LUNA SLAAPT BIJ OUDERS

Het was bijna 2 jaar geleden dat ik bij m’n ouders bleef slapen. Normaal ga ik ’s middags naar ze toe, blijf eten en na de koffie stap ik snel weer in de trein om thuis de nodige sigaretten te roken en de nodige wijntjes achterover te slaan. Gisteren kwam ik er niet onderuit. “Als je dan lekker vroeg komt, en ’s avonds blijft slapen, anders kan je net zo goed thuisblijven”, zei m’n vader. Zodoende stond ik gisteren om 7.00 uur op, om daarna om 10.30 door mijn ouders van het station gehaald te worden. “Gezellig”, zei m’n vader. En het was ook gezellig. M’n moeder had boerenkool met lekkere vette worst gemaakt en ’s avonds hebben we met z’n drietjes televisie gekeken. Het was net als vroeger toen ik nog thuis woonde, afgezien van het kleine drama dat zich voltrok toen ik eerlijk opbiechtte dat ik wel eens een xtc-pilletje slik. Om 11.45 zei m’n vader, net als vroeger: “Ik weet niet wat jij doet, maar wij gaan naar bed.” Mijn vader vond het raar dat ik langer op zou blijven dan zij, dus ik liep naar boven om mijn tanden te poetsen. Na 2 jaar stond er nog steeds een tandenborstel voor mij in het bakje. Boven aan de trap riep ik ‘welterusten’, net als vroeger. En net als vroeger kwamen mijn ouders een paar minuutjes later naar boven. Een kwartier later lag ik in bed te luisteren naar het gesnurk van m’n vader. Drie uur lang. Ik kon niet slapen. Maar m’n vader kon waarschijnlijk voor het eerst sinds 2 jaar met een gerust hart z’n ogen dicht doen; met mij kon niks gebeuren, want ik lag in de kamer naast hem. Ik hou ook van hem.