PLUCHEN IJSJE, OP TV & RUNDVLEESCURRY

Okay, het is 7:00, oppasmeisje M. slaapt nog, dus ik heb even de tijd voor een masker en de plog van gisteren. Zo’n masker is niet mijn ding. Het eraf trekken als het eenmaal hard is vind ik dan wel weer leuk, maar voordat het hard is (15 tot 20 minuten) zit ik me al te ergeren aan het spul op m’n gezicht. Ontspan! Ontspan! Ontspan!

Zo’n masker gaat er natuurlijk nooit in 1 keer af, want hij werd niet volledig hard, ook niet na 25 minuten. Ook onder de douche moest ik flink scrubben om al het zwart van m’n gezicht te krijgen. Lekker dan. Nou ja, het resultaat was toch wel een heel zachte huid en ik voelde me daarna zo ontzettend vrouwelijke en frivool dat ik meteen maar even de was wegstreek.

We kregen post van de Postcodeloterij! Zomaar 2 x 4 entreekaartjes voor de Apenheul gewonnen.

Ik ontbijt met een bak noodles. Oppasmeisje M. krijgt een boterham met een gebakken eitje.

Ik maak alvast de lamscurry voor morgen en laat ‘m zachtjes pruttelen.

Daarna gaan M. en ik verder met het pluchen ijsje. Het gaat ineens een stuk beter dan gisteren!

Komt omdat we van de zijlijn gecoacht worden door Bruce.

En… klaar! Mooi is-ie geworden hè? We zijn er allebei heel trots op!

Ik breng M. weer naar huis en doe daarna meteen nog even de laatste boodschappen voor de Indiase maaltijd van morgen. Heel even een pauze op de bank samen met Nina.

Van het programma Secret Eaters leer ik dat je lekkere dingen uit het zicht moet zetten, omdat je dan minder snel geneigd bent om te snoepen.

Is heel logisch natuurlijk.

Dat zeg ik!

Maar ik neem toch even een pappadum, want die zag ik nog liggen. Hmmm… deze verkopen ze sinds kort ook bij de LIDL, hoera!

De echtgenoot is klaar met werken en… mijn interview voor StadsTV Tiel is op tv (en ook online op YouTube)! M’n moeder wist het eerder dan ikzelf, want ze belde om te zeggen dat ze het zo leuk had gevonden.

Ik kijk de uitzending samen met de echtgenoot.

En ik vind dat ik het heel goed heb gedaan. Wel drukdrukdruk, maar ik kom niet als een dom huppelkutje over, dus dat scheelt.

In het intro sta ik daar wel met stijve tepels (aaargh, de horror, maar ach, ik heb hele leuke tepels) en ik vind mezelf er 10 kilo te dik uitzien, maar fuck it: het is een leuk interview geworden.

Vind Bruce ook.

Kijk, nu gaat het wél lukken met die kip korma. De kip staat al een paar uur te marineren in de yoghurt, peper, knoflook en gember. Hmmm…

Kip korma???

Wij proberen naar House te kijken en Bruce kijkt naar ons.

Ondertussen maak ik nog een PloesiePoesie.

En hoewel ik ontzettend veel lekkere Indiase gerechten in de keuken heb staan, bestellen we toch iets afhalerigs en ik heb er eigenlijk meteen spijt van. Dit is een gepofte aardappel met allerlei salades erop en de aardappel is koud (ja, logisch, want er liggen allemaal salades op). Het is iets nieuws in Tiel. Dit gerecht is Turks en heet Kumpir (het restaurant het zelf ook Kumpir). Sja, hmm, ik weet het niet. De pizza van de echtgenoot is wel lekker.

Ik ga nog even verder met 2 Somali-PloesiePoesies.

En die hebben heel veel haar.

Kijk, dit is het origineel! MEOW!

De lamscurry gaat ook in de diepvries. Heb je weer ruimte in de diepvries dan? Yep!

Maar na mijn kookactiviteiten van vandaag zit-ie weer vol. Hier op de foto een werkelijk Goddelijke rundvleescurry (die nog minstens 3 uur heeft staan te pruttelen na het nemen van deze foto).

We kijken ’s avonds naar Het Beste van Got Talent.

En moet zoals altijd lachen om Simon Cowell.

Nina kan het allemaal niet meer aanzien. We kijken nog een aflevering van House en gaan daarna naar bed.