LUNA EN KATTEN LEVEN NOG

“Hé Luun, wordt het niet eens tijd dat jij weer een stukje schrijft?”, vroeg vriend J. zaterdag tijdens de housewarming van vrienden A. en T., inclusief barbecue op het dakterras. “Eh, ja, hè, het is alweer 2 weken geleden”, zei ik. “Ik check elke dag je site, maar steeds die foto bovenaan. Maak je niks mee ofzo?”, vroeg hij. “Eh, nou…”, begon ik, “ik baal er zelf ook van dat er al 2 weken hetzelfde postje bovenaan staat. Maar ik had gewoon niet zo’n zin. En ik was moe.” Ik schepte nog wat mozzarella-tomaten-salade op. Ik bedacht me dat ik heus wel wat had kunnen schrijven de afgelopen weken. Maar dan krijg je dan zo’n opsomming van ik-heb dit-gedaan-en-dat-gedaan waar eigenlijk niemand op zit te wachten. Al zou een verslag van mijn dineetje met vriendin L. bij restaurant Italia Oggi, overigens een aanrader, misschien wel noemenswaardig geweest zijn. En als ik heel eerlijk ben had ik ook best willen vertellen over de 5 fotoboeken met 800 foto’s en honderden lintjes in alle kleuren van de regenboog die ik de afgelopen maanden maakte om te geven tijdens het 1-jarig huwelijksfeestje van vrienden P. en D.! Ook de tapasmaaltijd die ik vorige week maakte om dat 1-jarige huwelijksfeestje te begeleiden was best het vermelden waard. Een paar foto’s van al die events waren trouwens ook niet weggeweest. Mooie mensen allemaal! En mijn haar zat ook al zo goed tijdens die events! En ik had natuurlijk best kunnen vertellen over vorige week zaterdag en dat Bruce toen weer begon te kotsen en dat ik dacht; daar gaan we weer en dat ik in dat plasje kots toen een lintje van een bos bloemen aantrof en dat ik toen dacht; deze kat leert het nooit, maar om nu weer over de katten te schrijven, ja, Jesus, daar had ik zelf na 2 weken alleen maar over de katten geschreven te hebben al helemaal geen zin in. Al zag het er best feestelijk uit, zo’n plasje kots met een paar stukjes bloemenlint in de kleuren rood, blauw en roze. “Ik schrijf maandag weer een stukje”, zei ik. “Oh, okay”, zei vriend J., “wil je nog wat drinken?” “Lekker”, zei ik. En die housewarming zaterdag was trouwens ook erg gezellig.