web analytics

12

LUNA’S MEI-VAKANTIE

“Eigenlijk wil ik in de mei-vakantie wel de hele week blijven”, had dochter S. gezegd. “Dat mag, want je mag hier zo vaak komen als je wil, maar dan moet je er wel rekening mee houden dat oppasmeisje M. er op woensdag en donderdag ook is”, hadden wij gezegd. En ja, die informatie, die was natuurlijk bekend bij dochter S., maar die moest nog even verwerkt worden. Oppasmeisje M. is nu zo’n half jaar op de woensdagen en donderdagen bij ons en op vrijdagmiddag. Een vrijdagmiddag die soms nogal ingewikkeld was, omdat dan oppasmeisje M. weer richting haar huis ging en dochter S. net arriveerde. Een overlap van een half uurtje, tot een uur. Een vrijdagmiddag-situatie die het best kan worden uitgelegd met het zinnetje: ‘Als blikken konden doden.’ En logisch ook. Heel logisch. Dochter S. wordt ineens geconfronteerd met een meisje dat meer uren in ons huishouden doorbrengt dan zij zelf. En dat zorgt voor jaloezie. En oppasmeisje M. ziet ineens dat je als dochter van gescheiden ouders nog steeds je biologische vader kan zien, in tegenstelling tot zij zelf, ook al heeft ze nu een échte vader. Een hoop ingewikkelde dingen en vooral heel veel ingewikkelde gevoelens voor meisjes van 10 en 11. Ga er maar aanstaan. Voor hun moeilijk, maar ook voor mij heel moeilijk. Want al heb ik genoeg liefde om te zorgen voor 2 kinderen die niet van mij zijn, wat zeg ik, ik kan er wel 100 hebben, plenty of liefde; leg zo’n situatie maar eens uit, zonder partij te trekken voor de een of de ander. Ik heb het er best zwaar mee gehad, het afgelopen half jaar, want ik wilde zo graag dat ze elkaar wél leuk vonden, want ze trokken allebei naar mij. Wilden allebei mijn aandacht. Tegelijkertijd. En ik wilde zo graag dat ze wél eventjes gezellig met elkaar zouden knutselen. Samen. Of eventjes tv zouden kijken. Samen. Al was het maar een half uurtje! Dat ze elkaar op z’n minst zouden tolereren. Maar het zat er niet. Helaas. Tot dus vorige week. Toen besloot dochter S. dat het wel okay was dat zowel zij als oppasmeisje M. hier zouden zijn. “En jullie bijten elkaars kop er niet af, want dat kan ik allemaal niet aan hoor, al dat bloed en al dat drama?”, vroeg ik. Zouden ze allebei niet doen. En is ook niet gebeurd. Ze hebben allebei besloten om een nieuwe start te maken, want, zoals ze zelf zeiden: “We zijn niet zo goed begonnen samen, hè?” En dat was dat. En klaar. En van ze af! Het waren 2 heerlijke meidendagen. Knutselen, hond uitlaten, boodschappen doen, koken, schilderen, meidenfilms kijken, toastjes met brie en krabsalade en een glaasje cola. Zonder 1 onvertogen woord. Hoe trots kan je zijn op kinderen die je niet gebaard hebt?

Dit vind je misschien ook leuk...

12 reacties

  1. sanneke schreef:

    Wat mooi, Luna.

  2. Aukje schreef:

    Die laatste zin: hulde!

  3. Dzjools schreef:

    Aan die 2 meiskes kunnen veel volwassenen een voorbeeld nemen!

  4. Koen schreef:

    Ben zelf vader van 2 kindjes (niet altijd vrede tussen beide partijen); ik kan me dan ook heel goed voorstellen hoe goed dit moet aanvoelen …. Proficiat !

  5. miz schreef:

    hoe trots kan je zijn op twee meiden die je niet eens kent ? Super !!

  6. patchwork schreef:

    Wat ben ik toch blij dat mijn ouders nooit gescheiden zijn! Heeft veel bloedspetters bespaard, want ik was al jaloers op mijn jongste zusje, laat staan op een oppaskind! Slimme meiden, om eieren voor hun geld te kiezen! :-)

  7. Ellen schreef:

    Ik vind ook dat ze het allebei super goed gedaan hebben. Maar moeder Luna de eer is vooral aan jou. Doorzetten en vooral ZEN. En tatataaaaa you did it!!!

  8. Kange Lees schreef:

    Lief verhaaltje wat een mens heel goed doet.

  9. Maurice schreef:

    Geweldig, toch? Vind ik wel…En Nina houdt de boel ook wel goed, denk ik zo…4 meiden is altijd beter dan 3…hahahaha

  10. Ninensa schreef:

    Trots op de kinderen… volgens mij kun je in dit geval ook prima trots op jezelf zijn!

  11. Debby schreef:

    Daar kunnen volwassenen nog wat van leren!

  12. Webwandelaar schreef:

    Wat een karma hebben die twee overwonnen. Hulde. Wie weet hoeveel levens strijd daar achter zit. Bijzonder hoor!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *