CADEAUTJE VAN HET JAAR, EEN PLANKJE & EEN ELLEBOOG
Hé, moeders! Jij ook in de Action in Beneden-Leeuwen? Dat is toevallig! Het is woensdagochtend en ik had een Action-date met m’n ouders! Morgen moet m’n moeder trouwens weer aan de 3e chemo (en vrijdag ook) (dit keer wordt de kuur steeds verspreid over 2 dagen), maar ze heeft eigenlijk nergens last van deze ronde! HOERA! En… als extra dikke bonus; van deze kuur valt haar haar niet uit (dat gebeurt niet bij een bepaald percentage patiënten) (en nu heeft ze eindelijk een keer geluk dat ze bij dat percentage zit)! SCORE! Cadeautje van het jaar!
Ook een dikke SCORE; onze goed-gevulde Action-kar. Veel voor weinig, daar houden wij Van den Heuvels van.
En weer terug over de Waal richting Tiel.
Nina krijgt thuis nog wat koekjes van Piet, want zo hoort dat.
En ik ga even aan m’n kaasplankjes-projectje. Ik zie in hipster-bladen en op hipster-sites steeds van die leuke kaasplankjes voorbij komen, gemaakt van een stuk boom. Hartstikke mooi, maar hartstikke duur. Ga ik niet aan meedoen. Ik zag deze stukken boom bij de Action voor € 2,99 en die ga ik zelf wel aflakken.
De lak hadden ze ook bij de Action.
Ik lees nog even deze quote in de Happinez en ga daarna aan het werk.
En… hier is oppaspuber M. al gearriveerd! En… Nien, heb je het al gehoord? Je mag weer op de bank af en toe. Fijn hè?
Alleen dit is minder fijn. Veel minder fijn. Ik zie nu dat de helft uit de hondenharen bestaat en de andere helft uit, eh, pluisjes? Ik ben zo’n goede huisvrouw.
M. en ik halen even boodschappen bij de Emté en treffen daar deze wachthond. Ondertussen word ik door M. bijgepraat over… eh, alles. Ratel de ratel! Haha. Ze zit goed in haar vel. Fijn.
M. mocht kiezen wat we zouden eten vanavond en het is Mexicaans geworden. Excellente keuze.
In de tuin tref ik de eerste doperwt aan. Hoe lief! En ook; hoe lekker. Jammer dat het dus maar 4 doperwtjes zijn. Rauw ook heerlijk.
Nina vindt het heerlijk om op haar kont geaaid te worden.
En ik vind het heerlijk om te koken. Topdag dit.
“Iedereen zegt dat je je ellebogen niet achter je rug tegen elkaar aan kunt doen”, zegt M., “maar ik kan dat wel.” Tuurlijk. Doe maar dan.
’s Avonds kijken we naar Utopia (zucht en steun) en daarna gaat M. naar bed. Wij gaan niet veel later. De tijd vliegt voorbij, maar ik heb niet het idee dat ik echt lekker bezig ben geweest. Het wordt écht tijd voor de lente, of dus eigenlijk de zomer.