SURPRISE-EI

Ik ben een enorm fan van surprise-eieren. Kosten niks en ik ben er zeker een paar minuten zoet mee. Iedere keer als ik boodschappen doe, neem ik een ei mee. Of een heel doosje. Die chocolade smaakt namelijk naar vroeger. Overal in mijn huis zijn van die je-hebt-er-geen-reet-aan-maar-ze-zien-er-zo-leuk-uit-prullen te vinden. Na een poosje gooi ik de stomme dingen weg (puzzels, autootjes, etc.) en de allermooiste gaan in een doosje. Ik voel me kind met een suprise-ei en dat maakt me blij. En dat weet mijn vriend P. en hij maakt daar graag misbruik van. Een surprise-ei kan namelijk een ruzie goedmaken. “Sorry schat, dat ik een uur te laat ben, maar ik heb wel een surprise-ei voor je!” Hij komt wel vaker te laat en voor dat soort gevallen heeft hij standaard een aantal surprise-eieren in huis. Verstopt op een plaats waar ik ze niet kan vinden. En na iedere ruzie haalt hij zo’n ei tevoorschijn. En het erge is; hij komt er nog mee weg ook. Voor de echt heftige gevallen zou hij wel met meerdere doosjes op de proppen moeten komen. “Sorry schat, ik heb al 4 maanden een relatie met Chloë van onze marketingafdeling, maar hé, kijk eens wat ik in deze tas heb zitten?” Voor meer dan 100 surprise-eieren vergeef ik hem alles.
www.kindersurprise.org.uk