljoen vrouwen die aan deze test hebben meegewerkt zijn ‘meer bitch’ dan ik. De gemiddelde vrouw is voor 38% bitch. Zo’n trut ben ik nou ook weer niet! Misschien dat alleen standaard Yes-lezeresjes dit soort tests invullen? Hierna was ook de slettentest niet echt een openbaring. Ik ben voor 77% slutty, wat betekent dat ik sletteriger ben dan 96% van de rest van de vrouwelijke bevolking. Ik vind slet en bitch ook gewoon negatief klinken. Ik ben gewoon een nu-vrouw.
www.thespark.com

Vorig jaar verscheen het boek ‘Naked Pictures Of My Ex-Girlfriends’ van Mark Helfrich en ik heb het gisteren gekocht. Prachtig. In de jaren zeventig maakte Helfrich naaktfoto’s van zijn vriendinnen of minnaressen en deze foto’s zijn samen met een kort verhaaltje over wie, wat en waar gebundeld in dit boek. Het boek ziet er schitterend vormgegeven uit en de begeleidende tekstjes zijn vaak erg grappig: ‘She is the proof that large tits and a large brain, don’t always come in pairs.’ Maar ik kwam er net achter dat het boek helemaal niet authentiek is. De afgebeelde dames zijn gewoon modellen en ook de tekstjes zijn fake! Jammer, maar wel een slimme marketing-truc en het maakt het boek niet minder interessant. Op de bij het boek horende website kun je een voorproefje van het boek krijgen, maar je kunt zelf ook foto’s van je ex insturen. Een ex van mij heeft 4 jaar terug naaktfoto’s van mij gemaakt. Toen het uit was, heeft hij me de foto’s gestuurd, maar de negatieven gehouden. Hij mag ze van mij publiceren op deze site. Het tekstje dat erbij hoort te staan; ‘Luna had nice tits and a big ass. She was totally in love with me, but I only used her for sex. In the middle of the night I could call her, and within an hour she stood in front of my door. We had sex all night, but didn’t know what to talk about. Luna was easy but never cheap.’
www.nakedpicturesofmyex.com

“Wat studeer je?”, vraagt O. met grote stuiterballen in z’n ogen. “Ik studeer niet meer, ik ben journaliste. I. studeert communicatiewetenschap.” “Oh, oke, en hoe oud ben je?” “Ik ben 25, I. is 32”, vertel ik hem. “Je ziet er helemaal niet uit als 32”, zegt O. verontwaardigd. “Nee, ik ben 25, zij is 32.” “Oh, sorry, maar studeer je nog?” “Nee, ik niet meer, I. nog wel.” “Oh, oke, en wonen jullie in Amsterdam?” “Ja, allebei.” “En wat studeer je?” De hele avond heeft O. mij minstens 20 keer gevraagd wat ik studeerde. Zo vaak, dat ik bijna zelf ging twijfelen of ik nog studeerde. Pillen. Het doet iets raars met je. Ik vond het namelijk niet eens erg dat hij me meerdere keren dezelfde vragen bleef stellen. Niet dat O. nu zo’n interessant type was. Nee. Hij had een boterhamzakje vol met xtc-pillen in z’n zak. En die hoefde I. en ik niet eens te kopen, nee, die kregen wij gewoon gratis. Omdat hij ons zulke leuke meiden vond. In ruil daarvoor moesten wij wel even samen met hem en z’n broer M. gaan dansen. Dat vond hij namelijk gezellig. En I. en ik vonden dat geen probleem. Onze vaste dealer K. was namelijk onbereikbaar. En een avond zonder pillen, dat kon natuurlijk niet. Junken-gedrag, maar het maakte ons op dat moment weinig uit. Met een xtc-pil op verlies je namelijk je heldere kijk op de dingen. Af en toe is dat best wel lekker. En dit weekend was het nog gratis ook.

Ik had vanmorgen m’n moeder aan de telefoon. Altijd gezellig. Tot ik een sigaret opstak. “Ben je weer aan het roken? Ik hoor het wel. Je moet het zelf weten hoor, maar als je er problemen mee krijgt, dan hoef je niet bij mij te komen.” Ze was zoals altijd een beetje bezorgd, en om haar gerust te stellen heb ik tegen haar gelogen. Dat het best meevalt (ik rook een pakje per dag). Dat ik morgen kan stoppen als ik wil (ik rook al meer dan vijf jaar een pakje per dag). En dat ik alleen rook als ik uitga (ik rook als ik uitga twee pakjes). Ze trapte er niet. Daarom heb ik me ingeschreven bij de stoppenmetroken-site. Die sturen me vanaf nu iedere dag een mailtje. En dat mailtje zou me moeten helpen bij het stoppen. Het eerste mailtje heb ik al binnen; ‘Zijn de weekends moeilijk? Begin dan met een nieuwe hobby. Blijf actief: organiseer je vrije tijd.’ Jesus, alsof ik in het weekend niets te doen heb. Dan heb ik het juist zo druk dat ik moet roken om rustig te worden. Ik geloof dat ik die door Nicorette gesponsorde site maar eens moet gaan runnen. Mijn eerste mailtje zou zijn; ‘Je moet het zelf weten hoor, maar als je problemen krijgt, dan hoef je niet bij ons te komen.’
www.stoppenmetroken.nu

Buurman M. en ik dachten de oplossing te hebben gevonden voor ons gebrek aan tijd en zin om een goed ontbijt klaar te maken; Hero Fruitontbijt. De afgelopen weken hebben we er allebei dagelijks een fles ingegooid. Drie weken terug waren ze in de aanbieding bij de Dirk van de Broek en onze koelkastjes lagen helemaal vol. Wij waren heel blij en gezond. Maar vanmorgen gingen we op de weegschaal staan en bleek dat we allebei veel waren aangekomen! Ik weeg nu 66 kilo, zo’n 5 kilo meer dan normaal!!! En ook de buurman heeft er 5 kilo bij. Nu wil ik niet als een Bridget Jones-imitatie klinken en ontzettend gaan zeiken over m’n gewicht, maar ik moest hier toch wel even van slikken. Ik weeg altijd rond de 60 en ik voel me niet eens echt dikker nu. Ik ben alleen m’n taille kwijt en daar was ik nogal aan gehecht. Nu rest mij de vraag; hoe kom ik zo snel mogelijk weer van die kilo’s af. Ik ga niet minder alcohol drinken en ik ga zeker niet sporten. De enige mogelijke oplossing; even een paar weekenden achter elkaar hard feesten met veel drugs en doordeweeks mijn gebruikelijke ephedra-pilletjes. Ik ga ervoor. Een gezond leven is prima, maar het moet niet ten koste gaan van m’n lichaam.
www.hero.nl

Gisteren kreeg ik het nieuws dat de beste vriendin en collega van P. een dodelijk ongeluk heeft gehad in Zuid-Afrika. Vannacht was ik bij hem en compleet machteloos heb ik hem getroost. Verdriet is iets verschrikkelijks. Met mijn eigen verdriet kan ik meestal redelijk omgaan; gillen, huilen, slikken en weer doorgaan. Maar het verdriet van een ander kan ik niet verdragen. Het verdriet van P. is zo groot en het doet mij zo’n pijn om hem te zien huilen. Ik heb nog nooit zoveel tranen bij hem gezien en op momenten als dit besef ik hoeveel ik van hem hou en hoe erg ik hem zou missen als hij er niet meer zou zijn. En het wrange is; eigenlijk zou P. met haar zij meegegaan, maar op het laatste moment werd besloten dat K. mee mocht op deze zakenreis. Ook zij is gisteren verongelukt. En het voelt heel egoïstisch, maar stiekem ben ik intens blij dat P. nog naast me kan zitten, met al zijn verdriet. “Gisteren zijn er bij een vrachtwagenongeluk in Zuid-Afrika 8 doden gevallen, waaronder 2 Nederlanders”, meldt de nieuwsdame op de radio. Een zinnetje dat iedereen dagelijks hoort, maar je beseft pas hoeveel verdriet daarbij hoort als je er zelf mee te maken krijgt. Het is 15.45 en ik schenk mezelf een wodka in. Ik drink op het leven en de liefde. En op B. Ze was mooi, lief en puur. En pas 30. Ik wens haar vriend W. en haar familie alle sterkte toe.