NOU, DAN HEB JE ME ZEKER HELEMAAL DOOR?
Dus ik werd uitgenodigd voor een intakegesprek bij het geestelijke gezondheidscentrum hier in Tiel. Gezellig! En of ik even alvast een online vragenlijst in wilde vullen.
Ik heb zelf 2 jaar psychologie gestudeerd, al is dat al weer 15 jaar geleden. En als ik me besef dat sommige dingen 15 jaar geleden zijn, maar dat het soms gisteren lijkt, dan ben ik trouwens helemaal rijp voor een gesloten afdeling! Maar als je het mij vraagt was die studie psychologie een typische indicator dat het met mezelf ook niet helemaal 100% lekker zat, want de meeste meisjes, en het zijn vaak meisjes, gaan psychologie studeren ‘om zichzelf beter te begrijpen’. En de bijna standaard-reactie van mannen op het feit dat ik toen psychologie studeerde was; ‘Nou, dan heb je me zeker helemaal door?’ Maar nou, ik hoefde dus helemaal geen psychologie te studeren om te weten dat de mannen die ik tegenkwam maar 1 ding wilden.
‘Bent u tevreden met uw werk?’
‘Bent u tevreden met uw relatie?’
‘Voelt u zich geliefd?’
‘Heeft u moeite met huishoudelijke taken?’
‘Komt u vaak te laat?’
‘Bent u tevreden over uw seksleven?’
‘Heeft u het gevoel dat er iets heel ergs gaat gebeuren?’
En dat dan graag uitgedrukt op een schaal van 1 tot 5.
Ik kreeg het idee dat ik eigenlijk helemaal niets mankeerde.
Maar toen ik op ‘send’ drukte, voelde ik toch een soort van paniek.
Ik zat nu in ‘het systeem’.
Er was nu ergens ineens een mapje met ‘Luna’.
Het allerlaatste waar ik in wil belanden is een soort van Tiels Libelle-vrouwtjes geneuzel. Met vragen als; ‘Ja, maar wat voelde je toen je dat deed?’ Of: ‘Wat voel je als je wakker wordt?’ En: ‘Wat voel je als je je dit of dat weer probeert te herinneren?’ Of dat ik maar eens even lijstjes moet gaan maken elke ochtend. En dan afstrepen. Of een dagboek bij moet gaan houden. Want dan kan ik dus 2 dozen offline dagboeken gaan brengen; “Hier! Heb je 29 jaar getormenteerde geest! Vanaf het moment dat ik kon schrijven! En bel maar even als je ’t uit hebt, want dan heb ik ook nog 10 jaar online voor je staan! Houdoe!”
Ik vertoonde na het invullen van de vragenlijst ineens ‘de werkster komt, laten we het huis gaan opruimen’-gedrag. Ik ging me eventjes heel erg concentreren op m’n werk. Lijstjes maken. Vooruit werken. Maar weer eens een nieuw, mooi schriftje kopen om alles in bij te houden. Systemen verzinnen. Het hele huishouden doen. En alles afmaken. Focus godverdomme!
Maar misschien ben ik gewoon bang dat m’n hulpverlener me straks helemaal door heeft.
Ahaha! “als ik me besef dat sommige dingen 15 jaar geleden zijn, maar dat het soms gisteren lijkt…” dat heb ik ook! Ik heb het volste vertrouwen in je, het komt helemaal goed. Je bent een kanjer hoor! Sterkte met ‘het systeem’ en hou het goed in de gaten, want de mensen die daarin werken maken ook fouten. Dat weet ik van het gedoe in m’n familie.
En ik was de eerste!!
Hei, kop op. Als je ADHD hebt, dan is het fijn om te weten dat je er wat aan kàn doen. Hoeft niet persé, je kan er ook gewoon voor kiezen om door te gaan zoals je deed.
Hoe dan ook: het is stoer dat je de lijstjes hebt ingevuld en voor jezelf het onderzoek ingaat.
Bloody Hell, weer niet de eerste. :)
Succes bij de zielenknijper.
> En als ik me besef
‘Me besef’??
Luna toch…
Als ik iets heb geleerd in jaren therapie is dat psychologen wel de laatsten zijn die je doorzien of begrijpen.
De beste hulp en de nuttigste adviezen heb ik altijd gekregen van (oprecht) goed bedoelende, meevoelende leken. Niet van over-rationele, theoretiserende psychologen die niet verder kijken dan hun studie lang is.
Succes! Ben erg benieuwd of je er iets aan gaat hebben. Ik heb er zelf wel veel aan gehad. Het was niet wat ze zeiden, maar meer dat ik wérkelijk op dat moment begreep wat ermee bedoeld werd. En het was ook niet dat ze ingewikkelde diepgaande dingen zeiden (maar juist hele simpele huis-tuin-en-keuken psychologie) maar dat het op het juiste moment zeiden. Zodat het ook bij mij binnen kwam. Niet te zuinig. Iets weten en iets voelen zijn totaal verschillende dingen.