WHAT ARE THE ODDS?

“Rudirudirudirudiruudruudruud”, zeg ik, “kom even hier staan en doe alsof je tegen me praat.”
“Ik praat nu toch tegen je?”, zegt hij als hij zich heeft omgedraaid.
“Blijven praten en doen alsof we in een hele diepe conversatie zijn beland.”
“Okay.”

Ik ben op een zondag in december met Ruud en zijn zoon N. in Genk in België op De Duystere Markt. Een paar dagen daarvoor was Ruud erachter gekomen dat hij al maanden geleden kaartjes voor dit evenement had gekocht, nog voordat wij überhaupt samen waren. Of ik mee wilde. Wilde ik wel. Dus we pikken zijn zoon op van station Rotterdam Alexander en rijden in 2 uur richting België. Naar een ‘Curiosities & Oddities’-evenement in the middle of nowhere. Of dus eigenlijk ergens in Genk. Nu weet ik niet precies wat ik van dit evenement verwachtte, maar de eerste 10 minuten ben ik vooral een beetje misselijk.

Na die 10 minuten raak ik ietwat gewend aan de opgezette baby-eendjes, konijntjes en slangen, de bakken vol botten van zowel dieren áls mensen, de schedelboortjes uit 1800, de eekhoorntjes op sterk water, de morbide afbeeldingen van uit elkaar getrokken lichamen, sleutelhangers gemaakt van een afgehakt poezenpootjes, de sieraden met doodskoppen én ik hoef niet te kotsen als ik een kattenhoofdje zonder ogen in een pot zie, dus ik durf wel te zeggen; je raakt gewend aan gorigheid.

Maar daarna zie ik pas écht een ‘oddity’.

“Er loopt daar een man die ik ken.”
“Okay.”
“Een Tinder-date van een paar jaar terug.”
“Okay”, lacht Ruud.
“En ik heb over ‘m geschreven, maar ik heb alleen maar over rare Tinder-dates geschreven en dit is de man die z’n piemel een naam had gegeven en hij heeft me een paar maanden geleden nog een mailtje gestuurd of ik niet nog een keertje met ‘m af zou willen spreken, maar nu ben ik alsnog bang dat hij dat stukje over z’n piemel heeft gelezen en ik weet z’n voornaam niet meer, maar ik weet nog wel dat hij z’n pik ‘Harry’ noemde en dat ik 0,0 onder de indruk was van Harry, maar dat ik het de volgende ochtend vooral enorm stom vond dat hij vroeg wat ik van Harry vond.”

What are the odds? Je rijdt naar Genk. Naar België. Je bent op een soortement van Huishoudbeurs voor dood en verderf en als er een plek is waar ik volledig uit de toon val, dan is het wel daar. Ik loop als een roze kaketoe tussen de zwarte kraaien, dus de kans dat m’n ex-Tinder-date me allang heeft gezien is zo ongeveer 100%.

Uiteindelijk is een uiterst ongemakkelijke ontmoeting dan ook niet te vermijden.

“Hé, hoi, hoe is het?”, vraag ik.
“Ja, goed. Met jou?”, zegt de eigenaar van Harry.
“Goed hoor.”

Misschien is het toch best handig om je pik een naam te geven, want die onthouden vrouwen tenminste wél.

p.s. #1: De Duystere Markt is echt wel iets heel tof om te gaan bekijken! Op 19 en 20 april is-ie in Eindhoven.! Maar een trigger warning is wel op z’n plaats, want dit evenement is niet voor tere zieltjes. Ik zag ook nog een vrouw die allerlei naalden in zichzelf stak (in d’r blote tieten en er kwam bloed aan te pas) en een man die zichzelf in de fik stak (en werd uitgeblust en uiteindelijk vrolijk verder huppelde). je vind meer informatie hier: www.deduysteremarkt.com.

p.s. #2: Mijn column over Harry lees je hier: HOE VOND JE HARRY?