TELEFOONGESPREK

Hartstikke leuk hoor, een relatie. Maar je moet er wel tijd voor hebben. P. en ik hebben elkaar al een week niet gezien. Nu had ik verwacht dat hij gisteren bij mij zou komen slapen, maar hij had het te druk. En om hem te pesten heb ik daarom mijn hele weekend vol gepland. We hebben wel veel gebeld. Luna: “Waarom kom je nou niet hier vanavond?” P.: “Ik ben druk, dat weet je toch? Ik zie je dit weekend.” Luna: “Nee, dan kan ik niet, ik heb vrijdag met buurman M. en vriendin I. afgesproken. En zondag ga ik met L. naar de More.” P.: “Dat je zondag hebt afgesproken vind ik echt een gemene truc, een echte wijvenstreek. Wij zouden zondagavond samen zijn.” Luna: “Jij zou vanavond bij mij zijn.” P.: “Nee, ik zou komen als ik tijd heb, en ik heb geen tijd.” Luna: “Ik maak ook altijd tijd voor jou en daar heb ik nu geen zin meer in. Je bekijkt het maar. Ik ga m’n eigen dingen doen.” En dit gesprekje kabbelde zo’n twee uur achter elkaar door. Met als eindconclusie van P.: “Ik kan beter een relatie beginnen met een man, die gaat niet 2 uur aan de telefoon lopen zeuren om er daarna nog niet uit te zijn.” En toen hingen we op. Stiekem nog even teruggebeld om te zeggen dat ik wel van hem hou. P.:“Ik hou ook van jou hoor! Je moet alleen niet zo zeiken! Dag!!!” Bah, Luna is een standaardvrouw.