AIN’T GOT NO – I GOT LIFE
Ik ben sinds 2,5 maand vrijgezel en ik ben de afgelopen 20 jaar nog nooit zo lang vrijgezel geweest. Ik kreeg al vrij snel een nieuwe relatie na een vorige relatie en hoewel dat op dat moment de allerbeste, fijnste, lekkerste beslissing leek kan ik nu wel zeggen; dat was het niet. Op de ruïnes van de ene relatie kun je geen andere bouwen.
Ik doe momenteel pogingen om mijn eigen fundament weer een beetje stevig op te zetten, maar dat gaat niet zo snel en gemakkelijk als ik zou willen.
Het gemis is groot en de focus gaat al snel naar dat wat je niet hebt.
Ik heb geen relatie.
Ik ga nooit een gouden huwelijk vieren.
Ik ben helemaal alleen.
Ik heb niemand om tegenaan te liggen.
Ik heb niemand die van me houdt.
Ik heb niemand die het vuilnis aan de weg zet.
Ik heb niemand die thuis op me wacht.
Of de focus gaat naar dat wat anderen wél hebben.
Zij hebben wel samen een huis gekocht.
Zij zijn nu lekker met z’n tweetjes op vakantie.
Zij zijn opa en oma geworden.
Zij zitten samen romantisch aan een cocktail.
Zij zijn wél gelukkig.
Zij hebben het wél leuk.
Toen mijn moeder net was overleden zag ik overal het woordje ‘mama’ of ‘moeder’ staan. Ik hoefde maar een krant of tijdschrift open te slaan en het was het eerste woord dat ik zag. Hetzelfde geldt voor televisieprogramma’s of films. Iedereen had ineens een moeder en het moest er ook iedere keer over gaan als ik de televisie aanzette. En ook op Facebook of Instagram zag ik alleen maar foto’s van moeders met dochters, dochters met moeders, gezellig uit eten, gezellig een dagje winkelen, gezellig, proost, cheers.
Zij wel.
En ik nooit meer.
Verdriet. Jaloezie. Au.
Kutwijven.
Maar de focus is in 1,5 jaar gegaan van dat wat ik niet meer heb, naar dat wat ik wél heb gehad. En ik heb een geweldige moeder gehad.
Ik had er misschien een cursusje mindfulness of mediteren tegenaan kunnen gooien, of een paar yogaklasjes kunnen volgen, psycholoog, psychiater, pastoraal medewerker misschien, maar ik vertrouw er nu op dat mijn liefdesverdriet, net als het verdriet om m’n moeder, vanzelf minder wordt. Verdriet hoort bij het leven en krampachtig proberen om maar geen verdriet te hebben, om het weg te stoppen, geen pijn te hebben, dat doet uiteindelijk meer kwaad dan goed. Ik vertrouw op mijn verdriet, ik geef me eraan over, zet gewoon wél die zielige liedjes op, kijk gewoon wel naar die foto’s van vroeger, en ik huil en ik huil en ik huil en ik ga ervan uit dat al dat huilen uiteindelijk stopt.
Al is dat vertrouwen de afgelopen weken ook wel een paar keer dusdanig weggeweest dat ik echt dacht dat het nooit meer goed zou komen. Laat maar zitten. Ik doe niet meer mee. Ik ga in bed liggen en misschien verplaatst ik me van het bed naar de bank, maar dat is het voor vandaag en als het aan mij ligt voor de rest van m’n leven. Doei!
Maar de volgende dag sta je toch gewoon weer op, je kleedt je aan, je laat de hond uit en ach, dan gaat het ook wel weer. Je doet de boodschappen, je kookt, de ene dag wat gezonder dan de ander, je eet, je drinkt, je spreekt met vriendinnen af, je belt huilend naar je ex, je knuffelt je 4 katers, je probeert toch weer wat te werken, je gaat weer een keertje naar de kroeg, je gaat weer eens een keertje dansen. De focus van dat wat je niet hebt gaat heel langzaam naar dat wat je wel hebt.
En zo word je ineens op een dag wakker met het liedje van Nina Simone in je hoofd.
‘I got my tongue, I got my chin
I got my neck, I got my boobs
I got my heart, I got my soul
I got my back, I got my sex
I’ve got life, I’ve got my freedom
I’ve got life, I’m gonna keep it.’
He lieffie, you got this!
Mooi geschreven! Jij beschikt over talent om jouw gevoel goed op papier te krijgen en op die manier doe je ook aan verwerking!
Blijf schrijven, of t nou goed of slecht gaat.
❤️
Creëer je eigen geluk want dat kan niemand je afpakken. Ik herken het, dat hoppen van de ene relatie naar de andere. Zo fout, maar op moment van wil je alleen maar de pijn ontwijken en vlinders voelen is fucking lekker.
Ik hoop dat het leven alleen maar gaver wordt en leuker. Dat verdien je XX
Ik ben geschokt! Wat is er gebeurd? Jullie leken zo gelukkig samen.
Ja, verdriet wordt vanzelf minder. Aan steun van aardige buren en lieve vrienden heb je meer dan aan zelfhulpboeken. Jet weet al dat het pijn doet. Je weet al dat de pijn minder zal worden. Je weet dat je sterk genoeg bent om deze tegenslag te boven te komen. En ja, het is k*t. Maar probeer ervan te genieten wanneer een aardige buurvrouw jouw vuilniszak van je afneemt, een verre vriend je een lollig filmpje stuurt om je even te laten lachen. Zo sprak dus een collega verse vrijgezel. Ik was zo blij dat ik iemand in coronatijd had gevonden om mee te knuffelen dat ik alles deed om te voldoen aan het beeld dat zij had van ‘de ideale partner’. Tot ik bij zinnen kwam en besloot meer ‘bij mijzelf’ te blijven. Vond zij niet leuk. En zij maakte het uit. 12 Keer in twee maanden. ‘Elke keer als ik mij onbegrepen voel, verbreek ik de relatie in kwestie. Of het nu met een partner is, een vriend, een werkgever of familielid.’ Toen zij na de 12e keer het weer ‘aan’ wilde maken zei ik nee. Mijn hart is geen jojo.
Wat heb je dit weer goed beschreven. Je bent sterk en stoer (net als Riet) ook al voel je dit waarschijnlijk nog niet zo. Gelukkig heb je inderdaad de “beestenboel” en papa Piet.
Neem je tijd en laat de mooie, leuke en noodzakelijke gevoelens langzaam maar weer toe.
Zolang je nog kunt dansen op de muziek van Double D Debby, is het leven zo beroerd nog niet. Goed om te zien dat je het afgelopen zaterdag zo naar je zin had!
You are the life! Ieder zijn pad en het is inspirerend om het jouwe te mogen volgen. Mooi mens dat je er bent!
Verdrietig dat het niet gelukt is, maar jij kan dit ook gelukkig alleen. En dan maar eens zien waar je ruimte voor hebt gemaakt en wat er op je pad komt.
Ik ben ook geschokt! Zo lang samen en het zag er gezellig uit. Wat gebeurt er veel in je leven. Alle slechte dingen komen in drieen, zoals ook bij mij. Vader dood, hond dood en burn out. Je komt hier uit Luna! Hou vol!