LUNA EN DE BANDANA-NEGER

“Hé, waar kom jij vandaan schatje?” Vanuit het donker komt een jongen mijn kant op lopen. Ik sta onder een lantaarnpaal bij een bushalte in Almere en doe een snelle bodycheck; lekkere neger, leuke bandana en hij kijkt nuchter uit z’n ogen. Ach, een praatje kan best. “Ik heb net bij een vriendin gegeten”, zeg ik. “En waar ga je nu naartoe?”, vraagt de neger. “Naar Amsterdam”, antwoord ik. “Naar je kinderen?”, vraagt hij. Deze bandana-neger laat duidelijk geen gras over zijn flirtpoging groeien. Maar ach, een beetje flirten kan best. “Nee, naar m’n 4 katten”, vertel ik ‘m. De neger lacht een rijtje parelwitte tanden. Doe mij een in-mij-geïnteresseerde neger, een bos rastahaar in een bandana, een rijtje parelwitte tanden en ik ben bereid de moeder van z’n kinderen te worden. In een ander leven dan. “Ben je getrouwd?”, vraagt hij. “Nee, maar ik ben wel verloofd”, zeg ik. Nog niet getrouwd, dus er zijn zeker nog wat openingen bij mij te vinden, moet de bandana-neger hebben gedacht. “Kom je een keertje thee bij me drinken?”, vraagt de bandana-neger, “ik woon hierachter.” “Nou, dat vind m’n vriend vast niet zo’n goed idee”, antwoord ik laf, maar ik kijk ‘m zwijmelend aan. “Af en toe een beetje snoepen mag toch best?”, vraagt de neger. Strikvraag. “Ehm, nou, volgens mij niet.”, zeg ik. “Maar je hebt snoepen en snoepen”, vertelt de neger en hij kijkt me aan met heerlijke Bambi-ogen en ik ben bijna bereid om alles te geloven wat hij zegt. “Oh ja?”, vraag ik. “Ja”, zegt hij, “als je bij mij komt snoepen, dan zal ik je daarna niet de hele tijd gaan bellen, weet je wel.” Bellen? Bellen? We hadden het toch over neuken? Hoe komt hij nu er nu ineens bij dat hij me zou gaan bellen? Heel m’n droom van een rampetampende neger met kokosvet in z’n haar en alle standjes van de Kamasutra en dan als een soort van duo-penotti in elkaar versmelten in 1 keer naar de klote. “Bellen?”, vraag ik. “Hoe bedoel je?” “Je nummer aan me geven, weet je wel”, zegt de bandana-neger en hij houdt z’n mobieltje omhoog. Ja, doei. Ik ga m’n nummer niet geven aan een bandana-neger uit Almere! Dat is me net even te ver. Als hij nou in Amsterdam had gewoond, dan was het een heel ander verhaal geweest.