Mannen zijn onder te verdelen in 3 soorten; alledaagse mannen, geile mannen en showbeffers. Showbeffers zijn alledaagse mannen die denken dat ze geil zijn. Showbeffers zijn geilkijkers om het geil kijken. Ze kijken niet van nature geil, maar ze doen hun best om geil te kijken. En dat ziet er over het algemeen erg lachwekkend uit. Showbeffers kijken tijdens het beffen omhoog, met vaginaalvocht-vragende-oogjes, om te checken of ze het wel goed doen. Dat is het ergste wat een beffende man je trouwens kan aandoen; met halfopen ogen boven je schaamhaar uitkijken. De man in kwestie verwacht waarschijnlijk dat je terugkijkt en vanuit liggende positie je hoofd op je borst leggen zorgt gegarandeerd voor een onderkin en daar wil je juist tijdens de seks niet mee gezien worden. Maar wat een showbeffer nu een showbeffer maakt, is dat hij bovenstaande vaginaalvocht-vragende-blik meeneemt in het dagelijks leven. Gewoon tijdens het boodschappen doen. Een beetje zelfverzekerdheid is natuurlijk nooit weg, maar in de Albert Heijn rondlopen met een air van ‘als je mij gehad hebt, wil je nooit meer iets anders’ lijkt mij niet nodig. Knipogen is dan ook een bezigheid die alleen nog door rasechte showbeffers wordt uitgevoerd. Typische showbeffers zijn bijvoorbeeld Ricky Martin en Enrique Iglesias. In iedere willekeurige clip laten deze mannen een geweldig staaltje droog showbeffen zien. Ze hebben een je-vindt-me-lekker-hè-blik. Gatver. Geef mij maar een man die totaal geen notie heeft van z’n eigen geiligheid. Dat zijn namelijk de echt lekkere mannen.

Ze zei: “Als ik het over mocht doen, dan deed ik het allemaal anders.” “Hou je niet van me dan?”, vroeg haar dochter. “Dat is iets anders. Natuurlijk hou ik van je, maar als ik het over mocht doen, dan had ik het niet gedaan”, vertelde ze. Voor haar trouwdag had ze een pannenset gekregen. Die had ze nu nog steeds. Niks mis mee. Ze schilde de aardappels met een dunschiller. Ze moest opletten hoeveel ze er schilde, want ze aten met z’n drieën vandaag. “Nou ja, dat zeg je toch niet tegen je kind?”, zei haar dochter vol verbazing. “Ik zou je nooit meer kwijt willen, maar als ik jou was zou ik er niet aan beginnen. Veel te veel gedoe. Veel te veel zorgen. Die blijf je je leven lang houden.” Ze gooide de aardappelschillen in het minibiobakje. “Het gaat toch allemaal hartstikke goed met me? Volgens mij heb ik het prima voor elkaar”, zei haar dochter. “Dat weet ik, maar ik lig er wel eens wakker van. En je vader nog meer. Dat gaat nooit meer over”, antwoordde ze. Ze dopte de boontjes en gooide ze in een grote pan met water. Extra veel, want haar dochter hield van boontjes. Met vis en boterjus. Ze keek naar haar dochter. Ze zag zichzelf als ze naar haar keek, maar dan 30 jaar jonger. Ze wilde dat ze vaker langskwam, dat vond ze gezellig, maar dat zou ze nooit vragen. Te trots om het te vragen. Dat had ze wel geleerd in haar leven. Nooit ergens om vragen, dan hoefde je ook geen ‘nee’ te horen. “Met mij komt alles goed hoor, ik lijk meer op jou dan op pappa”, grapte het meisje. Dat was niet waar. Haar dochter leek meer op haar man dan op haar. “Als je maar niet aan kinderen begint”, zei ze en zette de pannen op het vuur.

Ik wil graag een nieuw begrip introduceren. Het Quality Time Quotiënt, afgekort QTQ. Een hoog QTQ is belangrijk voor een gezonde relatie. P. en ik leven een beetje langs elkaar heen. Op de dagen dat ik werk, is hij vrij. En vice versa. Als hij moet overwerken, dan zit ik in m’n eentje thuis en als hij met vrienden gaat stappen, dan zit ik een filmpje te kijken op de bank. En wanneer ik uitga, dan is hij thuis. Dit zorgt ervoor dat wij elkaar dus niet tot nooit tegenkomen in de keuken, de woonkamer of de douche. Wel in de slaapkamer, dat wel. Wij hebben weinig tijd om samen ‘leuke dingen te doen’. Oftewel; onze relatie mist de Quality Time. Quality Time is het sleutelwoord in iedere nu-relatie. Deze Quality Time besteed je bij voorkeur buitenshuis en ondertussen maak je geen ruzie met je partner. Samen een wandelingetje aan het strand valt onder Quality Time, maar ook samen naar de bioscoop, samen winkelen, samen naar een kroeg, samen op de bank een videootje kijken, samen in bad of samen een spelletje Monopoly doen. Als je het maar leuk vindt om het samen te doen. Je QTQ bereken je door het aantal uren dat je per week daadwerkelijk ‘iets leuks’ doet samen, te delen door het aantal uren dat je die week daadwerkelijk samen was. Dit getal vermenigvuldig je met 100. Van dit getal trek je het aantal keren af dat je dacht; Goh, kan hij niet even ergens anders gaan zitten of staan. Een QTQ van 100 is alleen haalbaar voor stelletjes die net verliefd zijn. Heeft je relatie een negatief QTQ, dan zit je samen op de bank te staren naar een herhaling van ‘Studio Sport’ met een gevulde koek. Dus hoe hoger je QTQ, hoe beter je relatie. De mijne is momenteel 68.

Als ik niet verliefd zou zijn op P. dan zou ik verliefd zijn op Walter. Zonder twijfel. Omdat hij zo mooi kan schrijven. Omdat ik na iedere tekst van hem altijd even stil ben, om na te denken over mezelf. Of over hem. Van alle ‘loggers’ is hij degene voor wie ik het meest bewondering heb. Ik lees hem elke dag, maar durf nooit te reageren, bang om zijn mooie stukje te verpesten met een niet-gepaste opmerking. Er staan vaak al genoeg reacties die zeggen dat het een mooie tekst was. En dat is het ook altijd. Zijn teksten zijn af, en perfect in hun zijn. Reageren is niet nodig. Maar ik wilde hem wel graag ontmoeten. Vandaag hadden we afgesproken in café De Jaren. Ik vond het best spannend. Zomaar meneer ‘vandenb’ ontmoeten. Ik vond dat ik mijn haren even moest bijkleuren en mijn nagels even moest lakken. Niet dat dat hem zou opvallen, maar toch. Walter bleek in het echt net zo eerlijk en lief als in zijn teksten. Dat was fijn. En we hebben fijn gepraat. Over de dingen. Walter dronk sinas en ik dronk wijn. Ik rookte sigaretten en Walter niet. Ook dat was fijn. Ik hoop dat Walter een boek gaat schrijven. Of een verhalenbundel. Omdat hij dat kan. En omdat hij dat wil, maar niet zo doet. Zodat ik later kan zeggen; “Met die mooie man heb ik ooit nog eens wat gedronken in café De Jaren.

www.vandenb.com

Ik vond zomaar een cadeautje in mijn mailbox. De afzender is onbekend, maar ik ben deze l0ggy’s al vaker tegen gekomen op andere weblogs. Zo heeft www.whiskas.net er eentje, en www.zandstrand.blogspot.com, www.mar10e.com en www.gaby407.com. En nu heb ik ook een originele, heuse Electric Luna-l0ggy. Bedankt!

Ik loop al dagen met een liedje van Stef Bos in m’n hoofd: ‘Is dit nu later, is dit nu later als je groot bent, een diploma vol met leugens, waarop staat dat je volwassen bent.’ Ook een leuke variant van Doe Maar: ‘We komen niets te kort, we hebben alles, een kind een huis een auto en elkaar, maar weet je lieve schat, wat het geval is, ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar, is dit alles.’ Het is later nu. En dit is alles. Vroeger dacht ik altijd dat ik een hele mevrouw zou worden, net als mijn moeder, met gouden oorknopjes en een fiets met een mand voorop en fietstassen achterop. Ik ben nog geen hele mevrouw. Ik doe maar wat. Ik heb netjes mijn diploma’s gehaald, heb een leuke baan en heb net met P. een huis gekocht. Vandaag kwam de architect langs met de bouwtekeningen van het huis. Met grote ogen keek ik naar de vellen papier. “Jullie hebben echt een goede investering gedaan door dit huis te kopen”, zei de architect. Een investering voor later. Het klinkt goed, maar iets te echt en te volwassen. Er gaan geen grote, nieuwe dingen meer gebeuren in mijn leven. De man met wie ik oud wil worden ligt iedere avond naast me, het huis waar ik de komende jaren ga wonen is gekocht, ik heb een baan die bij me past, een staafmixer, een abonnement op de Elle, een Succes-agenda en een gourmetstel. Dus dit is het. En het is goed zo, zong de Dijk: ‘Leg me neer bij de illusie dat het ooit nog beter wordt. Leg me neer bij de gedachte dat het aan van alles schort, leg me neer bij de toekomst die ik vroeger anders zag. Leg me neer bij het einde, aan het einde van de dag. Morgen proberen we het weer.’ Morgen proberen we het weer, maar mag ik nu alsjeblieft buiten gaan spelen?

“Luna is een hoer.” “Luna lijkt op ‘Big Sister’.” Luna is een rokende, pillenslikkende, vreemdgaande trol die geile mannetjes klaarschrijft met broodje aap-verhalen. Als er een stel zaad slikken, dan zijn het wel de losers die elke dag achter haar uitgezakte kut aanlopen.” “Luna is telefoonseks, maar dan gratis.” “Luna is al jarenlang, gaap, zo gelukkig met P.” “Luna bedient zich weer eens van haar stokpaardjes in haar meest recente poging tot het schrijven van eigentijdse, hippe, Amsterdamse, journalistiek verantwoorde, kutverhaaltjes.” “Luna kan beter een column beginnen in de ‘Yes’ of de ‘Tina’. Beetje hetzelfde niveau.” “Luna houdt helemaal niet van seks.” “Luna is een snol.” “Luna moet het ‘Parental Advisory’-logootje vervangen door ‘Warning: Boring content’.” “Luna kan niet zonder drugs.” “Luna is een pillenslikkende verstandelijk gehandicapten-verzorgster.” “Luna’s cartoonist is een vuile sukkel en kan echt niet tekenen.” “Luna gaat voor geld met mannen naar bed.” “Luna doet onnodig bitchy.” “Luna behandelt P. als een gehandicapte.” “Luna zou eens moeten stoppen met drugs, misschien schreef ze dan een keer iets interessants.” “Luna is saai in bed.” ( ) En toch gaat Luna door. Omdat ze soms zoiets moois ziet, dat ze graag aan iedereen wil vertellen. Omdat ze soms zoveel van haar ouders houdt en dat met iedereen wil delen. Omdat ze soms haar kat zo mist. Omdat ze iets soms zo grappig vindt, dat ze wil dat iedereen lacht. Omdat ze soms zo gelukkig is met P. dat ze zou willen dat iedereen dat voelde. Omdat ze soms zulke geweldige drugs gebruikt. Omdat ze soms zoveel rookt. Omdat ze soms zo van woorden houdt, dat iedereen ze moet lezen. Omdat ze seks soms iets fascinerends vindt. Omdat ze soms bijzondere mensen ontmoet, die iedereen zou moeten leren kennen. Omdat ze soms zoveel drinkt. En omdat ze soms zoveel van zichzelf houdt.

copyright @ franz wilhelm 2002

“Heb je wel condooms in huis?”, vroeg ik Puck door de telefoon. “Eh, nee, die durf ik nooit te kopen” zei Puck. “En beflapjes, heb je die?”, vroeg ik. “Nee, ook niet”, zei ze. “Dan neem ik ze wel mee, ik heb ook een handjevol xtc-pillen geregeld, kun je dat ook meteen proberen! Tot morgen, ik ben om een uur of 10.00 bij jou.” Het was de bedoeling dat Puck en ik elkaar vandaag wat zouden laten zien van onze dagelijkse bezigheden. De eerste uren van onze ontmoeting waren bestemd voor een bezoekje aan het therapeutisch instituut waar Puck enkele dagen per week verblijft. Ze liet me de verschillende behandelhokken zien en we waren nog net op tijd om een cursus ‘Maak je moeder in brooddeeg’ te volgen. Heel leerzaam. Tijdens die cursus maakten we kennis met U. en E., twee broers die, sinds hun moeder er met een vrouw vandoor ging, behandeld worden voor verlatingsangst. “Willen jullie zien wat jullie moeder iedere avond doet?”, vroeg ik de mannen en ik knipoogde naar Puck. Een uurtje later lagen we met z’n vieren in het haar eenpersoonsbedje. In het begin keken U. en E. alleen toe, maar toen de xtc begon te werken hebben ze ons alle hoeken van de kamer laten zien. Je kan veel zeggen over mannen met verlatingsangst, maar niet dat ze niet kunnen neuken. Puck haalde haar hamster uit de kooi en eigenlijk vond ik vijf een beetje te veel worden, maar Puck riep: “Nee, als hij niet mee mag doen, dan doe ik ook niet meer mee.” Ik vond het heel goed dat ze gewoon uitkwam voor haar gevoelens, dus de hamster deed gezellig mee en bleek achteraf een erg interessant seksobject. Nooit gedacht dat ik nog eens met 3 gekken en een hamster in bed zou belanden, maar ik kan het iedereen aanraden. Lekker wijf trouwens, die Puck.

www.puckspodium.com

Hoe zorg je ervoor dat je partner net zoveel in het huishouden doet als jij? Heel simpel; je moet ‘m belonen. Voor iedere huishoudelijke taak kan hij een sticker verdienen en heeft hij aan het einde van de week 10 stickers in de wacht gesleept, dan krijgt hij een cadeau. Zo ging het vroeger ook op de basisschool en dat systeem werkte prima. Uiteraard kan ik zelf ook stickers verdienen, al was het alleen maar om aan het einde van de week het scorebord met de resultaten onder zijn neus te houden en te kunnen zeggen: “Zie je wel dat ik meer doe!” De te verdienen stickers zijn afkomstig van mijn werk. Sommige gehandicapten hebben een agenda en aangezien de meeste niet kunnen schrijven wordt deze agenda voorzien van stickers met daarop pictogrammen van bijvoorbeeld een afwasborstel, een wasmachine of een stofzuiger. Voor de gehandicapten is het dan duidelijk dat ze die dag moeten afwassen, wassen of stofzuigen. Er zijn echter ook stickers met ‘leuke dingen’, zoals een verjaardagstaart, een zwemmend mannetje of een koffer. Het scorebord had ik opgehangen met een begeleidend briefje voor P. en 3 stickers van mij, ik had immers vandaag de afwas gedaan, de was opgehangen en de badkamer schoongemaakt. Toen ik thuiskwam had P. er 2 stickers opgeplakt; 1 van een boodschappenkarretje en 1 van een slapend mannetje. Die laatste telt natuurlijk niet en na een grondige discussie begreep hij dat best. De beloning van deze week is een kaartje voor het concert van Luka Bloom in Carré. Ik heb vandaag 2 van de laatste kaarten gekocht. Als P. mij aan het eind van de week niet 10 verdiende stickers kan laten zien, gaat het feest niet door. Dan ga ik naar Luka Bloom met de inzender van de meest leuke reactie.