LUNA EN DE MOOISTE DAG OP JAMAICA

Begin de Jamaicaanse dag met een… snorkel-excursie! Al is dat zeker niet het eerste dat ik heb gedaan, want; wederom om 6:00 wakker en eruit en even een duikje gemaakt (we nemen het ervan zolang het kan). Daarna wandelend naar Negril gegaan om te pinnen en om een patty te scoren (hierover later meer, inclusief recepten), alleen waren we te vroeg bij de patty-shop; die ging pas om 9:00 open en wij moesten om 9:00 weer terug zijn bij het hotel, want we moesten de reisleidster nog betalen voor onze excursies. Moeten! Moeten! Moeten! Jesus, wat een gestress zo in de vroege ochtend. Het is Jamaica, man! De reisleidster kwam zelf overigens te laat en deed toen ook nog eens héél relaxt terwijl we allemaal zo snel mogelijk weg moesten (wilden), want… we zouden gaan snorkelen met de boot van captain Roger!! Onderin de boot zat een oud raam gemonteerd, dus tijdens ons boottochtje naar de rif konden we door het raam al naar de vissen kijken.

We gaan met 7 mensen van ons hotel (die we gelukkig allemaal al ‘kennen’) en met 3 Jamaicanen.

Normaal gesproken, of eigenlijk vind ik het helemaal niet ‘normaal’, wordt je nogal afgezet tijdens excursies of taxiritjes of andere ‘dealtjes’ met Jamaicanen. Dan spreek je af dat je ergens naartoe gaat of iets gaat doen en het wordt altijd duurder dan afgesproken. Dan zat de terugreis er niet bij in. Of de entree. Of het gebruik van het toilet, weet ik veel. Dat was met deze snorkel-excursie dus niet het geval en misschien wel mede daarom was dit de gaafste ochtend van de hele vakantie. We zijn bijna 4 uur onderweg geweest voor 25 dollar per persoon en de Jamaicaanse mannetjes waren allemaal zeer behulpzaam.

En we hebben deze vissen bijna allemaal gezien.

En deze ook.

En… er zwom een Jamaicaan mee met een onderwater-camera en hoewel dat eigenlijk iets te toeristisch is en misschien ook wel niet had gehoeven van me, hebben we ‘m toch gekocht! En… geen spijt van!

Want anders had ik deze actie-foto van de echtgenoot niet gehad. Hij zwemt hier heel stoer in z’n Hulk-shirtje…

Ik was vergeten een shirt aan te doen (al had ik tijdens het snorkelen nergens last van). Het was mijn eerste keer ‘echt’ snorkelen. Ik had gedacht dat we een beetje rondom het bootje op de klif zouden gaan zwemmen, maar we gingen dus een enorm stuk van de boot vandaan en ondertussen doken de Jamaicaanse mannetjes allerlei dingen op van de bodem en vertelden over alle vissen die we zagen. MEGAGAAF!! Ik vond dat hele ademen door een buisje nogal spannend, maar zolang ik onder water bleef was er niks aan de hand. De rust die de oceaan en de vissen dan uitstralen is zo intens. Zo WOW! Maar iedere keer als ik met m’n hoofd boven water kwam ging er een soort knopje om; aaaargh, ik ben nu wel heel ver van de boot af en ik kom ik nog wel terug, want ik ben ook wel wat moe en straks krijg ik kramp en aaaaargh! Paniek. Dus dan maar snel weer m’n hoofd onder water; niks aan de hand.

Hier houdt captain Roger mijn hand vast, omdat hij denkt dat ik er geen reet van snap. Was niet zo. Het Jamaicaanse mannetje is dus foto’s aan het maken terwijl iedereen een zee-dinges op z’n hand heeft en dat is heel erg leuk, maar ik moest lachen (smile for the picture, yes) en had een slok zeewater binnen gekregen. En dan lukt het al helemaal niet meer om door een buisje te ademen en als er dan ook nog allemaal mannetjes tegen je gaan praten en je hand vasthouden; HAHAHA! Toen moest ik nog meer lachen, nog meer water binnen. Ja, grappig, ja. Gelukkig straal ik op de foto een enorme sereniteit uit. Net een zeemeermin.

Dit is een zeekomkommer.

Zo blij dat ik m’n nagels van tevoren nog even had gelakt.

Dit is het oog van een octopus.

Zeeslang!

En dit… dit is een pijlstaartrog! We zwommen dus een rondje langs een klif, tot 1 van de Jamaicaanse mannetjes ineens naar een ander mannetje ‘stingray’ riep. Alleen… hoorde niemand dat, behalve S. en ik. Dus ik zwom als een gek achter het Jamaicaanse mannetje aan, want ja, voor de pijlstaartroggen kwamen we natuurlijk!! En… ik heb ‘m gespot hoor! Net een XXXL vlinder in het water. WOW! De echtgenoot heeft deze pijlstaartrog echter niet gezien, maar begon keihard tegen mij te roepen; “Sjaan, Sjaan, wat ben je aan het doen!!! Hij hoort niet bij ons! Je zwemt met de verkeerde Jamaicaan mee!” Hahaha, ja, nou, ik ben wel ietwat naïef, maar zo naïef toch ook weer niet.

Deze haai heb ik dan weer niet gezien want daarvoor moest je helemaal onder water naar de bodem duiken en je adem in houden. Zo avontuurlijk ben ik dus niet.

Dit is de gaafste vis ter wereld. Een blowfish.

En die wilde ik ook wel even vasthouden. Als de blowfish in paniek is, dan blaast-ie zichzelf dus op. Ik herken op dit moment veel van mezelf in de blowfish.

Na 1,5 uur snorkelen was ik kapot. Ik kon niet meer voor of achter of links of rechts en ik was blij dat ik weer in de boot zat. De rest deed nog wel een klein rondje en daardoor heb ik deze rog gemist.

En de schildpad ook, maar gelukkig heeft de echtgenoot deze wel allemaal gezien. Achteraf gezien was dit snorkelen het allergaafste wat ik op Jamaica heb gedaan. Zo mooi.

Gelukkig kan ik nog dagen nagenieten van het snorkelen, want ik ben verschrikkelijk verbrand, haha.

Als je het bandje van de all inclusive in je huid staat, dan ben je vakantie-technisch goed bezig.

Precies boven de duikbril verbrand (en enorm veel sproeten gekweekt).

Cocktailtje dan maar?

In reggae-kleuren!

Heel erg dit, heel erg. Maar wel enorm chill (nee, Luun, je wordt van roken niet relaxt) (jaaaaaa, dat weet ik ook wel).

Einde van de middag gaan we naar Rick’s Café. Dit is een enorme toeristische trekpleister. Vooral voor Amerikaanse toeristen. De prijzen zijn er dan ook naar. Ik vind het er nogal druk en a-relaxt, maar…

Rick’s Café is vooral bekend door het cliff jumping. Locals springen zelf van de klif (ik denk zo’n 15 meter, maar er is ook een nog hogere ‘springplank’) , maar je kan het dus ook zelf springen of duiken (al moet je daar wel voor betalen).

 
Deze 2 meiden zaten in hetzelfde hotel als wij en waren samen op vakantie (kan prima, no problem). Ik weet hun namen niet, maar een Jamaicaan had van een afstandje ‘snowbunnies’ naar ze geroepen, dus de rest van de vakantie heb ik ze ook maar zo genoemd.

Mooi stukje mozaïek.

Rick’s Café staat ook bekend om z’n mooie zonsondergangen, maar de zonsondergang bij ons hotel is dus precies dezelfde.

OMG! Dit is T.! En hij maakt gewoon een extreem professionele duik!!!!!! Aaargh! Geweldig! En gelukkig heeft hij er niks aan overgehouden, want ik zit net een beetje te Google-en en lees dat er talloze gewonden en zelfs doden bij dit café zijn gevallen tijdens het klifduiken!!

T. leeft nog en wordt met luid applaus en een kusje van z’n vriendin onthaald.

Daarna gaan we door naar een restaurantje met de naam Just Natural en dat zag er ongeveer zo uit als op de foto, maar echt, deze foto doet de sfeer totaal geen recht. Ik kwam binnen en was completely overwhelmed. Het leek wel een Jamaicaans sprookjesbos met allemaal planten, bomen, bloemen en alles was versierd met kerstlichtjes en het was zo mooi dat ik spontaan begon te huilen (en nu ik dit zo opschrijf zit ik alweer met tranen in m’n ogen). Het was op dat moment gewoon de allermooiste plek op aarde. Het Jamaicaanse vrouwtje van wie het restaurant was (type XXXL mamma) zag dat ik aan het huilen was en kwam me meteen een knuffel geven en ja, dan is er natuurlijk helemaal geen houden meer aan. HAHA!

Deze foto’s doen echt geen recht aan het restaurant.

Deze ook niet.

Deze dan weer wel.

We kregen een gratis kopje soep vooraf (en ook een gratis toetje achteraf) (en hele lekkere hummingbird-cocktails) (die waren niet gratis, maar helemaal niet duur).

En… in restaurant Just Natural heb ik ook nog een kreeft gegeten voor maar 15 dollar!!! Magisch was het! Totally magisch! Trouwens, deze hele dag was magisch!