OMROEPSTERS VS. TV-BABES

Gisteren was op Nederland 2 de gehele avond ’50 jaar televisie: De keuze van de Kijker’. Ik heb genoten. En dan niet alleen van de tv-fragmenten, maar vooral van de omroepsters. Voor deze avond waren namelijk de omroepsters van vroeger tevoorschijn gehaald. Mooie, nette dames van boven de veertig. Deze dames straalden een rust uit waar de meisjes van Yorin een voorbeeld aan kunnen nemen. Huidige omroepsters heten trouwens ook niet zo, nee, dat zijn tv-babes. Zij worden niet geselecteerd op kwaliteit, maar op decolleté. De Yorin-babes hangen in een lounge-bank, lezen hun tekstjes op en laten ondertussen hun wit-gepolijste melkgebitje zien. Ik vertrouw ze niet. Ze kijken me aan met ogen die zeggen: “Ik heb eigenlijk geen slipje aan en als je het volgende programma bekijkt, dan lig ik mezelf hier ondertussen op de lounge-bank te vingeren. En straks vertel ik niet alleen wat het volgende programma wordt, maar dan zeg ik ook mijn telefoonnummer, dus blijf kijken!” Met andere woorden; die Yorin-dames zijn zo lekker, dat ze de aandacht afleiden van de kijker. En dat moet ook wel met zo’n slechte programmering als Yorin. Als een bikini met borsten mij vertelt dat ‘Love Test’ komt, dan verwacht ik bij voorbaat al een slecht programma. Toch heeft de methode van Yorin succes. Partner P. begrijpt het helemaal. “Ja, dan komt Cindy Pielstroom in beeld en dan ben ik net lekker aan het rukken, dan begint het programma. Dan moet ik weer een half uur wachten tot Cindy in beeld komt. Zo blijf je wel kijken.” Goede programma’s hebben geen lekkere wijven nodig die ze aankondigen en eigenlijk zijn omroepsters totaal overbodig. Maar als het toch moet, geef mij dan maar Lisette Hordijk. Die vertrouw ik tenminste.