LUNA’S TIELSE TINNEN TROUWDAG

Afgelopen dinsdag, 18 juni 2024, zou ik eigenlijk 10 jaar getrouwd zijn met ex J., maar ik ben inmiddels al meer dan 8 jaar gescheiden. Ik zag de Facebook-herinneringen vorige week voorbijkomen en ik ben altijd van het; laat me al die kutfoto’s maar zien ook en laat ik maar door al die kutherinneringen gaan, want ik kan er wel een EMDR-traject tegenaan gooien of een paar aroma-therapietjes, maar iemand blijft toch onderdeel van je leven, van je trauma’s, van alle laatjes in je hoofd, dus negeren heeft eigenlijk weinig zin. Liever dwars door alle ellende heen. Laat maar zien die vrijgezellendag! Laat maar zien die trouwjurk met die teddyberen die ik toen nog niet in de fik had gestoken. Laat die glimlach maar zien. Laat me maar herinneren dat hij de ochtend na ons trouwen de hele badkamer bij elkaar schreeuwde en de tegeltjes kapot sloeg. Laat maar zien hoe blij ik was om zoveel familie en vrienden bij elkaar te zien. Jazekers! Facebook! Laat maar zien dat m’n moeder toen nog leefde. Laat maar zien dat ik dacht dat ik toen gelukkig was! Hiep hiep hoera!

Ik herinnerde me; ik heb z’n trouwring nog.

En daar moest ik vanaf. En wel nu. Als in nu. Nu. Nu.

Ik belde een mannetje uit Tiel dat handelt in goud. Of hij me zo snel mogelijk van deze ring af kon helpen. Kon-ie wel. Hij kwam langs, hij woog de ring en betaalde me keiharde cash. Ik boekte daarna de allerduurste hotelkamer bij Van der Valk. Voor mezelf alleen.

In plaats van mijn 10-jarig huwelijk te vieren, vierde ik 18 juni 2024 mijn niet-meer-getrouwd-zijn in m’n eentje in het Van der Valk-hotel in Tiel. Tussen de sekstoys en in een nieuwe trouwjurk. Ik heb gedanst, ik heb gejankt, ik heb gelachen, ik heb een uur uit het raam staan staren, ik ben in m’n eentje uit eten geweest, maar ik heb vooral deze dag herschreven met een nieuwe, betere herinnering. Ik had mijn eigen bed-in voor ‘hair peace’, ‘bed peace’ en Godverredomme ook voor ‘world peace’!

All I am saying is give peace a chance.
All I am saying is give peace a chance.