EEN WOBBELIGE WOENSDAG

Veel te weinig geslapen, maar dat is niet gek als je de hele nacht bezig bent met het schrijven van een pissige mail… De echtgenoot is om 7:00 naar z’n werk gegaan en ik draai me dan nog een keertje om… Nina is stiekem (nou ja, stiekem, van mij mag het) op bed komen liggen…

Vanavond eten we; patties! Of patti’s? Of patty’s? Jamaicaans gevulde broodjes in ieder geval…

Ik ben overigens opgestaan met uitslag op m’n armen en enkels en het jeukt! Aaaaargh! Enge ziektes! Komt nooit meer goed! Amputeren boven de elleboog! Ebola! Een parasiet! Whaaaaah! Is niks voor mij dit… ik maak een afspraak bij de dokter, want ik krab mezelf helemaal kapot…

Ik ben de hele dag bezig met het negeren van de jeuk. Iets wat me slecht afgaat. Hier zit ik met oppasmeisje M. bij de apotheek. Ik ben dus al bij de dokter geweest en die wist ook niet wat het was (jaaaaaa, als een dokter het al niet weet, wie dan wel!!!). Ik krijg koelzalf mee. En pillen waar je suf van wordt. Lekker, dan kan ik eindelijk een nachtje slapen.

Ik ging dus patties maken.

Dit worden patties met rundvlees.

Ik kan gelukkig nog steeds lachen, ondanks m’n dodelijke ziekte, want de patties zijn gelukt.

Kijk eens aan. Ondertussen kijken J. en oppasmeisje M. naar de Amerikaanse Utopia.

Oh, ik maakte er ook een coleslaw bij. Het is een bankhang-dag geworden, maar dat mag, want ik heb een enge, slopende ziekte onder de leden. ’s Avonds komen de ouders van oppasmeisje M. nog even langs om de medicijnen van M. te brengen, want die waren op. We kletsen even bij en daarna… naar bed! Om eindelijk 8 uur non-stop te slapen.