LUNA SPOT EEN LAM

Je hebt er af en toe van die dagen tussen zitten dat je denkt; nee. Dit is ‘m niet vandaag, dit wordt ‘m niet vandaag en het is beter om gewoon weer terug in bed te gaan en net te doen alsof er helemaal niets gebeurd is, maar ja, dat is dan ook weer zo zonde, want je hebt je net een keertje aangekleed, haar gekamd, make-up helemaal strak, wat op zich al een prestatie van wereldformaat is natuurlijk als je bent opgestaan met een kuthumeur. Dus je probeert er toch nog wat van te maken, van zo’n dag, dus je staart wat voor je uit, maar ja, inspiratie komt natuurlijk nooit als je erop zit te wachten en dan vind je jezelf heel, heel, heel zielig en dan zit je ineens een potje te janken voor de televisie om alles en het is niet eens tijdens Oprah en dat maakt het allemaal nog veel erger en tijdens al dat gesnotter weet je ineens zeker dat het enige dat deze dag nog kan redden het live spotten van een lammetje is. En hoewel je het liefst de hele dag binnen was gebleven is het hoogst onwaarschijnlijk dat er een lammetje zomaar ineens bij je op de bank komt zitten, dus zit er niets anders op dan op de fiets te springen en gewoon maar een kant op te fietsen, want hier in Tiel maakt het geen ene fuck uit welke kant je opfietst, je komt vanzelf binnen afzienbare tijd wel in de buurt van een weiland en uiteindelijk kom je altijd uit in de buurt van een weiland met lammetjes. Maar dat je dan aan de ene kant van het weiland staat en dat die hele kudde schapen dus aan de andere kant van het weiland loopt te grazen. En dat je als je heel goed luistert de lammetjes hoort bhêh-en, maar dat je er geen eentje echt goed kan zien en dan kan je wel bij de pakken neer gaan zitten en heel hard zuchten, maar omdat het zien van een hupsend lammetje nou net het enige haalbare doel van de dag was moet je toch omfietsen, weer helemaal terug en dan een andere afslag en dan weer links en rechts, maar dan toch uiteindelijk: een paar live hupsende lammetjes. Zo mooi.

En dan op je iPhone Maarten van Roozendaal (KLIK!!!):

Ach, zie de lammeren nou toch lurken
Aan hun versgeschoren moeders
Ach, ik ben God dank
Dus nog een keer
Een jonge lente waard
Dit is zo mooi
Het is om te janken zo mooi
Mooi, om te janken zo mooi!