ZO, EN DIE KERSTBOOM GING ER WEER LEKKER UIT OP ZATERDAG

Ja, dan is het de dag na de kerstdagen en dan is er sneeuw gevallen. Lekker dan! Ik ben al weer vroeg wakker, uurtje of 6:30 (why, tell me why!!!), maar laat J. nog even lekker liggen. Al en ik hem uiteraard wel even meteen wakker gaan maken om ‘m op de hoogte te brengen van de gevallen sneeuw. Zo ben ik dan weer wel.

Ik ruim de ravage van gisteren op.

Keuken weer aan kant. Na deze foto dan.

En die kut-kerstboom ben ik ook helemaal zat! Doeiiiiiiii!

Voor 9:00 heb ik ‘m alweer in dozen zitten.

En de echtgenoot kan heel trots op me zijn, want alle snoeren met lichtjes heb ik keurig opgerold! Niks in de knoop, dus volgend jaar wordt het optuigen van de boom een makkie!

HOERA! Ook Bruce is heel blij dat de boom weer weg is!

En dan… het alllllllerleukste van vandaag!

Met Nina de sneeuw in! Nina is gek op sneeuw en dan vooral op het spelletje Oud-Hollandsch sneeuwballen werpen.

Ook hapt ze alle sneeuw die wij weg schoppen met onze schoenen. Zo gezellig. We lopen een heel stuk, maar ze wil eigenlijk niet meer terug naar huis. Ze kijkt er ook heel zielig bij. Gelukkig mag ze vanmiddag nog een keer. En ’s avonds nog een keer. Ik vind het verschrikkelijk om in de sneeuw te lopen (vooral als het glad is), maar m’n hondje zo blij zien maakt bijna alles goed.

Thuis ga ik eens op zoek naar alle ‘restjes’ en besluit een grote pan spaghettisaus te maken. In plaats van rode wijn met rosé, maar dat blijkt voor de smaak weinig uit te maken.

Ik maak ook een pan broccolisoep met nog meer ‘restjes’. Uiteraard brengen we van zowel de spaghettisaus als de broccolisoep een pan naar m’n ouders (de volgende dag pas), omdat die anders de hele week niks te eten zouden hebben, want die kunnen met de sneeuw natuurlijk niet naar buiten en dat is zielig, heel zielig, en toen we het met gevaar voor eigen leven bij ze brachten zei m’n moeder dat ik niet zo moest zeiken en dat ze gewoon naar buiten gingen en dat m’n vader zelfs was gaan vissen in de sneeuw, dus waar lulde ik nou eigenlijk over. Eh, okay!

Ik had er bij mezelf nog wat restjes zalm in gedaan. Die van m’n ouders kreeg een restje ham.

Want de rest van de zalm zat op deze blini’s, die hopeloos ingezakt waren (het kruidenkaas-ding bovenop dan). Ze waren uiteraard wel heel lekker.

Frank Sinatra heeft iets nieuws.

Hij ligt tegenwoordig bovenop de bench van Nina. Vindt-ie lekker, zegt-ie.

De spaghettisaus heeft uiteindelijk 8 uur staan pruttelen, dus die was wel goed gelukt.

Dan even een uur van grote paniek! Dochter S. stuurde een app-je naar haar vader dat ze was flauwgevallen, maar neemt daarna haar telefoon niet meer op en reageert ook niet meer op de app’s! AAARGH!! Laat ik het zo zeggen; ik heb mijn man moeten smeken om niet in de auto te stappen, maar nog heel even af te wachten, maar hij had z’n jas al aan en was al bijna op weg om met 180 kilometer per uur richting z’n dochter te rijden. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, maar ik begrijp met terugwerkende kracht wat voor een ellende en zorgen ik m’n vader heb aangedaan toen ik ging studeren (en er nog geen mobiele telefoons bestonden) en hoe mijn moeder op hem in heeft moeten praten om niet in een totalitaire hysterie te belandden.

’s Avonds kijken we de finale van The Winner Takes it All en ik vind het eigenlijk een KUT-programma en ik snap niet waarom ik heb gekeken.

Nee, Nien, je mag niet op de bank.

En ook niks van deze supergezonde snack. Humus met wortel, bleekselderij en rettich. Deze snack laat zien dat ik vanmorgen, na alle kerstdagen, op de weegschaal ben gaan staan en een getal zag dat ik nooit eerder op de weegschaal zag.