PLOG 14 AUGUSTUS T/M 20 AUGUSTUS

Nou, nou, nou, dit was me de week wel. Ik weet er weinig meer van. En ik heb ook amper foto’s gemaakt. Het is nu maandag 21 augustus en ik wil ‘alles wel een beetje bijploggen’, maar ik merk dat ik nog niet superscherp ben in m’n hoofd. Beetje mistig. Beetje moe. Maar dat mag, want JESUS CHRISTUS, wat heb ik een rare maand achter de rug. Maar! Ik leef nog! Vorige week lagen Nina en Bruce ineens samen in Nina’s bench. Ook al zo raar, want normaal moeten ze niks van elkaar hebben. Of eigenlijk; Bruce vindt Nina maar niks (maar is wel de baas).

Op de een of andere manier heb ik het wel voor elkaar gekregen om nog een flink aantal reviews te schrijven en vlogs op te nemen.

Dit was een ontzettend slecht ding. De review lees je: HIER.

En dit… dit is mijn 365ste geteste speeltje! En… ik was ooit begonnen aan een 365-project! De bedoeling was om 365 seksspeeltjes te testen in 1 jaar, maar ja, dat is niet helemaal gelukt! Het werden wat meer jaren, but who cares. Ik ga bezig met de review, maar ondertussen bedenk ik me; ik lijk wel gek! Ik word morgen geopereerd, wat zit ik me te haasten! Voor wie? Ik schrijf die review wel volgende week, als m’n hoofd er iets meer naar staat.

Ik heb deze week heel veel lieve post gekregen, maar niet alles gefotografeerd en ook niet iedereen bedankt. Ga ik nog inhalen, want SUPERLIEF!! Hier een envelop vol met kippenveertjes!

Dit shirt vind ik super, maar nogal ingewikkeld om te bestellen. Verzendkosten zijn duurder dan het shirt zelf, dus… laat maar…

En dit jurkje staat me toch een stuk beter. Het is inmiddels vrijdagochtend 7:00. Make-up-loos in een vormeloos, blauw operatieding. Pffffffffff… ik ben zo zenuwachtig dat ik alles aan het blokkeren ben wat er om me heen gebeurt. Er zijn zoveel mensen en dan moet ook nog m’n bril af en dan zie ik helemaal niks meer en dan is het al helemaal een Science Fiction-film waar ik in zit. En iedereen doet heel lief hoor, maar ik vind het eng. Voor m’n chirurg is een galblaasoperatie waarschijnlijk een routine-dingetje, maar het is mijn eerste keer en ik ben hartstikke bang dat de narcose straks niet werkt en dat ik straks in zo’n locked-in-syndrome schiet en dat ik alles voel en niks kan zeggen. Of dat de chirurg me van binnen ziet en dan zegt; ‘Nee, wordt niks meer, naai maar weer dicht, verloren zaak.’ Of zoiets!

Hier lig ik alweer op zaal. Alles gelukt. Ik weet eigenlijk helemaal weinig meer vanaf het moment dat ik onder narcose ging tot een uur voordat ik naar huis mocht. De operatie ging goed, maar ik heb 2 uur op de uitslaap-kamer geslapen (en M. dacht ondertussen al dat er iets ergs gebeurd was).

Eenmaal op zaal moest ik van de verpleegkundige gaan plassen en ze kwam al met een po aanlopen om onder m’n billen te schuiven. Ja, hallo! Dat dacht ik dus niet. Ik lag met 3 mannen op een kamer en 1 van die mannen had 4 bezoekers die druk rondliepen door de kamer. En dan moet ik gaan plassen terwijl iedereen het kan horen? Neen. Ik ga zelf wel plassen op het toilet. Was achteraf misschien niet m’n allerbeste idee, want eh, nou ja, ietwat, eh, wiebelig. Maar; check.

Kiplekker hoor. Sort of.

Ik word door M. in een rolstoel naar de auto gebracht, want echt kiplekker ben ik nog niet en vooral; geen energie.

En ik lig vrijdagavond gewoon weer op m’n eigen bank onder m’n eigen dekbed. Hoe kan het hè? Maar ik ben blij dat ik thuis lig, al vind ik het ook wel een beetje eng (ja, ik vind alles eng de laatste weken). Straks krijg ik een interne bloeding? En alles doet me pijn. Hoesten, lachen, niesen, diep ademen, bewegen. Maar als ik lig en niet beweeg, dan gaat het dikke prima.

Even nog een collage.

Het is echt bizar! Er wordt een orgaan uit je lijf gehaald en je mag dezelfde avond gewoon weer naar huis.

De zaterdag word ik poezentechnisch bijgestaan door alle 3 m’n boys! Ondertussen kijk ik naar Netflix en vergeet ik alles meteen weer. Het huishouden wordt draaiende gehouden door M., dus daar maak ik me geen zorgen over. Ik lig en ik blijf liggen.

M’n vaste en favoriete Jehovah komt even een cadeautje afgeven! Ze heeft gelezen dat ik de afgelopen maand ziek was. Heel lief!

En m’n overbuurvrouw komt een bak champignonsoep brengen. Ook heel lief (en scheelt M. weer koken)! Hmmm!

Ik lijk wel jarig! Ik krijg bloemen van M., van de Love Bubbles en van Jan F.!! WOW!

Even een stukje galgenhumor; zoek de galsteen.

Frank heeft het echt voor elkaar en heeft van M. een kattenmens gemaakt!

Bruce vindt het zalig dat ik gemankeerd op de bank lig met een dekentje. Ook de hele zondag ligt hij op m’n benen (al wil hij het liefst op m’n buik, maar ja, daar zitten gaten en pijn en gedoe). Ik slaap ’s nachts overigens K.U.T., want ik kan niet echt lekker op m’n rug slapen en als ik draai dan doet het pijn en word ik wakker, dus eh. Nou ja, nog even doorbijten, dit gaat allemaal vanzelf over. Ik mag van mezelf nog 2 weken zielig doen en klagen en dan is het KLAAR.

Ik heb wel een doel voor de komende dagen; m’n laatste 250 kraanvogels vouwen. Ik had er al 750 en dit is echt zo’n klusje dat je met je verstand op 0 kunt doen. Dus.