Al hadden we de kaarten al maanden in huis, ik had geen zin om naar Massive Attack te gaan gisteren. En ook P. was liever thuisgebleven, ware het niet dat we van vrienden, die zondag in de Heineken Music Hall stonden, hoorden dat het écht goed was. En meestal als je geen zin hebt wordt het juist helemaal geweldig. Niet dus. Ik kon er niet inkomen. In geen enkel liedje. Misschien was het omdat ik hun nieuwe cd ‘100th Window’ eigenlijk nog helemaal niet ken. En eigenlijk na een paar keer luisteren ook helemaal niet goed wil kennen. Veel te slap. Veel te veel van hetzelfde. Veel te traag. En zo goed als de cd ‘Protection’ wordt het toch nooit. Sommige artiesten moeten stoppen op hun hoogtepunt. Dat het geluid te zacht stond en dat ik omringd was door lullende wijven heeft ook niet bijgedragen aan de feestvreugde. Al moet ik wel toegeven dat ik nog nooit zo’n goede vj-show heb gezien. Matrix-achtige computerbeelden. Hypnotiserend. En vooral bizar om ineens allerlei Nederlandse woorden op zo’n immens groot beeldscherm te zien. Kwam veel heftiger over dan de standaard vj-beelden die er af en toe wat Engelse woorden tussendoor flikkeren. Maar de vj-show kon het optreden niet redden voor mij. Ik kwam er gewoon écht niet in. Toen de toegift begon keken P. en ik elkaar aan en gelukkig dachten we hetzelfde; naar huis! “Willen jullie nog terugkomen?”, vroeg een portier enigszins verbaasd. Dacht het niet en even later zaten P. en ik in een heerlijke rustige metro richting huis. Rust. Op tijd naar bed. Lekker. Net een aantal mp3-tjes gedownload van live optredens van een paar jaar terug. Kopje koffie erbij. Heerlijk wakker worden. Ik zit er helemaal in.

Meer dan 5 maanden niet kunnen douchen in je eigen huis gaat op den duur vervelen. Je gaat ook je grenzen verleggen. Gewoon ’s ochtends opstaan en je niet eens omkleden. Alleen even snel een plens water in je gezicht en je tanden poetsen. Deootje eronder, flink wat parfum aan alle kanten spuiten en klaar. Maar het gaat vervelen. We konden natuurlijk wél elke dag in bad, maar ook dat gaat vervelen. Van in bad word ik moe, dus in bad is iets voor ’s avonds. En ook het douchen bij anderen die in de buurt wonen gaat op den duur vervelen. Je boeltje pakken, aldaar douchen en aankleden en weer terug richting je eigen huis. Gaat veel tijd in zitten. Ik heb gehunkerd, verlangd en gedroomd over ’s ochtends onder de douche staan in m’n eigen huis. Ik was haast vergeten hoe het was. Maar vanmorgen was het eindelijk zover. Echt douchen, onder een warme douchekop. Lekker. Zeker 3 kwartier onder dat ding gestaan. Wat een luxe. Vooral omdat ik de afgelopen 5 maanden zo ontzettend verlangde naar een douche dat ik een enorme hoeveelheid douchespul, badparels, scrubscrème’s, shampoo’s en massagetroep in huis heb gehaald die ik allemaal uit kon testen. Ook een hoop onzin die ik waarschijnlijk nooit ga gebruiken, maar die wel erg gezellig staan op de badrand. Al mag ik daar niets neerzetten van P., want die is van het minimalisme. Ook het dat ik kreeg van E. van www.viashop.nl ziet hij liever niet aan de doucheknoppen gekoppeld zitten. Een dildo-doucheslang. Maar van mij hoeft dat ding er ook niet altijd aangekoppeld. Dan kom ik waarschijnlijk écht nooit meer onder de douche vandaan.

“Luun, neem jij maar even een glaasje water hè?”, roepen Marti en Suffie in koor. “Nee, waarom?”, vraag ik, maar herinner me nog net dat ik hen in de auto gevraagd heb mij een glas water voor m’n neus te zetten als ik te liederlijk zou worden tijdens de weblogmeeting. Ik drink in 1 keer een groot glas water weg en pak meteen weer een biertje in m’n hand. Die biertjes werden steeds voor me neergezet en die heb ik allemaal geheel op automatisch piloot leeggedronken. Gelukkig hebben Marti en Suffie die avond op diezelfde automatische piloot nog een paar glaasjes water neergezet, die ik braaf leegdronk. Het was leuk zaterdag en ik heb het naar m’n zin gehad, maar ik blijf me afvragen of zo’n meeting nou echt nodig is. Of het iets toevoegt aan het webloggebeuren, afgezien van de belachelijk grote hoeveelheid digitale foto’s. Niet voor mij. Uiteindelijk sta ik toch te praten met loggers die ik sowieso al goed ken in het dagelijks leven. En de loggers die ik ooit wilde ontmoeten die heb ik al ontmoet. Zo ongeveer dan. Iedereen was lief en aardig, maar het hebben van een weblog is mij een te willekeurig overeenkomstig gegeven om een meeting omheen te bouwen. Dat is hetzelfde als iedereen die de laatste plaat van Madonna heeft bij elkaar in een bar zetten. Rest het feit dat een avondje bier drinken natuurlijk altijd leuk is en dat het er na een aantal biertjes eigenlijk niet meer toe doet met wie je dat doet. En net als de vorige meeting spreek ik met mezelf af om niet meer te gaan. En net als toen weet ik best dat ik er de volgende keer gewoon weer bij zal zijn. En gewoon weer veel te veel zal drinken. Ken jezelf en je zult gelukkig zijn.