WATZMANN, KÖNIGSSEE & ZUURKOOL

Goedemorgen, all the way from Berchtesgaden! Ik heb het klokje volledig rond geslapen en ik voel me kiplekker. De verkering heeft het klokje rond lopen zweten. Die kan niet zo goed tegen vakantie. Daar moet-ie eerst een paar dagen van bijkomen.

Dit is ons uitzicht vanaf de ontbijttafel! Hoe gaaf! Megagrote ramen, met uitzicht op de Watzmann. Pa F. heeft ons gisteren de hele dag proberen te verbeteren en gezegd dat het de WaRRRRtzmann is, maar dat is dus niet zo. Hij komt hier al jaren en jaren en zegt het dus ook al jaren en jaren fout. HAHA!

De keuze in sapjes in enorm! Ik hou ervan!

Hmmmmm… een ontbijtje met prosecco! Ik hou hier ook heel veel van.

We gaan even naar de supermarkt in het dorp en daar hou ik helemaal van! Ik denk dat ik perfect gelukkig zou kunnen zijn met een vakantie langs alle supermarkten in Europa en dan gewoon elke avond zelf op de camping koken. Wat een lekkere dingen allemaal. Dit zijn Brezels en ik besluit de rest van deze vakantie elke dag een Brezel te eten. Het zijn een soort ietwat zure broodjes met grote zoutvlokken.

Ik koop 2 verrassingseieren, maar uiteindelijk blijken er stomme speeltjes in te zitten; een speedboot en een Donald Duck die niet in elkaar gezet hoeft te worden. Bummer.

Mijn nieuwe favoriete winkel is de Rewe. Hier worden de groenten beneveld!!! Lekker! Supervers!

Ik heb ontzettend veel mazzel dat het bijna Pasen is, want Pasen wordt nog uitgebreid gevierd in Duitsland! Overal hangen en staan paasversieringen en de supermarkten liggen vol met paashazen die keurig in het gelid staan.

Dit dus. Eye candy!

KitKat-paashazen! Hoe gaaf!

Smarties-paashazen!!!!

Nadat we onze boodschappen naar de hotelkamer hebben gebracht gaan we op pad! We maken een wandeling door de bossen en de bergen, richting de Königssee. De eerste 30 minuten heb ik het zwaar, want ik verwacht ter plekke een hartaanval of iets in die richting, te krijgen en dat ik dan midden in het bos lig en dat er geen ambulance kan komen en… aaaaaarghhhh! Nog net geen paniekaanval. Adem in en adem uit. Gelukkig is m’n schoonvader net zo’n stabiel mens als ik en heeft hij een beautycase met allerhande spierverslappende, geestverslappende en slaapverwekkende middelen bij zich (die natuurlijk nooit nodig zijn).

Een wefie in de bossen! Ik lach alweer.

Eenmaal op een pleintje bij de Königssee aangekomen nemen we een cappuccino.

En een ijsje! Het is Mozartkogel-ijs! Nice!

We gaan met een bootje over de Königssee en uit dit plog blijkt maar weer dat ik een lousy toerist ben. Zowel een mannetje op de boot, als de vader van J., als J. zelf vertellen me diverse dingen over de Königssee en over het gebied en over het plaatsje St. Bartholomä, waar we naartoe varen, maar ik ben het eigenlijk allemaal weer vergeten. De Königssee is heel, heel erg diep en heel, heel erg koud en er staan hele hoge rotsmuren naast. Wat ik nooit zal vergeten is dat er een man op de boot met een trompet ging staan en dat hij een liedje ging trompetteren. Het trompetgeschal werd geëchood door de rotsmuren en dit was zo’n mooi, zo puur, zo’n indrukwekkend geluid dat ik gewoon heb zitten huilen in het bootje. SCORE!

In St. Bartholomä moet er gegeten en gedronken worden.

Pa J. neemt knakworstensoep! God, wat hou ik van Duitsland!

Pa F. heeft iets met aspic. Vindt-ie lekker.

Ik neem spinazie-knödeln. Heerlijk. Met veel olijfolie en Parmezaanse kaas.

Als toetje allemaal een Enzian. Okay, allemaal 2.

Helemaal mijn land dit. Overal dode herten, geweien, beesten aan de muur. ZO gezellig!

Hier neem ik een slokje uit de Königssee, want dat schijnt dus het schoonste water ter wereld te zijn. Dit heeft het reisleider-mannetje uit de boot verteld, maar toen lette ik dus niet goed op. Ik neem dus alleen maar een slokje omdat de verkering het eerst deed.

We zijn inmiddels weer van de boot af. Hier ligt een bouvier te waken voor een edelstenenwinkeltje. Bouviers waren zeer populair in de jaren 80, maar nu zie je ze amper meer. Dit is al de tweede die ik in Duitsland zie, dus misschien vinden de mensen ze hier nog wel leuk. Ik vind ‘m wel lief.

Pa J. koopt even een souvenir. Ik ook, maar daar zijn geen foto’s van. Iets met een lamp en zout en dat gecombineerd.

Daarna wachten we uren en uren en uren en uren op de bus. Okay, het waren 50 minuten, maar die leken dus uren te duren.

Op de hotelkamer gaan de verkering in het bubbelbad. Toch zeker wel 10 minuten, want eigenlijk houden we er helemaal niet zo van, maar ja, als je een bubbelbad hebt, dan moet je er gebruik van maken! We zijn weer lekker fris en klaar voor het avondeten.

Keuzes, keuzes, keuzes!

Ik neem een gepofte aardappel met zalm.

En daarna eet ik vooral het bakje zuurkool van de verkering leeg, want die is nog steeds niet heel erg lekker. Ik voel me daarentegen heerlijk. En die zuurkool met een klein beetje kummel erin is ook HEERLIJK! Heerlijk! Heerlijk! Na zo’n hele dag wandelen, wandelen, nieuwe indrukken, boottochten en emoties is het lekker om te zitten en te eten en nog even na te genieten van zo’n fijne dag. Als we weer op de hotelkamer zijn om 20:00 ben ik zo moe dat ik niet meer de puf heb om te gaan klaverjassen. Om 20:05 val ik in slaap. Ook dat is HEERLIJK!