LUNA HAS A BLAST

Gisteren werd ik gemaild door een medewerker van Blast, een tweemaandelijks tijdschrift voor blowers, marihuanagenieters en coffeeshophangers. Een blad voor Luna dus. Deze medewerker (die gelukkig een vrouw bleek te zijn) vroeg of ik samen met haar een coffeeshoptocht door Amsterdam wilde maken, zodat zij daar over kon schrijven. Dat wilde ik wel, maar dan moest het wel deze nacht, want anders had Luna geen tijd. Om 1.15 trof ik de medewerkster op het CS in Amsterdam. Deze medewerkster bleek een zeer mooi journalistenmeisje in spé te zijn. Tot onze grote verbazing kon er geen coffeeshoptocht meer worden gehouden, want de coffeeshops in Amsterdam sluiten om 1.00. Dat wist ik ook niet. Maar geen probleem, alcohol is ook fijn. In de Lux hebben we een paar wijntjes gedronken en uiteindelijk zijn S. en ik beland in super-sletten-en-hoeren-tent de Royalty! Volgens mij was ik daar al eerder geweest. Maar dat had ik verdrongen. Tot mijn verbazing en die van S. werd daar best nog redelijk gedraaid. Zompige commerciële housemuziek. Wij hebben vooral gepraat. Zet twee onbekende vrouwen bij elkaar en meestal gaat dat niet goed. Tussen ons ging het verbazingwekkend wel goed. Wij hebben het over relaties, vibrators, seks, internet, schrijven en mannen gehad. En wij zijn tot de volgende briljante conclusie gekomen; In bed wil ik zijn hoer zijn, in het dagelijks leven zijn gelijke. Het mooie journalistenmeisje in spé en ik zijn nu thuis bij Luna en wij schrijven samen dit stukje. Onder het genot van een wijntje. Over een uurtje of 3 gaan de coffeeshops in Amsterdam open. Daar moeten wij toch echt naartoe. Het leven van een journaliste gaat niet over rozen.