“6”, zegt 10e uit het niets. “Wat?”, vraag ik. “Jullie wonen op een 6, dat staat voor liefde”, zegt ze. “Eh, 1 en 0 en 4 is nog altijd 5 toch?’, vraag ik. “Ja, maar jullie wonen op A en een A is 1 en dan is het dus toch 6”, zegt ze. “Oh”, zeg ik. Een kwartier geleden hadden we in mijn kantoor gestaan. “Ik hoorde ooit van iemand die T-shirts spaarde met cijfers erop”, had ik tegen haar gezegd, “die wilde alle cijfers van 1 tot 100.” “Ik hoef ze niet allemaal, maar ik ben echt al jaren op zoek naar een 38”, zei ze. “Meen je niet”, zei ik en liep naar m’n kledingkast. M’n gifgroene shirtje met een rode 38 lag nog bovenop. Net nieuw en afgelopen zaterdag voor het eerst aangehad naar een Braziliaans dansfeestje. Ik liep terug naar m’n kantoor en liet haar het shirt zien. Grote ogen. Hele grote ogen. Niet te weerstaan. Natuurlijk mag ze het shirt hebben. “Ik wil er wel voor betalen hoor”, zei ze. Natuurlijk niet. Naar iemand die staat te springen van geluk door een T-shirtje met 38 erop kan ik uren kijken. Misschien heb ik er nog wel 1. Later hoor ik dat de oma van 10e vroeger aan numerologie deed. En dat haar oma op nummer 38 woonde. “Mijn droom is om later ook op een nummer 38 te wonen”, vertelde ze. “Ik heb vroeger altijd op 38 gewoond”, zei ik. “M’n ouders wonen er nog.” Ze gelooft niet in toeval. Ik ook niet, maar vandaag toch wel een beetje. “Kijk, weer een 38”, zegt 10e en wijst naar het nummerbord van een auto. Ze maakt me aan het lachen. Als ik ooit nog eens in een casino verzeilt raak dan zet ik al m’n fiches in op 10.

“Spreek ik met mevrouw (zegt achternaam van partner P.)?”, vraagt een meisjesstemmetje me door de telefoon. “Nee, je spreekt met mevrouw (zeg mijn eigen achternaam), maar ik ben wel de partner van meneer (zeg achternaam van partner P.)”, zeg ik terug. “Oh, eh, dus er is wel een man aanwezig in uw huishouden?”, vraagt het meisje. “Ja, partner P. woont hier ook, anders zou ik dat niet zeggen”, zeg ik. “Bel ik gelegen”, vraagt ze. Dan weet je eigenlijk al genoeg. Mensen die vragen of ze gelegen bellen, die bellen dus eigenlijk nooit gelegen. Opzouten al die telefonische verkopers en enquêteurs. Maar het is nog vroeg en ik ben in een milde bui. “Jawel hoor”, antwoord ik. “Ik mag u een gratis boxershort toesturen en onze gratis catalogus die u vervolgens elk kwartaal ontvangt zodat u thuis op uw gemak rustig onze verkoopvoorwaarden door kunt lezen”, gaat het meisje verder. “Een wat?”, vraag ik. “Eh, een gratis boxershort, zegt het meisje, “ja, dat is een nieuwe actie.” “Een gratis boxershort?”, vraag ik. “Ja”, zegt het meisje, “en hij is van goede kwaliteit, te vergelijken met die van Calvin Klein of Björn Borg. U betaalt alleen de verzendkosten van € 3,50.” “Ja, maar er staat natuurlijk geen Calvin Klein of Björn Borg op hè?”, zeg ik. “En dat vind ik juist wel sexy eigenlijk. Die nieuwe Sloggi-shorts zijn trouwens ook wel spannend. Heeft P. er ook een paar van, dus laat die van jullie maar zitten. Ik vind het ook een beetje raar hoor; boxershorts verkopen door de telefoon. Fijne dag nog verder.” Als ze nou gratis kanten stringetjes hadden aangeboden was het een heel ander verhaal geweest. Of behaatjes. Daar kun je er nooit genoeg van hebben.