LUNA TWIJFELT HEUS NIET AAN HAAR SYSTEEM

“Meisje”, begon P. afgelopen maandag, “zal ik je anders even helpen?” “Waarmee en waarom?”, vroeg ik argwanend. “Met opruimen”, zei hij. “Hoezo opruimen?”, vroeg ik bits. “Nou, je hebt zo langzamerhand het hele huis overgenomen met je spullen en ik zou zo graag even aan een klein stukje opgeruimde tafel wat kunnen werken met m’n laptop”, zei hij, “zal ik even wat dingen naar beneden brengen?” “Nee, je blijft ervan af”, zei ik link, “het zijn mijn spullen en er zit een systeem in.” Dat mijn systeem inhoudt; zoveel mogelijk oppervlakte van het huis gebruiken omdat dat de enige manier is om het voor mezelf overzichtelijk te houden, hoefde hij niet te weten. “Maar ik zet gewoon even wat dingen naar beneden”, zei P. terwijl hij een doos met stofjes en lintjes van de eettafel op de grond zette. Ik schoot meteen van standje-dwangneurose naar standje-agressief. Van mijn spullen moet iedereen afblijven en die doos met stofjes en lintjes die viel zeker onder de categorie ‘mijn spullen’. “Blijf af! Blijf af!” gilde ik. Ik had al een paar dagen volledige stress in m’n hoofd en een partner P. die m’n systeem door elkaar haalde, dat kon ik er niet bij hebben. En omdat ik de hele dag in mijn eentje thuis zit te werken had ik nu eindelijk iemand om alles op af te reageren! “Blijf af!”, gilde ik nog een keertje, “ik doe het verdomme zelf wel.” “Ik wil maar een klein stukje tafel hoor”, zei hij. “Nee, nou hoeft het niet meer”, schreeuwde ik terwijl ik al m’n spullen naar m’n atelier begon te slepen. “Als ik niet gezellig boven mag zitten met mijn spullen dan hoeft het niet meer van mij.” “Meisje”, probeerde P. nog voorzichtig, maar ik had mijn gezicht al op bloedlink gezet en was het komende halfuur druk bezig om alle spullen van de woonkamer en keuken richting atelier te verhuizen. “Zo, nou, gezellig hè”, zei ik geveinsd toen ik in een opgeruimde woonkamer stond. “Nou”, zei P., “dat had toch niet zo gehoeven?” Want P. vond mijn actie nogal typisch vrouwelijk en hoogst onnodig en vooral juist helemaal niet gezellig. En dat vond ik achteraf eigenlijk ook wel. Dus binnen 3 dagen stond alles weer op z’n eigen onlogische vertrouwde plekje in de woonkamer en keuken.

Klik hier voor een YouTube-filmpje van een trip door mijn huis langs al mijn spullen…