NO PICTURES PLEASE

Luna is chagrijnig. Agressief en chagrijnig. Agressief, chagrijnig en ongesteld. Allemaal geheel volgens de planning, dat wel. De afgelopen 6 dagen heb ik mijn lichaam weer eens flink afgepeigerd en gemiddeld 4 uur geslapen per nacht. Daar pluk ik nu de vruchten van, want ik zie er slecht uit. Ik voel me best helder overigens, maar dat komt doordat die drugs nog niet geheel zijn uitgewerkt en ik net 4 bakken koffie achter de kiezen heb. Maar ik zie er nog niet half zo slecht uit als op de foto’s die buurman M. me gisteren heeft doorgemaild; foto’s van een avondje zeer diep gaan. Het vreselijke van drugs- en alcoholavondjes is dat er altijd wel een fototoestel in de buurt is. Een toestel waar echt perse foto’s mee gemaakt moeten worden, want dat is zo leuk voor later. Op het moment zelf is het ook heel leuk en vooral niet meer dan normaal dat er foto’s gemaakt worden, want ‘het is toch wel een heel bijzondere avond’. De foto’s vallen altijd tegen en dat is een understatement. Zo heb ik de foto’s van Dance Valley 2001 voor mezelf verstopt. Daar zag ik er echt verschrikkelijk op uit. De foto’s die de eerste uren gemaakt zijn gaan nog wel, maar er is een foto van mij met onderkin, wazige blik met grote pupillen, een verbrand hoofd en kapotte lippen, dit alles liggend in een zeer oncharmante houding op een geel opblaasbaar matrasje. De foto’s die buurman M. me doorstuurde waren niet veel beter; uitgelopen make-up, onderkinnen en een zeer wazige blik. En het erge is; ik voelde me op het moment dat die foto’s gemaakt werden prachtig. Helder ook, dat vooral. Ik ga maar eens op zoek naar tampons, nog meer koffie en een joint. Tot je dertigste moet je alle negatieve signalen van je lichaam negeren.