LUNA MEETS HER PARENTS

Gisteren om 11.00 stonden mijn ouders voor de deur. Ik had de nacht daarvoor mijn hele huis opgeruimd. Dit omdat mijn ouders bij hun vorige bezoek ontzettend aan het zeiken waren geweest. “Moet je die lege wijnflessen niet eens wegbrengen, hoelang zit die was al in de machine, zou je je televisie niet eens afstoffen, hoelang staat die afwas hier al, is jouw koelkast altijd zo smerig, etc.” Dus uit voorzorg was alles nu helemaal perfect in orde. Dacht ik. De blik van mijn vader viel namelijk op mijn ventilatierooster. Ik moet toegeven dat ik niet eens wist dat ik er een had. Maar dat ding was dus vies, want al meer dan drie jaar niet schoongemaakt. “Maak je dat rooster nooit schoon? Dat is hartstikke gevaarlijk, dan kun je koolmonoxidevergiftiging krijgen”, riep mijn vader. Hij ging op zoek naar een stoel, om het ding van de muur te halen. “Laat toch zitten, dat is helemaal niet nodig”, probeerde ik nog, maar het was al te laat. M’n moeder heeft het rooster met liefde schoongemaakt. De volgende keer dat m’n ouders komen zorg ik er in ieder geval weer voor dat alles is schoongemaakt, inclusief dat rooster. Ben benieuwd of er nog meer onderdelen in mijn huis zijn waarvan ik niet eens weet dat ze bestaan.