LUNA ZIET EEN BEETJE WAZIG

“Jesus, P., moet je zien”, zeg ik en ik schuif hem m’n bril onder z’n ogen.” “Wat is dat?”, vraagt hij. “Geen idee”, zeg ik, “het kan toch geen zure regen zijn?” Ik ga zachtjes met een nagel over het oppervlak van mijn bril. “Het lijkt wel of er allemaal gaatjes zijn ingebrand”, zeg ik terwijl ik m’n bril nog een keer probeer schoon te spoelen onder de hete kraan met afwasmiddel. Tevergeefs. “Dit is kut”, zeg ik tegen P., “het zit er echt in. Het gaat er niet meer vanaf.” Terwijl ik probeer na te gaan hoe deze deukjes kunnen zijn ontstaan herinner ik me een klein incident met een mes, een wortel en een snijplank. Die ochtend was ik bezig met het maken van een wortel-gembersoep en heb ik in m’n vinger gesneden. Die snee zat op een rotplekje, dus zoals de reclame mij heeft laten zien wilde ik het sneetje dichten met Hansaplast-pleisterspray. Maar doordat ik die verwonding heel irritant vond, deed ik de handeling iets te snel, lette ik niet goed op en sprayde per ongeluk de verkeerde kant op. Tegen m’n bril. En op dat moment was ik blij dat ik die op had, want Hansaplast-pleisterspray is typisch zo’n product waarbij je het ‘contact met de ogen’ moet vermijden. Dit gebeuren maakte de situatie nog veel irritanter, maar ik kan me niet herinneren dat er toen meteen gaatjes in m’n bril ontstonden. Waarschijnlijk heeft er de rest van de dag een chemische reactie plaatsgevonden tussen de Hansaplast-pleisterspray en het glas van mijn bril. En een bezoekje aan de opticien leert mij in ieder geval dat de bovenste laag van m’n brillenglas inderdaad op sommige plaatsen volledig is weggevreten. Geen redden meer aan. Ik moet 2 nieuwe glazen aanschaffen. Een geintje van € 99,- per glas, en, nog veel erger; ik loop ik al een week met mijn reserve-bril. Maar als deze Hansaplast-pleisterspray al zo’n agressief effect heeft op het glas van mijn bril, dan vraag ik me af of het wel zo verstandig is om deze substantie in de toekomst nog op m’n huid te spuiten.