SILENCE IS THE MOST POWERFUL SCREAM
“Wat dan?”, vroeg ik.
“Wat nou, wat dan, je hoort me toch?”, zei hij.
“Waarom doe je zo boos?”
“Ik ben niet boos.”
“Nou, je klinkt wel boos hoor.”
“Ik ben geen mongool.”
“Mongool? Ik noem je toch geen mongool?”
“Dat zeg je net!”
“Nee, dat zeg ik helemaal niet.”
Rustig blijven. Rustig blijven. Zolang ik maar rustig blijf, dan stopt hij vanzelf een keer met schreeuwen. Zolang ik maar laat zien dat ik gewoon mezelf ben, dat er met mij niks aan de hand is, dan houdt hij wel op. Rustig blijven. Rustig blijven. Adem in. Adem uit. Hij meent niet wat hij zegt. Dit is niet wie hij echt is. Hij is zichzelf niet. Hij zit niet lekker in z’n vel. Ik moet rustig blijven. Ik moet niet boos worden. Ik moet rustig blijven. Rustig. Rustig.
Maar hij was degene die niet rustig bleef.
En ik kon niet vluchten.
Ik kon niet vechten.
Het enige dat ik uiteindelijk nog kon was gillen.
Ik gilde omdat hij moest ophouden.
Ik gilde omdat ik bang was.
Ik gilde omdat ik niet wist hoe ik zijn schreeuwen anders moest stoppen.
Ik gilde om te overleven.
Ineens stonden er 2 politieagenten in uniform in huis.
“Gaat het ook allemaal goed met mevrouw?”
En ik knikte van ‘ja’, maar ik schudde van binnen van ‘nee’ en toen de politieagenten weg waren kreeg ik alsnog de volle laag, maar dan op een wat zachter volume.
Want het was mijn schuld.
Zijn boosheid was mijn schuld.
Dat hij schreeuwde kwam doordat ik dat in hem uitlokte.
En dat de politie was gekomen, kwam door mijn gegil, niet door zijn geschreeuw.
Het was allemaal mijn schuld.
Mijn schuld.
Ik heb me jarenlang kapot geschaamd. Want ik dacht ook echt dat het mijn schuld was. Als ik maar wat meer dit. En wat minder dat. Dan was hij niet zo boos geworden. Dan had hij niet tegen mij hoeven schreeuwen. Dan was ik niet gaan gillen. En dan hadden de buren nooit de politie gebeld.
Maar het is Godverdomme nooit mijn schuld geweest.
Wat een ellende heb je moeten doodmaken met die kerel Luna… Ben opgelucht voor jou dat dit nu over is (hoewel de pijn daar natuurlijk niet mee weggaat..!) Er vallen ongetwijfeld heel wat diagnoses op J. te plakken maar ik besteed liever energie aan het plakken van denkbeeldige hartjes op jou! <3
Heel veel hartjes terug! <3
Nee, het was jouw schuld niet. Absoluut niet. Wat een vuile vieze gore klootzak. O lieve meid, wat fijn dat je daar van verlost bent. Van die gedachte zal je over een tijdje steeds gelukkiger worden. Wees jezelf en geloof in jezelf. En twijfel niet, het komt echt goed. Ik volg je al tien jaar en heb nog nooit gereageerd, maar nu werd het me toch te gortig!!! Ik wens jou, je ouders en die fijne beestenboel alle goeds.
Dankjewel! Ik word ook echt steeds gelukkiger hoor! Zoveel rust nu!
Wat kunnen mensen toch goed verbergen en dragen en schamen en toch intens verdriet hebben als zo’n relatie over is.
Sterkte, meisje, met je herinneringen. Vind het zo knap van je hoe je ermee om gaat.
Natuurlijk heb ik verdriet, maar de opluchting overheerst… gelukkig maar ook… :-)
Fijn dat je niet meer elke dag alleen met die enorme last rond moet lopen.
Dat is het zeker… en het voelt ergens ook fijn om het te kunnen delen… dan is het van me af…
Wat fijn dat die man opgerot is. De volle laag krijgen zodra iedereen weg is, ik ken het. ‘Gewoon ruzie’ is iets heel anders dan wat deze mannen doen. Nu is je huis weer van jou en veilig.
Yes!!!! Al is het huis veel te groot voor mij alleen, fuck it, het is van mij en er heerst rust!
Ach! Wat moet jij je alleen hebben gevoeld ;-( Blij dat ie weg is… Hele dikke virtuele knuffel voor jou! Xxx
Dat je in dat alles altijd nog positieve dingen over hem kon schrijven, it boggles. Maar dit ga je nooit een 2e keer pikken, echt niet. Domme agenten trouwens, aan het vrouwtje vragen of ze wel ok is als het mannetje derbij is. Nou ja, laten we vooruit kijken . . .
Ze weten het stapje voor stapje zo te draaien dat jij de schuld krijgt…. telkens weer…. week na week, maand na maand, jaar na jaar….lopen op eierschalen totdat er echt iets knapt van binnen….. Ik snap nog steeds niet van mezelf dat ik het 14 jaar lang geprobeerd heb….. what was i thinking……?
Blij voor jou en voor al die andere vrouwen die ook in zo’n destructieve relatie zaten en nu mogen genieten van de rust en ruimte voor zichzelf.
Liefs!
Een hele dikke virtuele knuffel – zo herkenbaar wat ik lees – zelf ook in zon soort van relatie gezeten en mijn vriendin idem dito – maar beiden eruit gestapt en wat je ook schrijft..rust de rust !
Je zal nog heel veel ups en downs krijgen en verwarring voelen – zelf ervaar ik dat nu doordat ik iemand heb ontmoet die zo lief en respectvol is dat ik continue mijzelf maar afvraag waar verdien ik dit aan.. Maar wij verdienen dit ! Wij zijn geen slechte mensen die het altijd maar gedaan hebben of hadden.. verre van ! Deel je gevoel – schrijf van je af en weet jij gaat hier zo veel sterker uit komen .. hij blijft altijd dat zielige hoopje en jij bent straks een hele hele sterke vrouw !
It’s funny that way, you can get used
To the tears and the pain
What a child will believe
You never loved me
You can’t hurt me now
I got away from you, I never thought I would
You can’t make me cry, you once had the power
I never felt so good about myself
Kusje.
En blijven schrijven.
Mijn god, Luna. WTF? De hel! Dat was het. Vast niet alleen maar. Maar dit?
Reageer het niet af op toekomstige mannen. Je hebt het nu meegemaakt en je bent sterk en zelfverzekerd genoeg om dit nooit meer te laten gebeuren. En hij? Ik hoop dat hij heel diep in de stront zakt. Een man is het iig niet. En zijn nieuwe vriendinnetje zal jou vast stiekem lezen. Heeft zij even mazzel dat ze op tijd gewaarschuwd wordt.
Vind het echt heel verdrietig voor jou. Heel veel liefs!
Sjezus…alsof we 7,5 jaar dezelfde vent hebben gehad! Zo veel is zo herkenbaar.
Het duurt even maar uiteindelijk kom je er overheen. Met wat eelt op je ziel, maar zoveel sterker en wijzer. Je weet nu heel goed hoe het niet moet en wat je niet wil en weet je,
het voordeel is dat je vanaf nu dit soort bloedzuigers van een kilometer afstand herkent en er met een grote boog omheen kan. Ze maken je niks meer wijs.
Blijf schrijven.
Ik vind jou een mooi mens ♥
Ik moet hier van huilen….. lieve, lieve meid, wat een verschrikking, dit heb je zo niet verdiend….. Hele dikke kus xxxxx
ongelooflijk Luna, ik vind het ook heel erg voor jou. En voor alle reageerders die het herkennen. Dat je zo in een relatie groeit waarin dit soort dingen gebeuren en waarbij je toch nog (op een bepaalde manier?) van diegene blijft houden en met hem trouwt enzo. En helemaal eens met alle mooie woorden die hierboven al geschreven zijn voor jou. Super dapper dat je dit allemaal met ons kunt delen! heel veel liefs!
Gasp! Dit gaat wel heel erg ver. Wat heb je je alleen gevoeld! *arm om Luna heen slaat*