web analytics

Auteur: luna

LUNA EN DE LEGE COLAFLESSEN

Met oppaskind M. naar de supermarkt, altijd gezellig. “Zou jij de lege colaflessen even weg willen brengen?”, vroeg ik. Dat wou hij wel en hij vloog weg. Om 5 minuten weg te blijven. Ik werd ongerust. Best erg. Zoeken bij de snoepafdeling, zoeken bij de kaasafdeling, tot hij hijgend naar me toe kwam rennen. “Waar kom jij vandaan?”, vroeg ik. “Ik heb de colaflessen weggebracht”, zei hij. “Waar dan?”, vroeg ik streng. “Ik heb ze in de bosjes gegooid”, zei hij nonchalant. Dit kon lang gaan duren. Hij was de hele dag al erg vervelend geweest, maar dit was de limiet. Ik legde alle boodschappen terug, bracht de winkelwagen terug en liep met een kwaadkijkende M. naar buiten. Naar de bosjes. Aldaar hebben wij een ware machtsstrijd gevoerd. War of the Worlds. “Ik blijf hier net zolang staan tot jij ze uit de bosjes hebt gehaald”, zei ik. “Echt niet”, zei hij. “Echt wel”, zei ik, “moet jij eens opletten.” Oppaskind M. haalde alles uit de kast om maar niet de flessen uit de bosjes te hoeven halen. Huilen, schreeuwen, kwaad kijken, zwijgen. Heftig, maar ik wil als volwassene niet eerst zeggen dat iets niet mag en later handelen alsof het wel mocht. Dus die flessen moesten uit de bosjes. En ik ging het niet doen. Het duurde precies een uur. Toen besefte hij waarschijnlijk dat ik het echt meende. Hij stond een beetje treurig met de flessen in z’n hand. “Sjongejongejonge”, grapte ik, “moest je daar nou zo lang over doen? Ik kan het binnen een paar seconden!” Op zijn chagrijnige gezichtje verscheen een glimlach die hij met alle macht probeerde weg te drukken. “Gooi die flessen maar weer terug”, zei ik, “zal ik het je laten zien.” Vol ongeloof keek hij me aan. “Gooi dan!”, riep ik. Hij twijfelde, maar gooide de 2 colaflessen nog een keertje in de bosjes. Ik keek, worstelde me door de bosjes, pakte de flessen en duwde ze even later in oppaskind M.’s handen. Hij keek me aan met grote verbaasde ogen. Daarna hebben we lachend de boodschappen gedaan.

30

LUNA EN EEN ROSEETJE

De eerste zonnestralen van het jaar. Ik loop langs De Nieuwmarkt richting Waterlooplein en check mijn mobiele telefoon op freelancers en werklozen. Er is vast wel iemand die dinsdagmiddag 14.00 tijd heeft voor een glaasje rosé. Ik besluit vriend A. te bellen, die zit sinds 2 maanden zonder baan. Maar eerst even over het Waterlooplein op zoek naar zwarte teenslippers. Terwijl ik langs de kraampjes struin gaat mijn mobieltje. Ik zie de naam van vriend A. op m’n schermpje knipperen. “Ik wilde je net bellen!”, roep ik, “een uitstekende dag voor een werkeloze om een drankje te doen, of niet?” Dat vond hij ook. Hij ging alvast bij café Cuba zitten. Ik kwam eraan. Ik moest nog even iets kopen. Hij had al een fles rosé op z’n tafeltje staan toe ik aan kwam lopen. Ik schonk ons in en we proostten. Je eerste roseetje op een terras is memorabel. Dubbellekker. Dubbelgezellig. “Op dit soort dagen ben ik zo blij dat ik freelance”, zei ik tegen A., “het probleem is alleen dat je in je vriendenkring op zoek moet naar freelancers of werklozen om het gevoel te delen.” De zon was heerlijk. En hij was het met me eens. Deze zomer zonder werk zitten klonk hem niet verkeerd. “Ik was net op zoek naar zwarte teenslippers op het Waterlooplein”, vertelde ik. “Gewoon zwart, zonder opdruk. Gewoon simpel. Maar in heel Amsterdam zijn die dingen niet te vinden. Alles heeft een printje met bloemetjes of streepjes. Ik wil gewoon zwart.” “Ik heb nog wel een paar voor je liggen”, zei vriend A., “in Thailand gekocht.” Hij had vorig jaar hetzelfde probleem gehad. En toen hij in Thailand was lagen ze daar voor nog geen 50 eurocent. Dus hij had een paar paar gekocht. En vriend A. heeft dezelfde schoenmaat als ik. Sommige dagen kloppen gewoon helemaal.

Luna’s gevoel: “I’ve got life / I’ve got my freedom / I’ve got the life”
Nina Simone: ‘Ain’t Got No / I Got Life’ (download 1MB)

14

SUPERMARKTTIP #2


Het allerlekkerste toetje ter wereld, maar helaas niet in alle supermarkten verkrijgbaar: Mona Roomyoghurt Apfelstrudel.

33

SUPERMARKTTIP #1


De allerlekkerste rose, voor de allerbeste prijs: C1000 Huiswijn Rose. Zit in een literfles en kost 2,49 euro! En het wordt weer zomer!

17

EEN BOODSCHAPPENLIJSTJES-SYSTEEM

Vriend H. had ons uitgenodigd voor een etentje, dus P. en ik namen vrijdag de bus naar Amstelveen. Na wat borreltjes in de tuin vertrok vriend H. richting keuken. Dus vertrok iedereen, inclusief de wijnglazen, ook richting keuken, want in de keuken wordt het altijd pas écht gezellig. Hangen aan de bar, hangen tegen het aanrechtblad, zitten op het aanrechtblad en ondertussen nog een wijntje. Mijn blik viel op de keukentafel. Daar lag een blocnote met lijntjes. En keurig in de linkerbovenhoek was H. begonnen met het noteren van de boodschappen. Shit, een kerel die een paar dagen van tevoren een boodschappenlijstje maakt, dacht ik. Die wil ik ook. “Jeetje, H., wat goed! Ik vergeet altijd zo’n lijstje te maken en daardoor missen er nog wel eens essentiële producten in ons huishouden” zei ik. “Ik heb van alles 2”, vertelde H., “en als er van de 2 flessen olijfolie nu eentje op is, dan zet ik dat meteen op het lijstje. Ik haal eens per week boodschappen en zo weet ik zeker dat ik nooit zonder olijfolie kom te zitten.” Deze man had een systeem! Een jaloersmakend systeem. Ik heb wel altijd 2 flessen wijn in huis. Dat dan weer wel. Maar verder is er in huize P. en Luna weinig systeem te vinden. Ik haalde P. erbij. “Moet je kijken!”, riep ik. Ook hij was zwaar onder de indruk. We zijn allebei groot fan van een gestructureerd huishouden, maar allebei te druk met andere dingen om het voor elkaar te krijgen. Als ik al een boodschappenlijstje maak, dan is het 5 minuten voordat ik richting supermarkt vertrek. Om dan vaak alsnog het briefje te vergeten en in de supermarkt random wat producten in m’n mandje te gooien. En er dan thuis achter te komen dat ik het belangrijkste ingrediënt ben vergeten. Kan ik weer terug.

12

ATC-SERIE 9: FROGGER, PART 1


(mixed media collage with lace and wood)
(1. available / 2. swapped / 3. swapped)

0

LUNA AAN DE SAKETINI

“Zeg Luun, heb jij het nieuwe, hippe drankje eigenlijk al geprobeerd?”, vraagt ex S. me nonchalant terwijl hij net een hap van z’n sushi neemt. Ik kijk hem aan en vraag me af hoe hij dat nou kan weten. Van dat nieuwe hippe drankje. “Oh, je bedoelt saketini?”, vraag ik net zo nonchalant als hij. Dat bedoelde hij inderdaad. “Hoe weet jij dat nou man?”, vraag ik. Had hij ergens gelezen. “Jesus, S.! Lees jij de Cosmo!?” Lag ergens op een tafeltje. Kapper. Natuurlijk. In de Cosmopolitan stond een tijdje terug een interview met Plum Sykes, schrijfster van ‘Bergdorf Blondes’. Haar werd gevraagd wat momenteel helemaal hip was in New York. Toen zei ze dat saketini momenteel helemaal hip was in New York. En dat dat een combinatie was van sake en martini. En aangezien ex S. en ik toevallig in een Japans restaurant zaten, werd het tijd voor zo’n saketini. “Volgens mij is het wel een lekker aperitief”, zegt ex S. en ik ben het met hem eens. Tijdens het toetje bestellen we er 2 waarbij we de serveerster melden dat de sake gewoon koud bij de martini geschonken kan worden. Al weten we dat zelf ook niet zeker. Ze knikt beleefd, maar kijkt ons aan alsof we niet helemaal lekker zijn. Lekker waren wel onze saketini’s. Daar hebben wij er zoveel van gedronken tot we waggelend, maar wél helemaal hip, naar huis liepen. Maar het zat me toch niet lekker. Warme of koude sake. Ik moest het zeker weten. Wat research op internet leerde me dat saketini helemaal niet bestaat uit sake en martini. Saketini bestaat uit gin met sake. Of uit wodka met sake, daar zijn de virtuele cocktailshakers het ook niet over eens. Het is in ieder geval geen drankje van sake met martini, wat overigens niet betekent dat die combinatie niet te zuipen is. Ik belde ex S. net om mijn bevindingen te vertellen. Hij kwam net als ik niet meer bij van het lachen. “Wat waren we helemaal hip hè?”, zei ik. “Echt wel”, zei hij.

p.s.: Dit is nu wel de eerste Nederlandse site waarop vermelding wordt gemaakt van het woord ‘saketini’. Dat is dan wél weer helemaal hip.

20