LUNA HEEFT ‘GESPORT’

Al een aantal weken riep ik tegen mezelf en tegen anderen dat ik de volgende dag vroeg op zou staan om te gaan zwemmen: “Dan sta ik om een uur of 7.00 op en dan zwem ik een uurtje en dan ben ik weer fris thuis voor 9.00!” “Luun, je hoeft jezelf niet voor de gek te houden hoor”, was het antwoord van zowel mezelf als de rest. Ook P. geloofde er niet in en toen ik vanmorgen om 9.00 uit bed ging met als doel een paar baantjes te gaan zwemmen. Hij ging er eens goed voor zitten, stak een sigaret op en begon me met een argwanende blik en een grote glimlach te bestuderen. “Ik ga echt hoor!”, zei ik terwijl ik allerhande badpakken en bikini’s checkte voor de spiegel. “Kan deze”, vroeg ik toen ik een tijgerbikinietje aanhad. Die kon prima, zei P. en hij lachte nog maar eens. Vol goede moed fietste ik op m’n vouwfietsje richting zwembad. Wat mij betreft was dat fietstochtje alweer genoeg beweging voor de zaterdagochtend, maar ik mocht niet meer terug van mezelf. Keurig betaalde ik € 3,- (€ 3,- daar koop ik verdomme een pakje sigaretten voor!) aan de juffrouw van het zwembad en keurig stopte ik m’n tas na het omkleden in een locker. Armbandje met sleuteltje aan m’n pols, even onder de douche en daarna met m’n tijgerbikini in het 25-meterbad. Stelletje fanatiekelingen, oude vellen en een badmeester om me heen. Dat mensen voor hun plezier op zaterdagochtend hun bed uitkomen om te gaan zwemmen is me nu nog een raadsel. Na 20 baantjes in een half uurtje hield ik het voor gezien. Ik vond er geen flikker aan, dat hele zwemmen. En ik heb nu al spierpijn. Maar het was een memorabele ochtend. Luna heeft bewust bewogen. Luna heeft ‘gesport’. Zo. Dat hebben we ook weer gehad.