LUNA ONTMOET O. EN M.

“Wat studeer je?”, vraagt O. met grote stuiterballen in z’n ogen. “Ik studeer niet meer, ik ben journaliste. I. studeert communicatiewetenschap.” “Oh, oke, en hoe oud ben je?” “Ik ben 25, I. is 32”, vertel ik hem. “Je ziet er helemaal niet uit als 32”, zegt O. verontwaardigd. “Nee, ik ben 25, zij is 32.” “Oh, sorry, maar studeer je nog?” “Nee, ik niet meer, I. nog wel.” “Oh, oke, en wonen jullie in Amsterdam?” “Ja, allebei.” “En wat studeer je?” De hele avond heeft O. mij minstens 20 keer gevraagd wat ik studeerde. Zo vaak, dat ik bijna zelf ging twijfelen of ik nog studeerde. Pillen. Het doet iets raars met je. Ik vond het namelijk niet eens erg dat hij me meerdere keren dezelfde vragen bleef stellen. Niet dat O. nu zo’n interessant type was. Nee. Hij had een boterhamzakje vol met xtc-pillen in z’n zak. En die hoefde I. en ik niet eens te kopen, nee, die kregen wij gewoon gratis. Omdat hij ons zulke leuke meiden vond. In ruil daarvoor moesten wij wel even samen met hem en z’n broer M. gaan dansen. Dat vond hij namelijk gezellig. En I. en ik vonden dat geen probleem. Onze vaste dealer K. was namelijk onbereikbaar. En een avond zonder pillen, dat kon natuurlijk niet. Junken-gedrag, maar het maakte ons op dat moment weinig uit. Met een xtc-pil op verlies je namelijk je heldere kijk op de dingen. Af en toe is dat best wel lekker. En dit weekend was het nog gratis ook.