LUNA EN DE ZOVEELSTE QUARTERLIFE-CRISIS
Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik tijdens het lezen van interviews in vrouwenbladen meteen check hoe oud de geïnterviewde in kwestie is. Vooral bij vrouwen die het schijnbaar allemaal voor elkaar hebben (blond, maatje 38, leuke man, 2 kinderen, goede banen, goed geld, prachtig opgeruimd huis en toen die ene keer hun hondje doodging, ja, toen waren ze wel verdrietig, maar door met z’n allen te mediteren boven het grafje hebben ze het als gezin heel goed verwerkt). En dat zo’n vrouw dan met hele catchy uitspraken komt: ‘Ja, ik dacht gewoon aan die ene jurk die ik zo graag wilde en door mezelf in die jurk te visualiseren ben ik 15 kilo afgevallen in 1 maand.’ En als zo’n vrouw dan jonger is dan ik, dan ben ik lichtelijk over de pis. Vuile bitch! Wat heeft zij wat ik niet heb? Hoe kan zij haar huis nou zo netjes hebben en zo keurig wit en Feng Shui? Waarom past zij na die 2 kinderen nog wel in een maatje 38? Waarom lukt het haar wel om zo’n 365-dagen project vol te houden en mij niet? En waarom blijven al die boeken over mindfullness, leven in het nu, spirituele groei, loslaten, stoppen met zeuren, weggooien kun je leren en tantraseks bij andere vrouwen altijd wél hangen, of in ieder geval een beetje, maar bij mij nou nooit? Hoe kan het toch dat mijn leven af en toe zo’n bloody fucking mess is? En ik hoop dan altijd dat het aan m’n leeftijd lig, dus als ik interviews lees met oudere vrouwen, dan denk ik; oh, gelukkig, zij is 41, dus dan heb ik nog minstens 5 jaar om mijn leven wél op orde te krijgen. Helemaal blij word ik van interviews waarin de geïnterviewde (ouder dan 50) vertelt het zelf ook allemaal niet te weten, het nooit te hebben geweten en gewoon maar een beetje aanmoddert in het leven. En dat het dan allemaal toch een soort van goed is gekomen. Want hoe ouder ik word, hoe meer dingen ik moet afstrepen op m’n TODO-lijstje in verband met mijn uiterste houdbaarheidsdatum. Meezingen in Kinderen voor Kinderen? Nee. Meedoen aan Hollands Next Top Model? Nee. MTV-presentatrice worden? Nee. Wimbledon winnen? Nee. Als maagd het huwelijk in? Nee. Ooit de rust vinden om elke dag gewoon tevreden te zijn met wie ik ben, wat ik doe en wat ik heb? Misschien.
Ik denk dat iedereen zich hierin wel kan herkennen en ik zeker. Ik voel me vreselijk oud als ik een interview lees van een jongere vrouw die alles zo voor elkaar heeft. Maar tien jaar geleden keek ik daar juist tegenop en was dat wat ik wilde worden. Tien jaar geleden was JIJ een van die vrouwen voor mij waar ik tegen op keek! Je had een super geile baan, kekke blog en leuke bril en leuke vriend en leuk leven etc. En nu ben je nog steeds leuk en ben je wat gaan doen met je creativiteit dat in mijn ogen heel groot is geworden en je blijft leuke stukjes schrijven. Daarnaast ben je ook nog een über leuke oppasmoeder geworden en deeltijdstiefmoeder. Nee, ik zie helemaal niks mis met jou. ;)
Luna doe gewoon waar jij gelukkig van wordt! Ik denk dat vrouwen die ‘alles’ voor elkaar hebben zwaar in de minderheid zijn. Daarnaast geeft ‘ouder’ zijn (ik ben 36 OMG) ook een bepaalde rust. Juist omdat je sommige dingen niet meer kunt doen, maar die ook helemaal niet belangrijk blijken te zijn. Ik ken genoeg mensen die in Kinderen voor Kinderen gezongen hebben en ze zijn er niet beter of slechter om geworden hoor ;P Het gras lijkt altijd groener aan de andere kant, maar dat is het niet.
Wat Coco zegt!!!
Ik 40+, leven is een gezellige puinhoop and I love it!
Ik denk als alles zou kloppen zou ik dood gaan van verveling!
Ach, je had ook een Tielse kut-moeke kunnen zijn geworden. En dat ben je lekker niet. Nou, dat valt weer alles mee, toch?
Oh Luna!
Bij iedereen is het wel eens (of altijd!) een bloody fucking mess!! Juist bij diegenen waar het allemaal zo perfect lijkt, believe me. Naar de buitenwereld toe shiny happy people spelen zonder te laten zien dat er maar één wolkje aan de lucht is.
Dus wees shiny en happy met je mess, girl en geniet van wat je allemaal hebt. Liefs en succes!!!!
Hahahaha. Ik ben zo’n vrouw. En ik denk was ik maar meer Luna… behoorlijk saai mediteren boven het grafje van de cavia…
Ho stop, ik lees dat je naakt gaat op een kalender! Woeiiii. Jij hebt he-le-maal geen recht op een quarterlife crisis. Echt niet. (oja en een opgeruimt huis is gewoon te veel werk)
Altijd druk bezig zijn. Alles voor elkaar hebben. Dat kan ook een manier zijn om nooit naar jezelf te hoeven kijken en je te realiseren dat je misschien wel ongelukkig bent.
Ik heb vandaag maar één motto en die is hetzelfde als wat jij hebt. Ik zat dit te lezen en luisterde naar dit nummer: http://youtu.be/pBCt5nfsZ30
Dat geeft een heel mooi effect op de achtergrond en bij de laatste zin denken: “Ja, Luna, heeft weer gelijk!”
Dat is gewoon precies de reden waarom ik die vrouwenbladen niet meer lees. Of het gaat over ‘supervrouwen’ of over complete drama’s.
Het gras van de buurvrouw lijkt altijd groener. Dat komt vooral omdat we nooit tevreden zijn met wat we hebben. Bij de buren staat altijd een grotere auto, ze hebben een mooier huis ,meer bloemen in de tuin, geven leukere feestjes die vrouw lijkt een topmodel in maat 38 en haar kinderen zijn intelligente lieve engeltjes. Pas als je dichterbij komt, zit er roest op de auto, het huis moet geschilderd worden, de tuinbloemen zijn van plastic, de feestjes zijn vervelend, die kids zijn strontvervelend lopen bij een therapeut en die vrouw ziet er van dichtbij niet uit! Keyword is tevredenheid. Verlossend als je dat doorhebt.
Ergens las ik een keer een boek waar ergens in de eerste hoofdstukken stond dat er zoveel mensen zijn die vanaf het begin weten wat ze willen worden, welke kant ze op moeten en die kant ook op gaan. Aan de andere kant heb je de zoekers, die van alles uitproberen en die het op hun 50e nog steeds niet weten. De schrijver concludeert dat die mensen de meest interessante zijn, boeiend, ervaringen hebben opgedaan op geijkte en onontdekte paden. Wees wie je bent, ik geniet telkens weer van je ookal ken je me niet eens, van je blogs, je foto’s, het kijkje in je leven, je maakt mij een blijer mens, prima toch zo:). Liefs uit Utreg.
Mocht ik nog op dat boek komen, dan kom ik daar nog op terug haha, ook mijn hersencellen worden ouder en ik kan er verdomme gewoon niet op komen hihi
Dat jaren 90 liedje (wear sunscreen): Do not read magazines, they will only make you feel ugly. En in de tussentijd? Lekker aanklooien, een dak boven je hoofd, eten in de koelkast, dat de lamp gewoon aangaat als je de schakelaar omzet… zo gek doe je het allemaal nog niet als je dat voor elkaar hebt. En soms komt er dan zo’n moment voorbij, dat je dat allemaal beseft, en dan is het goed. En dan gaat het weer mis, en dan komt het weer goed enz…..
Zelfhelpboeken en succesglossies naar de kringloopwinkel.
Je realiseren dat je niet meer te helpen bent, en rustig doorgaan met leven.
Helpt echt, geloof me. En stukjes over succesmutsen lees ik echt niet, jou wel.
Iedereen spiegelt zichzelf wel met een ander. Als diegene jou dan het gevoel geeft dat jij iets mist, dan is dat vervelend. Je leeft in het heden en je moet blij zijn met wat je hebt. Er zijn altijd wel mensen op deze wereld die iets van jou zouden willen hebben of die in jouw schoenen zouden willen staan. Jij wordt een jaartje ouder, maar de jeugd van tegenwoordig blijft ook niet jong. Ook zij worden opa’s en oma’s. Kijk naar jezelf in de spiegel en spreek waardering uit over jezelf. Blijf elke dag positiviteit uitstralen en claim al het goede wat het leven te bieden heeft!