LUNA WIL NAAR THUIS
Het gaat niet zo heel geweldig met mij. Ik heb niks te klagen en eigenlijk mag ik daarom ook niet klagen, maar ik doe al 2 maanden niets anders. Tegen mezelf, tegen P., tegen m’n vrienden. Ik heb per dag maar zo’n 4 tot 5 uurtjes waarin ik me heerlijk voel. Prima, geweldig, energie, actie! Deze energieke opleving kan zomaar beginnen en ook zomaar weer stoppen. Meestal begint de opleving na een kop koffie of 3 en meestal eindigt deze opleving dus zo’n 5 uur later. Nu dacht ik dat als ik maar genoeg koffie dronk ik deze opleving net zo lang kon uitrekken als ik dat wilde, maar helaas. Na de opleving stort ik in en denk ik dat ik niets meer kan doen en doe daarom ook niets meer. En dit al 2 maanden. Mijn zelfbesloten oorzaak voor dit probleem is dit huis. Ik wil dit huis uit. Ik wil weg. Ik wil verhuizen. Ik word hier hysterisch. Ik wil hier geen dag langer doorbrengen. Dit huis is niet mijn thuis. Ik voel me hier zelfs na 10 maanden gewoon niet thuis. Ik ben bij P. ingetrokken en dat is volgens mij de domste manier om te gaan samenwonen. Bij elkaar intrekken. Zijn thuis wordt nooit het mijne en dat wisten we van tevoren, maar we dachten en hoopten zo snel mogelijk naar ons droomhuis te vertrekken. Maar dat droomhuis laat maar op zich wachten. En wachten. En wachten. En ik ben ook niet tot iets anders in staat dan wachten. En wachten. En wachten tot het huis klaar is. En ik ben dat wachten zo ontzettend zat. Ik zit in de wachtkamer bij de tandarts, ik heb alle tijdschriften gelezen en ook alle foldertjes over tandplak en cariës en ik vind dat ik nu aan de beurt ben. Ik! Ik! Ik! Ik ben aan de beurt! Ik wil gewoon naar thuis.
Wachten en niet weten of en wanneer iets komt. Is het nog niet duidelijk wanneer jullie kunnen verhuizen? Een deadline … voor die ‘klussers’ lijkt me prima. En dan, of het af is of niet, verhuizen!
Ja, maar ik ga niet daarna nog maanden tussen de mannetjes wonen… dan flip ik ‘m helemaal… maar voor 1 januari 2003 zitten we er hoogstwaarschijnlijk wel in… en dan kunnen we beginnen met verven en dingen doen…
Wat enorm herkenbaar! Volgens mij heeft iedereen dat die op het punt staat een nieuwe woning te betrekken…. Sterker nog. Suffinnetje en ik hebben van de week per ongeluk een folder van een ander huis bij de makelaar van de balie af geplukt… prompt voel ik me hier niet thuis meer….!!
Grappig, ik woon wél in mijn eigen ( gekochte…jawel…) huisje en voel me er af en toe niet thuis. Alles heeft zijn eigen plekje en verder prima voor elkaar.
De reden waarom ik me er soms niet thuis voel, ondanks je eigen spullen om je heen en de inrichting, het gemis van N. Zij heeft voor mij het ’thuisgevoel’ ( sorry ) bij me bovengebracht.
Wachten, soms op het onvermijdelijke, kan lang duren….:-(
Ik neem nog een kop koffie en steek er stiekum nog een sigaret bij op.
Bij mij heeft het 3 jaar, 2 huisgenoten, 2 ex-vriendinnen, 1 hond, 2 goudvissen, konijn geduurd voordat ik mij hier thuis voelde. Niet veel later, na mijn laatste ex (3 jaar geleden) heb ik de boel omgegooid. Andere vloer, de eethoek naar de andere kant. Nieuwe gordijnen, wat andere planten, etcetera. Prima naar mijn zin. En ik richtte het ook steeds meer in naar mijn vrijgezelle-leventje. Zodat ik me helemaal lekker warm & knus hier kon voelen. En weet dit is mijn thuis. Iedereen voelt zich hier ook thuis. Mijn ouders, vrienden, kennissen en mijn vriendin.. alleen mijn vriendin heeft 2 kiddo’s rondlopen van 5 en 7 jaar. Daar had ik dus 8 jaar geleden nog niet echt aan gedacht toen ik in dit huis kwam te wonen en al helemaal niet 3 jaar geleden toen ik de boel ging omgooien. Dus nu dat dit huis mijn thuis is zal het vast wel eens verhuizen kunnen worden.
De kunst is leren dat je overal thuis bent, je neemt jezelf immers mee? Makkelijker gezegd dan gedaan, dat wel, maar dat leer je wel als je van vrijstaande villa naar een kamer van 4 bij 5 moet. ;-)
En dan vallen ook nog de bladeren van de bomen… wachten is gewoon kloten, helemaal wachten op een ander huis… zeg de huur op en geef iedereen een deadline, zul je zien hoe snel het dan gaat.
Ga je aan het beugelen dat je zo in de war bent?
Kan aan mij liggen, maar ik snap die opmerkingen van brillie nooit. En dat irriteert me mateloos!
Hoe oud was je huis ook alweer Luna? Het was een zeer oude woning dat weet ik nog. Ben nog nooit in Amsterdam geweest, maar als ik de stad op tv zie dan moet het daar wel erg mooi zijn denk ik.
Steek toch een peuk op !
Mijn huis is pas over ruim 2 jaar klaar, da’s ook balen. Gelukkig woon ik al in een goed huis, dus ik *denk* dat ik het wel red. Intrekken in een huis zuigt. Dat wordt nooit je eigen plek.
Het is volgens mij ook pas echt leuk als je samen een ‘nieuwe’ woning betrekt…was bij mij in ieder geval wel het geval. In eerste instantie zou ik met mijn nieuwe vriendin het huis van mijn ex en mij gaan behuizen, maar we hebben gelukkig iets nieuws gevonden…veel beter…kop op LuNa alles ok gegaan bij de tandarts.
Het “niet thuis gevoel” heeft niets met het huis te maken, maar alles met innerlijke onrust. Die onrust maakt dat je je nergens thuis zulkt voelen, ook niet in je nieuwe woning straks. Omgekeerd is waar dat je innerlijke onrust gemakkelijker wegebt wanneer je op een plek zit waar je je thuis voelt. Toen PB zo’n 20 jaar geleden Amsterdam verliet omdayt-ie daar knettergek werd van alle najaag en opfok, en neerstreek in het Verre Oosten des Lands, voelde hij zich daar meteen thuis. Er daalde een weldadige rust over hem neer, daar tussen vriendelijke boeren. Inmiddels woont PB al weer 19 jaar in dezelfde woning in D., en wil daar dus nooit meer weg. De balans tussen innerlijke rust en thuis maakt van bijna elke dag een feest. Lang leve het Oostelijk Thuis!
Ik ben ook altijd principieel tegen het “bij iemand anders intrekken” voorstel geweest, lijkt me helemaal niks. Maar toch vraag ik me af of je onvrede wel in het wel of niet hebben van “woongenot” zit.
Puh… hoor mij, ga ik ff de psycholoog uithangen naar iemand die ik niet eens ken, sorry! Maar het was mijn eerste gedachte na het lezen van je stukje. Het unhappy gevoel kwam al in eerder stukjes wat naar boven, vind ik. En ik moet zeggen dat het erg herkenbaar is…
Maar aan de andere kant is je huis wel je basis, en dat moet goed voelen en goed zitten, als een lekkere woontrui ;)
Jeeminee zeg loop niet zo te zeuren. Wees blij dat je ergens woont! Ik sta al 7 jaar ingeschreven en als ik op een piepkleine woning reageer in desnoods noord of geuzenveld kom ik nog op plaats 135. En je dan druk maken of er wel de goede kraan in huis komt, je kan het jezelf ook moeilijk maken.
Geniet van het feit dat je droomhuis er heus wel komt, jij krijgt er tenminste een, er zijn heel veel mensen die dat niet of nooit krijgen.
wat een kut-gevoel lijkt me dat
Bij het kiezen van een huis moet je vooral op je gevoel afgaan. Het voelt goed of het voelt niet goed.
Psychologiseren over een ander zijn/haar “innerlijke onrust” lijkt me eerlijk gezegd wat ver gaan. Ieder mens zit anders in elkaar.
Van Tess begrijp ik wel dat het enorm frustrerend kan zijn om andermans ‘gezeur’ over de juiste kranen te lezen wanneer je zelf geen huis kunt krijgen. Maar ze zal ook moeten inzien dat ze op het moment dat ze eindelijk wèl een huis heeft (wat ik oprecht voor haar hoop), dat zij zich dan nét zo druk gaat maken over de kranen, de kleur van de gordijnen, het behangetje en de vloerbedekking. Zo werken die dingen toch? ;-)
Home is where the heart is uiteraard, maar dat neemt niet weg dat we ons ergens (niet) thuis kunnen voelen. We blijven toch mensen he!
En iedereen heeft recht op zijn eigen gezeur hoor :-)
“per dag maar zo’n 4 tot 5 uurtjes waarin ik me heerlijk voel.”… eh?
Is dat weinig?
Geduld is een schone zaak, straks ben je dit allemaal vergeten :)
Zeg Luun, ik weet het dit is al eens eerder gesuggereerd maar ehh ben je zwanger? je hebt een beetje nesteldrang. Ik ken dat haha
Verzet je niet. “Go with you feelings”.
Nee Wollie is geen meisje maar wel trotste papa van twee kids
Hoe komt deze chaos in je leven, ligt dat aan de bouwvakkers? You had better think!
Claus wil ook naar huis…
Watch it Luna, een depressie loert in een klein hoekje.
Tess, Toch gaat dit niet helemaal op, ik heb dat nml ook erg lang geroepen toen ik nog geen huis had. Nu na 3 maanden in ons nieuwe huisje heb je echt soms zin om te zeiken omdat je bv zoals wij nog steeds geen douche hebt, na meerdere pogingen. Laat ons lekker zeiken. problemen zijn erg relatief zullen we maar zeggen. En iedereen heeft recht om te zeiken, kan heerlijk opluchten. En Luna, ik herken je gevoel helemaal. ik heb ook het laatste jaar in mij oude huis geen thuisgevoel gekent. Even doorzetten of in huis toch nog wat dingen veranderen?
Wat zitten jullie daar in Nederland toch te zeiken over badkranen, douches en tegeltjes? Hier in IJsland nabij Reykjavik hebben we momenteel slechts twee uur per dag stroom en dus ook twee uur warm water, omdat idioten met snowscooters een hoofdstroomkabel kapot hebben gereden. De andere uren strompelen we met kaarsjes en zaklantaarns door de kou. In het donker, bijna 24 uur per dag. Wat jullie daar hebben is pure luxeshit, heb dat nou toch eens in de gaten!
Dan moet je maar niet in Reykjavik gaan wonen…
Zeer mee eens Reykjavik.
En Paulien, ik snap dat als je daar al 3 maanden woont en nog geen douche hebt je zeker gaat zeiken, maar Luna heeft toch nog een dak boven haar hoofd met alle luxe die ze zich maar kan wensen? Ik wil, ik wil, ik wil, ik wil lees ik alleen maar, ikke ikke ikke. Heb eens geduld zou ik zeggen, waarom moet alles nu, nu, nu?
Oke, Tess… Jij zegt: “Heb eens geduld zou ik zeggen.” Wat te denken van het feit dat P. en ik misschien al jaren op zoek waren naar een ander huis? Jij staat al 7 jaar ingeschreven en kan geen huis vinden… ik neem aan dat jij nu ook een dak boven je hoofd hebt, je kan immers een reactie geven op dit postje, nietwaar? Dus jij moet ook niet zeiken dat je al 7 jaar ingeschreven staat en geen huis kan vinden Heb geduld zou ik zo zeggen… of ga niet in Amsterdam wonen, maar ergens anders… Of wil jij misschien ook nu, nu, nu iets waar jij blij mee bent? Volgens mij is dat heel menselijk namelijk… Maar weet je wat het verschil is tussen jou en mij? Ik heb een huis GEKOCHT! En bij een koophuis komt nou eenmaal heel veel kijken… meer dan bij een huurhuis… Dan MOET je wel zelf de kranen uitzoeken, en iemand met een beetje verstand, of misschien met een beetje humor, begrijpt dat als ik schrijf dat ik ‘droomkranen’ bij de ‘Praxis’ ga halen, dat dat natuurlijk een beetje overdreven is… Ik moest gewoon kranen halen en ik kon geen mooie vinden… en waarom zou ik lelijke kranen kopen als het mijn eigen huis is? Daarnaast ging het stukje helemaal niet over het kopen van kranen, maar over het feit dat ik het allemaal niet meer zag zitten… En ja! Ik wil, ik wil, ik wil in mijn nieuwe huis! En ja! Nu! Nu! Nu! En weet je waarom? Omdat P. en ik verdomde hard gewerkt hebben en werken voor ons nieuwe huis… En weet je waarom nog meer? Omdat P. en ik al bijna een jaar én hypotheek betalen voor het nieuwe huis én een hoge huur in ons huidige huis En weet je; we betalen ook dubbel gas/licht/water… “Heb eens geduld zou ik zeggen, waarom moet alles nu, nu, nu?” Omdat geduld een beetje duur is als je een huis koopt…
Dan moet je maar geen huis kopen.
Zou ik kunnen schrijven, als de reactie die je geeft op Reykjavik, mooie reactie, bravo!. Heb je dat stukje wel gelezen? Of kan je je niet indenken in iemand anders? (dat is misschien moeilijk als je denkt dat de hele wereld alleen maar om jou draait)
Punt is alleen dat als ik wat lees, dat iedereen daar altijd maar ja en amen opschrijft “Ja Luna, ik ben het ontzettend met je eens, oh wat schrijf je toch altijd leuke stukjes, wat goed gevonden!, wat een humor, ga zo door!” en als er ook maar een punt van kritiek is ga je al door het lint, of maak je je daar ontzettend druk om. Als je daar niet mee om kunt gaan moet je dat ook niet neerzetten, je kunt niet verwachten dat heel de wereld het altijd maar met je eens is en altijd maar hetzelfde denkt als jij.
Iedereen heeft zo zijn eigen mening en tsja als je die niet mag neerzetten omdat diegene het niet met je eens is: dan is diegene dus maar humorloos en zonder verstand?
Ik zeik niet dat ik al 7 jaar sta ingeschreven en nog op nummer 135 sta, ik noem het alleen maar, als ik klaar ben met mijn studie (goh tweede studie al, jeeminee en dat zonder verstand..) dan blijf ik hier zeker niet wonen, want ik heb mijn ’thuis’ al gevonden, en dat is niet in Noord-Holland.
Daarbij als je je nog steeds niet thuisvoelt in een huis na 10 maanden, ligt dat dan niet aan jezelf? Je kan wel verhuizen en denken dat het dan over gaat maar je neemt altijd jezelf mee.
Ik zou hier natuurlijk een intelligent verhaal kunnen ophangen over hoe onze hersens gebouwd zijn. En dat ze na verloop van tijd gaan wennen aan luxe. En dat je daardoor vanzelf decadent wordt. Dat niemand daar schuld aan heeft. Maar dat het wel gebeurd. Dat de maat die je neemt voortdurend verandert. En dan zou het al snel filosofisch worden. Maar ik denk dat ik dit verhaal maar voor me houd…
@Tess: met name jouw laatste zin snijdt hout.
@Rick: filosofisch? Kom nou… Is normale levensevolutie plots filosofie geworden?
@Luna: voortaan wat minder flauwtjes reageren a.u.b. De “Moet je maar niet”-formule is al jaren volledig uitgemolken.
PS: we hebben weer de hele dag stroom en dus licht. Het wachten is nu op de volgende straalbezopen IJslander, die tijdens de pissen een stroomkabel naar kortsluiting zijkt. En zichzelf en passant naar de goden helpt. Lees je nooit iets over in de krant, maar gebeurt hier elke maand wel een keer.
Zeg, Reykjavik, zolang jouw IP-adres gewoon uit Nederland komt, neem ik jouw reacties niet serieus…
Reykjavik, een IP trace wijst verder uit dat je een voormalig Telekabel abonnee bent en inmiddels bij Chello zit. Bij mijn weten zijn Telekabel en Chello nooit echt heel erg doorgedrongen tot Ijsland…
Dus, Tess… Het stukje van Reykjavik heb ik niet alleen goed gelezen, ik heb er ook meteen over nagedacht… het leek mij namelijk een beetje sterk dat iemand die in Reykjavik woont de moeite neemt om met zijn spaarzame 2 uurtjes stroom per dag de site van een omhooggevallen trut uit Amsterdam te bezoeken…
Als iemand ermee zit te moeten wachten om te verhuizen, heeft het mijns inziens absoluut geen zin te gaan zeiken over hoe anderen ook of nog langer moeten wachten blablabla. Ik wil ook niet in een boomhut wonen omdat ze elders op de wereld niet meer hebben dat dat. Hier rond mij heeft iedereen een huis, een thuis, ik wil die ook, Luna ook. Sterkte Luna! Heb je je huidige huis al eens totaal anders ingericht? Kan toch ook helpen, neen?
dat omhooggevallentrut luna, daar zit wel wat in!