OVER NEDERLANDSE KUTSYSTEMEN
Ongeveer 2 maanden geleden ben ik gestopt met mijn werk in de verstandelijk gehandicaptenzorg. Ik wilde weer eens wat anders. Ik wilde weer in de thuiszorg werken. Toen ik net een jaar in Amsterdam studeerde heb ik 3 maanden als thuishulp gewerkt en dat wilde ik weer. Toen ging ik elke woensdag bij een oud Amsterdams baasje langs die net uit het ziekenhuis kwam. Helpen met afwassen, boodschappen doen en stofzuigen. Dat soort dingen, maar eigenlijk wilde het Amsterdamse baasje alleen maar koffie met me drinken en praten over vroeger. Over de oorlog en over toen. Dan stond ik om 9.00 bij hem voor de deur en dan had hij al koffie gezet. “Ga eerst maar even lekker zitten”, zei hij dan, “ik heb hier om de hoek een lekkere mokkapunt gehaald.” En dan praatten hij en dan luisterde ik. Van de 3 uurtjes die ik bij hem was deed ik misschien 1 uurtje iets. Dat vond hij ook niet zo belangrijk. Het huishouden. Voordat ik bij hem aanbelde was ik al bij een oud vrouwtje langs geweest. Om steunkousen aan te doen. Die kousen waren binnen 3 minuten aan en de rest van het halfuurtje vulden we met sigaretjes roken en praten. En woensdagmiddag ging ik altijd naar een keurige Amsterdamse dame. Ze had niemand meer en ze kende ook niemand meer. Ze werd dement. We moesten altijd samen lachen om dingen uit de krant, want die las ik voor. Ze was 91 en ik was best een beetje verliefd op haar. Dat wilde ik dus weer, 2 maanden geleden. In de thuiszorg. Maar toen ik me inschreef bij het uitzendbureau bleek het allemaal nogal ingewikkeld. “Als je voor ons wil werken moet je in het ziekenfonds”, zei het uitzendmeisje. “Maar ik werk freelance als tekstschrijver en daarom moet ik particulier verzekerd zijn”, zei ik tegen het meisje. “Je moet in het ziekenfonds, anders kan het niet”, zei ze. “Maar het ziekenfonds wil me niet, want ik verdien te veel”, zei ik. Dan kon het niet, zei ze. Dan niet, stomme trut, je weet niet wie je mist, dacht ik. Maar ik vraag me al 2 maanden af of ik zelf niet iets mis.
Het Nederlandse ziektekostenverzekeringssysteem is inderdaad te zot voor woorden, maar volgens mij moet wat jij wilt gewoon kunnen, ik heb dat zo vaak gedaan. Je betaalt dan wel ziekenfondspremie (dat is wat anders dan ‘je moet in het ziekenfonds’), maar dat kun je weer terugvragen. Ga anders naar een ander uitzendbureau, waar ze iets meer verstand van zaken hebben.
Je verhaal heeft veel bekends voor mij. Ik heb ook gouden uurtjes gehad met heel veel lieve oude mensen voor wie het veel belangrijker was dat je luisterde naar de verhalen en gezelligheid meebracht dan dat er huishoudelijk veel gebeurde.Ik had zelfs een meneer met wie ik psalmen en gezangen zong, die hij me wel eerst even moest leren, de wijs ging meestal wel, maar de tekst….Je kon er wel lekker bij afwassen trouwens!Maar kun je je niet gewoon rechtstreeks melden bij een thuiszorginstantie of is dat te “vastig”?
Dat is me inderdaad ’te vastig’, omdat ik nooit precies weet hoeveel schrijfwerk ik heb… ik wil per week kunnen beslissen waar ik werk en wanneer enzo…
Goeie vraag of je zelf niks mist… zit ik af en toe ook mee, en meestal maak ik mezelf dan wijs dat ik niet sociaal ben. Jammer dat niemand me dan wil geloven.
Wat Charlotte zegt klopt wel, de ziekenfondspremie die van je loon wordt ingehouden kan je terugvragen. Echt weer te belachelijk voor woorden.
Maarre… je laat je toch niet “afschrikken” door zo’n doos bij het uitzendbureau (stelletje bureaucratische !@#$%&) daar hebben de mensen die jou misschien nodig hebben ook niks aan!
hé je laat je toch niet meteen afzeiken door wat bureaucratisch gedoe?!?
tering
Het verhaal zat iets ingewikkelder in elkaar, maar dat was te ingewikkeld om op te schrijven…
En bedenk dan eens wat een moeite je moet doen om thuiszorg te krijgen als je hulpbehoevend bent. De thuiszorgcentrales zitten te springen om mensen, zo krijgen ze nooit genoeg personeel. Het is te gek voor woorden.
Maar waarom gewoon niet zelf een adje plaatsten, of erop reageren? Mijn oma heeft ook een hulp, maar dan niet via een buro. Erg aardig vrouwtje (of zijn alle thuishulpen zo? ;) ) en inderdaad, veel kletsen. Maar ook omdat ze in een kwartier net zoveel doet als ik en m´n oma binnen een uur!
Wat een flauwekul zeg! Hebben ze eindelijk eens iemand die in de zorg wil werken, zit het weer vast op de bekende regeltjes. Zielig land eigenlijk, Nederland.
Meestal doet de particuliere ziektekostenverzekering, ook ziekenfonds. Gewoon ons op kantooruren bellen. Wij zijn echt zo slecht niet hoor. Alleen houden wij gewoon van papierwerk en veel telefoneren.
“Leef met je eigen talent” dan pas ben je mooi!
nou.. heb altijd wel een reactie, maar ik sta nu weer eens met mijn bek vol met.. je weet wel… heb veel respect voor je….niet om wat je doet, maar dat je ” gaat” voor wat je wil.. een mooie kat trouwens..trui vinik wat minder ..groetjes
Ik vrees dat het bij de thuiszorg tegenwoordig wat minder relaxt geregeld is. Vanwege het enorme tekort aan personeel ligt er een hoge druk op de mensen die thuiswerk uitvoeren. Bij de intake wordt minitieus berekend hoeveel minuten iemand nodig heeft.
Ik denk dat het je behoorlijk tegen zal vallen als je daar weer aan begint.
De miep van het uitzendbureau had kennelijk niet veel kennis van zaken. Kwestie van even GEEN vinkje plaatsen bij Zf-premie afdragen. Klaar is Luna
En daar zat nou juist het probleem: het computersysteem van Randstad heeft geen mogelijkheid tot het ‘afvinken’ van ziekenfonds… het veld ‘welk ziekenfonds’ is verplicht… en zonder doet het systeem het dus niet… of iets dergelijks…
Jezus wat een onzin zeg! Die regeltjes van tegenwoordig. Iemand wil werken in de gezondheidszorg, waar al een groot tekort aan personeel is, maar mag niet omdat hij al ergens anders werkt. Hmmm… logisch.
Thuiszorg is fantastisch werk, des te meer omdat je merkt dat mensen je zo enorm op prijs stellen! Een wisselwerking: Jij allerlei informatie over het leven van vaak zeer interessante mensen, zij een gezellige klepdoos op bezoek. Hoewel ik zelf heb gemerkt dat het ook erg zwaar kan zijn, sommige mensen hebben zware problematiek. Op mijn 17e werd ik 10 uur per week op een gezin gezet waarvan de moeder kanker had. Drie boeven van kinderen waarvoor ik een gedeelde rol als opvoedster kreeg. Die vrouw is overleden, en als je 17 bent (en nu nog overigens) snap je niet welke idioot zulke beslissingen neemt, hoe zoiets mogelijk kan zijn. Frustrerend. Ben je van plan alleen met ‘oudjes’ te gaan werken, of met allerhande mensen?
Hoe dan ook is het belachelijk dat je er op deze manier van wordt weerhouden het goede te doen. Ik pleit ook voor een advertentie: dat moet volgens mij best lukken!
Ik heb vanuit een afdeling van een psychiatrische instelling zeer goede contacten met mensen van thuiszorg. Zij doen uitstekend begeleidingswerk bij psychiatrische en ex-psychiatrische patiënten aan huis.
Volgens mij moet als je freelancer verplicht in het *ziekenfonds*. Als je voor bepaalde tijd ergens in loondienst bent, dan houdt de belastingdienst aan het einde van het jaar alleen premie ziekenfonds in voor de maanden waarin je niet in loondienst was. Of ik moet het ook verkeerd begrepen hebben…