Maandelijks archief augustus 2001

Ik was al meer dan 10 jaar niet bij de kapper geweest. De voorkant snij ik altijd zelf met een stanleymesje en de achterkant doet buurman M. of een vriendin. Ik vind het namelijk niet zo leuk om naar de kapper te gaan. Ik hou er niet van als een onbekende aan m’n haar zit te frunniken. Maar wat me het meeste tegenstaat zijn de lul-verhaaltjes die je altijd van een kapper te horen krijgt. Of die je zelf tegen de kapper aan moet houden. Er zijn namelijk twee soorten kappers; het luistertype en het praattype. Het luistertype vraagt je de meest oppervlakkige dingen; “Woon je in Amsterdam?”, “Wat doe je?” of “Ben je nog uitgeweest dit weekend?”. Het praattype lult over de meest oppervlakkig dingen. Beide typen mogen wat mij betreft hun mond houden, een lekker plaatje opzetten en gewoon hun ding doen. Maar ik denk dat een van de vakken op de Kappersschool ‘Communicatieve Vaardigheden’ is. Het hoort er dus gewoon bij. Zo ook vandaag. Ik heb 20 groene extensions laten zetten. En het meisje dat ze erin vlocht lulde een gezellig eindje weg. Ze vroeg wat ik deed. “Ach, ik ben journaliste en ik ook heb een website en daar schrijf ik iedere dag een stukje voor, heel relaxt!”, zei ik. Heel relaxt, heel relaxt? Ik neem alles terug, want ik ben vandaag meer dan 6 uur bezig geweest om het onderstaande fotootje op deze site te kunnen zetten! Ik had beter kapster kunnen worden.

Het bezoeken van de vrouwentoiletten tijdens het uitgaan is bij voorbaat al een lastige opgave. Tijdens het wachten in de altijd lange rij krijg ik het gevoel dat ik de enige vrouw ben die kan plassen in een halve minuut. Want de wachtrijen in clubs duren minstens 10 minuten, met uitschieters tot 20. En tijdens het wachten vraag ik me altijd af wat die vrouwen op het toilet aan het doen zijn. Mij maak je niet wijs dat ze allemaal ongesteld zijn en ze hoeven ook niet allemaal te poepen. En het is tegenwoordig ook algemeen geaccepteerd dat je je drugs gewoon gezellig op de dansvloer neemt. Wat ze ook doen, het is zonde van de tijd. En als de vrouwen in de rij nou nog gezellig waren, dan zou het nog meevallen. Maar de meeste dames vervloeken degene die al wel op het toilet zit, of gaan aan de deurklink rammelen en roepen; “Schiet eens op!” Om daarna zelf net zo lang op het toilet te blijven. Ik denk dat het een goed idee is om een soort plasmuntjes te gaan verkopen in clubs, net zoals de douchemuntjes die je op een camping gebruikt. Met een munt mag je 1 minuut op het toilet verblijven. Is de tijd op, dan slaat de deur automatisch open. Helemaal ideaal zou het zijn als deze toiletten aan de rand van de dansvloer werden geplaatst. Alleen vrouwen met lef en vrouwen die plassen in 30 seconden zullen van deze toiletten gebruik durven maken.

Stel; je bent vrouw en je kan ontzettend goed zingen, maar je ziet er niet uit. Zou je dan enige kans van slagen hebben in de muziek-bizz? Het antwoord is nee. Het omgekeerde kan overigens wel en lijkt de laatste jaren meer regel dan uitzondering; niet geweldig zingen, maar wel een geil lichaam hebben en toch veel platen verkopen. Vandaag hebben P. en ik de hele dag in bed doorgebracht. We hebben de top 40 op TMF van begin tot eind gezien, ondertussen een jointje gerookt en alleen maar slechte nummers gehoord. Iedere hiphop-clip zit vol met lekkere, strakke, biseksuele wijven (“Die wonen allemaal in Clipdorp in Amerika, daar ga ik ooit nog wonen”, zegt P.). Geen enkele clip gezien met een lelijke vrouw. Alle zangeressen zijn té mooi en té slank. Maar ik was het meeste onder de indruk van het clipje van Lauren, een vrouwelijke Jodi Bernal. Lauren is een typisch voorbeeld van ik-kan-niet-zingen-maar-ik-ben-hartstikke-lekker-neuk-me-alsjeblieft. Lauren kruipt langzaam naar de camera toe en zingt ondertussen; “lala-lala-lalalala-lalalala, oooo-aaaa-ie-oo, oo-aa-ie-oo, oooo-aaaa-ie-oo, lala-lala-lalalala-lalalala…” Ja, die Lauren weet waarover ze zingt. Ik wil het niet eens hebben over Atomic Kitten, Gerri Halliwel, Georgina Verbaan of Linda, Roos en Jessica. Allemaal lekkere chicks zonder zangtalent. Waar zijn de dikke negerinnen met dijken van stemmen gebleven? P. en ik zijn tot de conclusie gekomen dat de muziekwereld aan pseudo-geilheid ten onder gaat.

Vandaag stonden P. en ik in ons nieuwe huis. Samen met een aannemer. We zouden even doornemen wat er allemaal aan het huis verbouwd moest worden en hij zou ‘een mooi prijsje voor ons maken’. Wij vroegen of meneer de aannemer de contactdozen mooi weg zou kunnen werken in de muur. “Ja, nee, maar het plafond hiero, dat is verlaagd, en dat moet er dan eerst uit. En die vloer die moet ook opengebroken, dan ken ik die draden daarzo langsdoen. En er moeten ook snoeren langs de buitenkant hè. Ja, dat moet van de gemeente, is verplicht. En die ketel, die moet aan die andere muur zitten, anders ken het niet. Snappie?” “Ja maar, zien die contactdozen er dan een beetje netjes weggewerkt uit?”, vroegen wij met lichte paniek in onze stem. “Ja, dat zeg ik.” Deze aannemer was een van de beste uit Amsterdam en omgeving, zo hadden wij ons laten vertellen. Helaas was deze meneer niet in staat tot een voor ons begrijpelijk gesprek. Hij kon ons alles wijsmaken. En de offerte die hij op gaat stellen zal ook wel vol onbegrijpelijke zinnetjes, verbouwinkjes en belangrijke dingetjes staan. Deze meneer zal best zeer goed zijn in z’n vak, maar misschien kan hij voordat we met hem in zee gaan eerst even een cursusje communicatieve vaardigheden doen. Die wil ik hem best geven. Als hij de boel gratis voor ons verbouwt.

Tuurlijk, vrouwen kunnen best slim zijn. Zelfs blonde vrouwen kunnen best slim zijn. Maar het allerdomste wat je als blonde vrouw kunt doen is toch wel gaan roepen dat je heel slim bent. Maar de meisjes die de site slimmeblondjes.com hebben opgericht zijn heilig overtuigd van het feit dat er ook intelligente blondjes bestaan. We vinden op deze site o.a. een blonde Arjan; “Hij werkt bij de C1000 en hij is gewoon een slim blondje omdat hij vaak met Patricia zit te chatten.” Over deze Patricia, ook blond: “Patricia is een slim blondje omdat ze helemaal zelf de site www.patriciaonline.nl heeft gemaakt.” Ook hebben we een slimme blonde Kimberly; “Kimberley heeft in 1 keer haar rijbewijs gehaald en heeft eindelijk een manier gevonden waardoor ze een beetje bruin wordt.” De meisjes van deze site vinden Máxima het slimme blondje van de eeuw, omdat: “zij de enige is die het voor elkaar heeft gekregen te mogen trouwen met Willem-Alexander.” Deze site is dus hilarisch, simpel en heerlijk sneu; het werk van naïeve tienermeisjes die vonden dat het maar eens over moest zijn met al die vooroordelen. Zij denken dat ze heel slim zijn door deze site te maken, maar het enige slimme dat een blondje echt kan doen is haar haar verven. Dan ben je gelijk van alle vooroordelen af. Dat heeft Luna trouwens ook gedaan.
www.slimmeblondjes.com

Dit wordt een beetje een vies verhaal. Het is iets waar vrouwen onderling eigenlijk weinig over praten. Maandverband. Ik gebruik het sinds m’n zestiende niet meer. Het is namelijk smerig. Echt heel erg smerig. Als je ongesteld bent, dan bloed je namelijk nogal en iedereen weet dat bloed stolt. Met andere woorden; al je schaamhaar gaat aan elkaar klonteren. En dat geeft zo’n vieze bende. Je moet minstens vier keer per dag een nieuw maandverband gebruiken, maar je bent meestal niet in de gelegenheid om ook vier keer per dag te douchen. Iedere keer dat je een nieuw verbandje inlegt word je geconfronteerd met het feit dat je een organisch ding bent. Het gebruik van maandverband is in mijn optiek dus ronduit ranzig te noemen. Leve de tampon! Wat ik dus niet snap is dat die hele maandverband-markt zich maar blijft uitbreiden. Met vleugels, nog dunner, voor de nacht, etc. De marketing-afdelingen van de Alldays en de Libresse bedenken ieder jaar nieuwe inlegkruizen. Zo verschenen vorig jaar het inlegkruisje speciaal voor strings en het zwarte inlegkruisje. En ik zag gisteren een commercial op tv voor een product dat een maandverband en inlegkruisje in één is! Mij lijkt het een topbaan; director of development bij Libresse. Ik ga morgen solliciteren. Het idee voor mijn eerste product; inlegkruisjes met een kunstwerk van Herman Brood erop gedrukt. Ik denk dat Herman dat een heel geil idee had gevonden.
www.libresse.nl

Gisterenochtend om 9.15 ging bij mij de bel. Dat vond ik niet prettig. Ik werk ’s avonds en ’s nachts en lig meestal tot een uur of 13.00 in bed. Ik deed de deur open en zag een vrouw staan met een aantal tijdschriftjes in haar hand. “Ooooh, jullie zijn van de, van de, van de eh, eh ”, stamelde ik. “U bent niet bekend met ons?”, vroeg de dame met de tijdschriftjes. “Jawel, maar niet nu, ik lag nog te slapen.” “Wij zijn Jehova’s getuigen, heeft u misschien even tijd voor ons?” “Nee, geef me maar zo’n boekje, dan ga ik weer naar bed.” De vrouw met de tijdschriftjes gaf mij een Ontwaakt en zei heel vriendelijk dat ik maar weer lekker moest gaan slapen. Ik snap sowieso niet dat Jehova’s getuigen langs de deuren gaan om hun geloof te verspreiden, maar dat ze dat al ’s ochtends vroeg doen? Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die nog echt willen luisteren naar het verhaal dat ze te vertellen hebben. De wereld is één grote egomaatschappij en vooral de jongeren van tegenwoordig zijn hedonistisch ingesteld en geloven voornamelijk in zichzelf. Ik denk dat de Jehova’s maar eens met de tijd mee moeten gaan en hun geloof gaan verspreiden op grote dance-festivals. Daar is iedereen aan de pillen en wil iedereen dolgraag praten en luisteren. Paar uur werk en ze hebben meteen minstens 1000 zieltjes gewonnen.

Om mijn identiteitsdrama compleet te maken ontving ik vandaag een mailtje van Vincent. Hij had met me te doen. “Je leest de hele dag zielige mensen hun mails en je stuurt dan degelijke dingen terug. Zo’n leven zou ik echt niet willen. Of doe jij ook nog andere dingen dan mails beantwoorden?” Vincent dacht dat Luna helemaal niet bestond en dat het allemaal andere personen waren; iemand die de column schrijft, iemand die achter de cam zit en iemand die de mails beantwoordt. “Enkel je lichaam en charisma zijn belangrijk. Voor de rest heb jij er helemaal niets mee te maken. Waarschijnlijk krijg jij deze mail niet eens te lezen, daar zorgen de medewerkers wel voor”, schreef hij. Daar was ik even stil van. Het is me ook allemaal nogal wat; een baan, een sociaal leven, leuke dingen doen, de afwas, dagelijks een column schrijven, mails beantwoorden en af en toe achter de webcam zitten. Dat kan ook nooit het werk van 1 persoon zijn. Ik zou willen dat ik het allemaal kon. Dus ik geef het maar toe. Ik besta niet echt. Ik ben een fictief persoon. Ik ben een grote marketingtruc. Vincent, ik ben een imaginaire vrouw, ik ben jouw persoonlijke droom, ik ben het meisje dat je nooit gekend hebt en ook nooit zult leren kennen, omdat ik simpelweg niet besta. Maar weet je wat Vincent? Het is geweldig om Luna te zijn.