Maandelijks archief augustus 2001

Ik was net mijn vorige identiteitscrisis te boven. Twee weken terug werd ik ervan verdacht een man te zijn. Nu waren er ineens twee Luna’s op internet. Een paar dagen terug kwam ik tot de ontdekking dat er nóg een dagelijks schrijvende, Nederlandse Luna op internet is. Nu is dit op zichzelf niet echt een ramp. Maar het voelt toch een beetje ruk. Net alsof je de hele dag bent wezen shoppen naar een uniek kledingstuk bij de H&M en dat je ’s avonds op een feestje bent, waar een of ander lekker wijf precies hetzelfde aanheeft. Zoiets. Wat ik wel heel lief vind van de andere Luna is dat ze mijn site in haar ‘linklijstje’ heeft staan; zij vindt mijn site dus best leuk. Maar ik hou er niet zo van als er iemand anders op het internet is met precies dezelfde naam. Daarom had ik deze andere Luna graag even digitaal lastiggevallen met een aantal dreigmailtjes. En haar willen vragen of ze zo snel mogelijk zou willen stoppen met haar ding. Als dat niet zou helpen dan had ik P. op haar af willen sturen. Maar dit alles bleek niet nodig. De andere Luna is er gisteren helemaal vanzelf mee gestopt. De andere Luna vindt mij zielig, omdat ik moeite heb met haar bestaan. “Ik dacht dat je een tof wijf was”, schreef ze op www.whiskas.net. Die andere Luna is denk ik een stuk liever dan ik. Ik ben namelijk niet zo tof. Electric Luna is een arrogante trut met kutnijd.
home.wanadoo.nl/evakroon

Ik houd niet zo van voorspel, ook niet van naspel trouwens. Voor dat soort dingen heb ik geen tijd. Gelukkig doe ik P. ook geen plezier met urenlang gelik en geaai; geneukt moet er worden en graag zo snel mogelijk, we moeten morgen weer werken. Als ik naast mijn glansrijke carrière, mijn ultra-drukke sociale leven en het altijd belangrijke huishouden ergens een gaatje overhoud om seks te hebben, dan moet dat zo snel mogelijk voorbij zijn. In het begin van een relatie moet je je van je beste kant laten zien. Al je seksuele trucjes haal je uit de kast om ervoor te zorgen dat je partner je een interessante partij vindt. Als de kat eenmaal in het bakkie is, dan heb ik geen zin meer om m’n best te doen. Dan vind ik het veel leuker om tegen hem aan te kunnen zeiken. Na 2,5 jaar hoeft dat urenlange voorspel voor mij dus niet meer. Dan weet je wat de ander het beste kan en daar mag die ander zo snel mogelijk mee beginnen als het even kan. Om daarna maar zo snel mogelijk een sigaret op te steken. Want… het beste én snelste naspel blijft toch altijd een sigaretje roken. Van P. hoeft trouwens het hele voorspel niet: “Laten we maar meteen beginnen met roken.”

P. verwijt mij wel eens dat ik a-romantisch ben. En dat klopt. Ik doe niet aan romantiek. En dan bedoel ik de kaarsje-wijntje-roosje-haardvuur-romantiek. Als een man dat soort dingen voor me gaat regelen word ik altijd een beetje achterdochtig. Want, wat moet-ie van me? Romantiek in bovenstaande vorm is alleen maar iets dat door mannen wordt gebruikt om vrouwen te versieren. Niets meer dan dat. De meeste vrouwen moeten eerst ‘in de goede stemming komen’, voordat ze door de partner in kwestie ‘genomen’ kunnen worden. En mannen denken dat ze dat met de standaard romantische dingen voor elkaar krijgen. Bij de meeste vrouwen wil dat ook wel lukken. Bij mij lukt dat niet. Ik word altijd een beetje lacherig van ‘romantische dingen’. Sommige mannen gaan dan ineens wit-satijnen lakens kopen, een cd van Sade opzetten, een glaasje rode wijn inschenken en de kaarsjes aansteken. Nee, wees dan eerlijk. Het is toch zonde om de hele avond romantisch te doen en er dan aan het eind van de avond achter te komen dat ze toch niet van plan was met je naar bed te gaan? Zeg gewoon: “Ik heb ontzettend zin om met je te neuken en het liefst begin ik nu meteen, maar als jij liever samen nog even op de bank zit om te praten, dan begrijp ik dat best.” Een echte nu-vrouw hapt meteen toe. Die heeft geen tijd voor romantiek.

Ik had het al een tijdje niet meer gedaan en ik ben het voorlopig ook niet meer van plan; uitgaan en me ondertussen vol laten lopen met bier. Alcohol maakt je hoofd troebel, geil, traag van begrip en strontvervelend. En dan heb ik het niet over mijn hoofd, maar over het hoofd van mannen. Gisteren uitgeweest met vriendin I, ex S. en zijn vriend B. Mijn ex S. en B. zijn allebei mannen van rond de dertig, maar gedragen zich op avondjes uit nog steeds als jochies van 16 die te graag een ‘lekkere chick’ willen scoren. B. was de hele avond aardig en gezellig en we hebben leuk gedanst, maar toen I. en ex S. voor de grap aan het zoenen waren, wilde hij mij ook ineens versieren. Want dat alleen S. een meisje zou scoren die avond, dat kon natuurlijk niet. “Zoen me nou even, ik wil je piercing voelen.”, vroeg B. minstens 10 keer. “Ik heb een relatie en ik wil niet met je zoenen. Ik vind je een hartstikke leuke vent, maar ik ben verliefd op P.”, zei ik hem. “Wat maakt dat nou uit? Je moet niet aan morgen denken, maar aan nu”, pseudo-filosofeerde B. Als dit 4 jaar terug was gebeurd, dan was ik vandaag wakker geworden naast B., hadden we telefoonnummers uitgewisseld om elkaar vervolgens nooit meer te bellen. Ik denk dat ik hem nu nog wél een keer wil spreken. Om ‘m de huid vol te schelden: “Als een vrouw nee zegt, dan is het ook nee, simpele pik. Je hebt je hoogst irritant gedragen!”

Ik geef het toe. Ik kan er niet meer omheen. Ik ben verslaafd aan mijn computer. Mijn hele leven zit verzameld in dat ding. Foto’s, teksten, verhalen, e-mailtjes, facturen, werk, gedichten, alles. Wanneer ik wakker word is het eerste wat ik doe m’n pc aanzetten. En daarna neem ik pas een sigaret. En ook wanneer ik thuiskom is het eerste wat ik doe m’n pc aanzetten. En ook daarna pas een sigaret. Deze site is mijn virtuele dagboek. Ik wil, ik moet, ik verwacht van mezelf, ik eis dat ik iedere dag een stukje schrijf. Maar de afgelopen 5 dagen kon ik geen stukjes plaatsen op de site; electricluna.nl lag plat. Complete ontreddering. En omdat niets werkte zoals ik wou en ik ook helemaal niets snapte van al dat alles en al dat niets, ben ik gaan bidden. Vroeger op een katholieke basisschool gezeten, dus de Onze Vaders en Wees Gegroetjes zijn er flink ingeramd. Ik heb het eigenlijk niet zo op bidden. Ik heb het eigenlijk ook niet zo op God. Maar ik heb gebeden en echt, ik heb het gemeend. “Lieve God, als U bestaat, kunt u dan mijn site weer aan de praat krijgen, want ik word een beetje depressief zo. Alstublieft?” En ik ben er nu van overtuigd; Hij bestaat. Mijn site doet het namelijk weer, na een week te hebben platgelegen. Ik beloof bij deze aan God, dat ik nooit meer Godverdomme zal zeggen, alleen als ik het echt heel moeilijk heb. Of als m’n site weer platligt.

Ik ga samenwonen. Ik roep het de hele dag wel 100 keer. Tegen mezelf, tegen collega’s, tegen vriendinnen, tegen P. zelf. Ik wil ook heel graag samenwonen, maar ik krijg een beetje koudwatervrees. Ik vind het namelijk ineens heel erg volwassen klinken en heel serieus. Maar waar ik het meeste bang voor ben; wat als het misgaat? P. koopt het huis en de hypotheek staat dus op zijn naam, als het niet goed gaat, dan sta ik op straat. Ik heb dus meer te verliezen dan hij. En dit vind ik een heel enge gedachte. Dan moet ik wel heel erg m’n best gaan doen voor hem, want als ik iets fout doe, dan kan hij me uit huis zetten. Heb ik niet lekker gekookt, dan roept hij natuurlijk meteen dat ik m’n koffers kan gaan pakken. Kom ik een keertje stomdronken thuis, dan zal hij me de dag daarna vriendelijk doch dringend verzoeken om weer bij m’n ouders te gaan wonen. Is z’n T-shirtje niet op tijd gewassen, dan roept hij vast dat ik blij mag zijn dat ik bij hem mag wonen en dat ik toch echt meer in het huishouden moet gaan doen, anders neemt-ie er een minnares bij. Theoretisch is het mogelijk. Nu moet ik misschien niet zoveel nadenken en gewoon blind vertrouwen op de toekomst, maar dat klinkt me allemaal veel te romantisch en vooral veel te optimistisch. Houden van wordt namelijk zwaar overschat in een relatie.

Ik keek er weken naar uit, maar het was voorbij voordat ik er erg in had. Gisteren fietste ik om 10.30 met twintig prachtig uitgedoste vrienden richting Spaarnwoude. Het leek wel een schoolreisje. Om 13.00 waren we binnen. In de vallei een groot plastic vel neergelegd met tassen en kleden erop. Toen een half xtc-pilletje erin gegooid en alles wat er daarna gebeurd is, is een beetje vaag. Pas nu ik weer thuis ben kan ik de avond en middag weer een beetje reconstrueren. De zon heeft de hele dag geschenen, want ik ben ontzettend verbrand. Het was gezellig, want m’n wegwerpcamera heb ik helemaal vol geschoten. Ik heb veel gedronken, want ik heb 150,- uitgegeven. Ik heb veel gelopen en gedanst, want ik heb momenteel geen gevoel meer in m’n benen. De middag en avond waren dus heerlijk vaag, maar de nacht, die zal ik m’n leven niet vergeten. Om 0.15 begon het namelijk nogal heftig te regenen. We kwamen aan in onze mooie party outfit, maar verlieten het terrein gehuld in vuilniszakken en plastic. Een uur in de regen en modder gelopen richting fietsen. Daarna een dodemansrit in het donker en de regen en de modder langs bussen, auto’s en terugstrompelde feestgangers. Eén grote chaos. P. en ik waren pas om 4.00 thuis. Dance Valley is eigenlijk te bijzonder om een pilletje te nemen; de dag vliegt daardoor veel te snel voorbij. Maar die hele klotetrip naar huis was zeker een stuk draaglijker in m’n xtc-roes.
www.dancevalley.nl (met foto’s en reviews!)

Heb ik genoeg xtc-pillen bij me?
Heb ik die pillen goed verstopt?
Genoeg pakjes sigaretten bij me?
Heb ik een aantal joints voorgedraaid?
Heb ik m’n waterpistool bij me?
Zit m’n mobiele telefoon in de tas?
Wat zijn de afspraken met vrienden?
Zitten m’n plastuiten in de tas?
Zit m’n haar goed?
Heb ik m’n lenzen in en zonnebril op?
Welke dj’s draaien en waar en wanneer?
Zit m’n wegwerpcamera in de tas?
Heb ik genoeg geld bij me?
Kauwgom meegenomen?
Zijn m’n fietsbanden opgepompt?
Heb ik m’n kaartje meegenomen?
Ben ik in een party stemming?
www.dancevalley.nl

p.s. Luna is vandaag op Dance Valley!!!!!!

Ik kijk al weken (maanden!) uit naar Dance Valley. Alles is geregeld. Alleen die outfit, die was ik even vergeten. Gisteravond met vriendin I. een supersnelle ronde door de stad gemaakt, zonder resultaat. I: “Nee, ik kan echt geen broek aan, dat wordt een drama met die plastuiten.” L: “Deze jurk staat me niet, daar krijg ik een dikke reet van.” I: “Dit vestje is hartstikke leuk, maar het is van wol, als het warm wordt, dan zweet ik me kapot.” L: “Ik moet wel een ding met zakken, anders kan ik die pillen nergens kwijt.” Vandaag een nieuwe ronde dus, waar we de winkels die we gisteren hebben overgeslagen een bezoek zullen brengen. Waarschijnlijk zullen we ook vandaag niet slagen en trekken we morgen gewoon iets aan wat we al jaren in de kast hebben liggen. Een goeie party outfit lijkt een onbelangrijk detail, maar is toch zeker het eerste uur heel belangrijk. Daarna beginnen de recreatieve drugs zich meester van mij en de wereld te maken dus maakt het weinig uit wat ik aan heb. Dan vind ik het zonde van de tijd om me druk te maken over m’n haar, make-up of kleding. Maar vooralsnog is het kopen van een leuk pakje vandaag een belangrijke missie. En als we niet slagen, dan kunnen we altijd nog terugvallen op de accessoires; boa’s, glitters, hoeden, zonnebrillen, nog meer glitters, etc. Het is belangrijk om morgen een aantrekkelijke vrouw te zijn. Al is het maar voor een uurtje.

Om te kunnen werken (lees: computeren) ben ik afhankelijk van ex S. Een keer per maand breekt er grote paniek uit in huize Luna: “Hij doet ’t niet meer!!!!” Ex S. komt dan braaf opdagen om mijn stekker in het stopcontact te stoppen of om even op een paar knopjes te drukken. Twee minuten later kan ik meestal weer gewoon aan het werk. Om te kunnen internetten ben ik afhankelijk van UPC. Nu staat dit bedrijf al niet zo goed bekend, maar ik weet het zeker; ik ben hun meest ontevreden klant. Ik heb ze ook nog nooit betaald. Dat hebben ze niet verdiend. Een kabel-verbinding die het minstens 4 dagen per maand niet doet en mij dan machteloos naar m’n beeldscherm laat staren, daar ga ik geen 100 piek voor betalen. Nu kan ik overstappen op een ADSL-verbinding, maar dan moet ik ex S. eerst bellen. Om iedere dag een stukje op deze site te zetten, ben ik weer afhankelijk van een push-button-publishing-programma (Blogger). Ook dit programma doet niet altijd wat ik wil. Soms kan ik een paar uur, of een hele dag, niets op electricluna.nl zetten. En dat is hun schuld. Maar de afgelopen dagen lag zelfs m’n hele site uit de lucht; dankzij m’n server. En ook daar kon ik helemaal niets aan doen. Ik hou er niet van om afhankelijk te zijn van anderen. Niks is verdomme stabiel in dit leven, behalve ik zelf.