STRIKE!!!
Pap, jij was vroeger toch de beste bowler van Tiel?, vroeg ik vanmiddag aan mn vader. Ja, maar pas hebben je moeder en ik nog met het werk gebowld en toen gooide ik een game van 69, zei hij. Ja, oké, maar vroeger, toen had jij toch het record van Tiel?, vroeg ik nog maar eens. Ik weet dat dit een onderwerp is waar hij graag over praat. En hij was écht de beste, dus het is niet eens opscheppen. Ja, ik was de eerste die over de 700-grens gooide, een gemiddelde van 239 per game, 214, 234 en 269, vertelde hij. Meer dan 20 jaar geleden was mn vader een fanatiek bowler. Hij was de bink van de bowlingzaal. Woest zwart haar, een rode snor, een grote glimlach, een sigaret erbij en een biertje erbij. En dan strike na strike gooien. Samen met mijn oom en mijn tante vormde hij een team dat gesponsord werd door Bonnie St. Claire, die zelf ook regelmatig mee bowlde. En toen Bonnie ermee stopte werd haar plaats afwisselend ingenomen door mijn neef of mijn nicht. Die bowlden graag met hun ouders, maar ik bleef meestal thuis. Ik kon niet bowlen en wilde het ook niet leren. Dit alles tot grote teleurstelling van mn vader. Hij had geen zoon om met hem te gaan vissen en nu wilde zn dochter ook niet met hem bowlen. Pappa, zei ik door de telefoon, ik heb gisteren met oppaskind M. gebowld. En ik vond het leuk! Ik heb zelfs 2 strikes gegooid! Echt! De eerste strikes van mn leven. Ik vond het super, die bal ging strak door het midden. En dat geluid van 10 van die pins die in 1 keer omgaan! Geweldig! Ja, lekker, hè?, zei mn vader. Binnenkort gaan we samen bowlen. En aangezien ik gisteren een game van 113 heb gegooid denk ik dat ik nog van hem kan winnen ook. Strike!!!