PLOG MAANDAG 27 JUNI 2016

God. Oh. God. Oh. God! Weer zo’n gebroken kutnacht achter de rug. Hoesten. Hoesten! En ja, ik had hoestsnoepjes gekocht, pilletjes, dingetjes en dangetjes en toch m’n longen uit m’n lijf gehoest… m’n stem is nu ook een paar octaven lager, maar ja, ik heb wél een tas vol met lekkere Lush-dingetjes, dus ik klaag niet. Ook K. is zielig, want zij heeft ook amper geslapen en we zijn ook allebei de jongste niet meer, dus we moeten ons echt uit bed slepen. Overal spierpijn. Volgend jaar met een rolstoel naar Londen. Wij houden ons een uurtje bezig met het zo economisch mogelijk inpakken van de koffers.

We hebben voor een extra koffer gekozen, speciaal voor alle Lush-spulletjes. En die koffer zit nog niet eens helemaal vol, dus alles gaat helemaal goed komen. We hebben er rekening meer gehouden dat de koffer iets te zwaar is, maar ach, dan betalen we wel bij. Hebben we ingecalculeerd.

Dag uitzicht.

M’n tieten zitten helemaal prima, niks meer aan doen, maar m’n lievelingsjurk! M’n lievelingsjurk! Begint helemaal te verslijten!! Kan wel janken! Hier moet ik snel even iets aan gaan doen, bandje erlangs, weet ik veel! Dit is de jurk waarin ik over 50 jaar begraven wil worden hoor!

We waren om 6:00 weer wakker, om 7:30 aan het ontbijt en om 8:30 weer richting stad. Drukdrukdruk. We droppen onze koffers weer bij het bagage-depot en gaan dan op zoek naar een mannetje dat ons kan uitleggen hoe we van Victoria Station naar het vliegveld komen. Het lukt uiteindelijk, maar het is nogal een geregel, want we willen wel graag op tijd op het vliegveld zijn. Daarna nog een keertje stiekem naar de Lush (alleen maar een mascaraatje en een lippenstift met glitters gekocht) en daarna naar een Primark en dat was nogal een stuk lopen (en we hadden helemaal geen spierpijn).

Om 1:00 nog snel even lunchen met een cidertje bij hetzelfde restaurantje als dag 1!

Bambi-slippers!!! Hoe leuk is dat??!!!

Ons lunch-snackie! PERFECT!!!

En dan weer in de metro en dan in de bus richting het vliegveld. Dag Londen!!!

We hebben het zaaaaaalig gehad, maar nu graag weer naar onze mannen toe!

In de bus nog even een snackie en een drankje. De busreis duurde 2 uur! OMG! TWEE UUR… de heenweg duurde maar 45 minuten! Vreselijk! Drukte op de weg. Maar gelukkig komen we ruim op tijd op het vliegveld aan.

En dat is maar goed ook, want het blijkt een enorm DRAMA om een koffer van 27 kilo in te checken. De koffer is uiteindelijk 12 kilo te zwaar en dit moeten we dan gaan regelen op zo’n soortement van computer-paal-incheck-ding van Ryanair. Alles is volledig geautomatiseerd, er komt geen mens aan te pas, maar het lukt ons niet! We gingen ervan uit dat we 20 kilo mee mochten nemen, maar dat blijken er maar 15 te zijn en het hele systeem gaat op tilt. Dan van het kastje naar een muur van mensen in de rij voor de customer service. Gedoe! Uitleggen wat er aan de hand is. En dan een Ryanair-vrouwtje tegenover je hebben staan die vraagt of we niet gewoon wat uit de koffer kunnen halen? Wat uit de koffer halen! Wat uit de koffer halen? Daar zit voor een klein fortuin aan Lush-spullen in, wat denk jij nou??? Maar dat kunnen we toch in de handbagage doen?? Nee, want die zitten ook allebei vol met onze kleren en we mogen geen Lush-spullen in de handbagage, want vloeibaar en dan mag je maar tot 1 liter! OMG!!!! Dan probeert zij onze koffer te upgraden (10 pond per kilo), maar het hele systeem gaat maar tot maximaal 10 kilo extra per koffer. Zucht! Dan dus maar een extra koffer inchecken en hé, dat kost maar 35 pond! Hebben we zo’n 1,5 uur stressen later toch nog een beetje geluk. Conclusie; dat automatisch inchecken kan in principe heel fijn zijn en handig en snel, maar als je ook maar iets afwijkt van ‘het normale’ dan heb je een probleem.

Tijd voor ons avond-snackie! We eten op het vliegveld bij Coast to Coast en bestellen 4 verschillende voorgerechten en dit was 100 keer lekkerder dan bij Jamie’s Italian. Perfect gefrituurde inktvis-ringetjes.

Oh! Wat is m’n tas toch mooi!!!

En hé, hier zitten we alweer in de auto, terug naar Tiel! Goede reis gehad, maar nu wel helemaal kapot. Het was ZALIG in Londen, maar je loopt en slentert zoveel! Ik wou dat we een stappenteller hadden gehad.

Thuis pik ik nog een paar minuutjes mee van de wedstrijd Ijsland – Engeland.

En mijn lieve hondje wil graag even op haar kont gekrabbeld worden door ’t vrouwtje. Maar daarna naar bed hoor Nien! Hopelijk wat beter slapen dan de nachten hiervoor!