LUNA EN DE GEILIGE GLAZENWASSER

Er wordt aangebeld. Het is de glazenwasser. Of nou ja, dé glazenwasser, dé glazenwasser, het is weer een nieuw mannetje van een jaar of 25 dat werkt voor het bedrijf dat al jaren m’n ramen aan de buitenkant wast. Iedere keer dat m’n ramen worden gezeemd is het weer een ander gozertje, mannetje, kereltje met een ladder en een emmer water; en ze spreken allemaal m’n taal niet. En dat ze m’n taal niet spreken maakt me niet uit, maar het maakt het communiceren toch wel wat ingewikkelder.

“Hé hoi, ben je al klaar?”, vraag ik.
“Ja, is klaar”, zegt de glazenwasser.
“Okay, ik ga even geld pakken.”

Als ik de hele dag thuis ben, dan loop ik het liefste in m’n pyjama. Lekker los. ’s Ik wil zo min mogelijk gedoe met maillots, panty’s, slipjes, strakke randjes, strak zittende sokken, knoopjes of BH’s. Doei. Comfort boven irritatie. Ik heb vandaag een roze pyjama-broek met witte hartjes aan en daarop een T-shirt van Miss Piggy. En dus geen BH. En ik heb hele goeie tieten. Dat weet ik. Dat weet Ruud. Dat weten ex-partners. Dat weten mensen die wat foto’s van me op internet hebben gezien. En dat wist nu ook deze glazenwasser.

Ik overhandig hem de € 17,-.

“Weet jij hier in buurt massage?”, vraagt hij.
“Ehhh, wat?”, vraag ik.
“Massage?”
“Eh, nee.”
“Massage, for nek, hier.”
“Nee, er zitten hier geen massagesalons.”
“Massage, for rug”, zegt hij en maakt met z’n duimen een masserende beweging.
“Nee, niet in de buurt, maar je kunt ’t gewoon Google’en”, zeg ik.

Ik doe de deur dicht.

Heeft dit jochie mij nou net voor een hoertje aangezien? Of eigenlijk een hoer die z’n moeder had kunnen zijn? Een soort MILF-hoer? Ik snap dat de aanblik van m’n woonkamer terwijl hij de ramen zeemde nogal roze en hysterisch is en ik snap ook dat een T-shirt van Miss Piggy heel wat los kan maken bij de mannetjes, maar om 10:00 ’s ochtends aan een klant vragen of er ergens een massagesalon in de buurt is? Eh. Neen. En hij heeft de ramen van m’n sekstoy-kantoor niet gewassen, want dat is niet mogelijk in verband met de glazen overkapping, dus het is ook niet dat hij dacht; wat dat vrouwtje nodig heeft, naast al die toys die ik daarnet heb gezien, is mijn nu nog half-wollige piemel.

Dit zou hij bij mijn overbuurvrouw nooit hebben gevraagd. Of bij m’n overbuurman. Waarschijnlijk bij geen enkele man. En nu zou ik kunnen gaan bellen naar het bedrijf dat bij mij de ramen lapt, om een klacht in te dienen wegens toch wel een soortement van intimidatie van dit jochie, maar waarschijnlijk is dat 1 groot bolwerk van mannen die mijn taal niet spreken. Of half. En lachen ze erom. En het probleem is; ze weten waar ik woon.

Dus, deze glazenwasser krijgt van mij géén kopje koffie. Of wat ik altijd gaf; een flesje water.

En ik ga voortaan zelf wel m’n ramen lappen.