SUKIYAKI, CANDY CRUSH & VERSPILDE RIJST
Begin de vrijdag met het doornemen van wat Engelse woordjes samen met oppasmeisje M.! Al hadden we dat gisteren en eergisteren ook al gedaan, dus ze kent ze allemaal, want eh, je moet je huiswerk dus niet ‘nergeren’ hè, M.? Vandaag heeft ze een toets en… ze kreeg meteen haar cijfer terug; een dikke 9,6! Dat is een dikke SCORE voor M. dus! Goed bezig!
En kijk, daar in de verte staan m’n ouders in de LIDL, want… het is weer vrijdag en vrijdagochtend betekent winkelen in een bijna doodstille LIDL. Zo fijn!
Maar eh, Maggi hebben ze niet bij de LIDL, dus daarvoor moest ik even naar de Jumbo.
Ik kies voor dit zakje, maar waarom? Dat lees je later in een andere plog, want, eh, enigszins geheim!
Zo, alle boodschappen voor de hele week weer binnen (wel voor 2 weken ook) en dan thuis nog even koffie met m’n ouders.
En dan… aan het werk! Met de Bruce.
En met deze belachelijke dure bullshit eitjes. Je betaalt € 119,90 voor een seksspeeltje dat je het gevoel geeft alsof je met een maxi-tampon rondloopt die niet helemaal lekker zit. De totale review kun je op www.climaximaal.nl lezen, maar dit is zo ongeveer wel de conclusie.
J. heeft inmiddels dochter S. uit school opgehaald. Ik heb M. uit school gehaald, even langs haar moeder, even langs de apotheek, even langs de ETOS, even langs de Action en dan… weekend! Met z’n 4-en op de bank.
Kijken we naar deze pubermeiden-film. Iets met liefde en dat ze elkaar hebben en dan weer niet en zoenen en klein menselijk leed en dan toch nog een happy end. Ik hou ervan.
Frank moet misschien een gebitje.
We eten sukiyaki, oftewel, we gaan Japans fonduen. Lekker en gezond.
Met rijst. Die zit in een plastic zak omdat ik de oorspronkelijke zak volledig kapot had gescheurd. Over de vloer, over het aanrecht. Klein drama.
Frank is ook gek op sukiyaki en dan vooral op de zalm.
De meiden kunnen het vandaag goed vinden en gaan samen op de kamer van dochter S. naar Goede Tijden Slechte Tijden kijken. Want het schijnt dat iemand het met een ander iemand zou gaan doen en dat was dus heel bijzonder want die pasten helemaal niet bij elkaar en ze moesten weten hoe het af zou lopen. Ehm, okay! Koekje mee, chipje mee, drankje mee en de groetjes! Zolang ik het maar niet hoef te zien, want GTST heeft me nooit geboeid. Ik doe ondertussen een Candy Crush-je op de bank, haal m’n episode, maar moet nu wachten op treinkaartjes om naar de volgende episode te gaan. Nou ja, dan maar vroeg naar bed hè? Want als ik niet kan Candy Crushen blijft er weinig over.
Vorig jaar bracht ik soep naar m’n ouders en aten we bloemkool… living in the fast lane…
