LUNA NAAR HET KINDERCARNAVAL

Ik had het gezegd voordat ik erg in had: “Nou, en dan kunnen we morgen wel even naar het kindercarnaval gaan.” En ja, dan zit je eraan vast hè, want ik haat carnaval, maar opvoedtechnisch is het dus de bedoeling dat je doet wat je belooft. Dus de verkering en ik met dochter S. en neefje V. naar de carnavalswinkel de volgende dag. Neefje V. wilde vooral géén polonaise aan zijn lijf en koos voor een stoer militair pakje. Dochter S. kon moeilijk kiezen, maar besloot uiteindelijk als Catwoman te gaan, met een panterjurkje van mij, een lange zwarte pruik, handschoentjes en geinige poezenoortjes. En ik ging als mezelf; gewoon in een hysterische bloemetjesjurk met nepbloemetjes in m’n haar. M’n vrienden zagen geen verschil met mijn dagelijkse outfitjes, maar de rest van de bezoekers van het carnaval moeten gedacht hebben; goh, die vrouw is als FlowerPower. Ook de verkering ging gewoon als zichzelf, want die vond carnaval ook stom, maar die viel dus heel erg door de mand toen hij alle carnavalsliedjes gewoon by heart mee kon zingen. Stond-ie met een biertje: “Alaaf, alaaf, alaaf you!” “Jij kent dit allemaal?”, vroeg ik verbaasd. “Tuurlijk”, zei de verkering, alsof het écht de normaalste zaak van de wereld was. En zo leer je elke dag wat over elkaar! Geweldig! En zo gemakkelijk had ik trouwens zelf ook alle liedjes onder de knie. Stond ik te helikopteren: “Ik heb een helihelihelihelikopter! Ik heb een heliheliheliheeeee! Daarmee vlieg ik over bergen, daarmee vlieg ik over zee, hé, kom op ga met de helikopter mee!” En ondertussen een beetje met m’n hand draaien boven m’n hoofd. Ik zat er meteen in. En we gaan zwaaaaaaien: “Geef mij de sleutel van jouw voordeur, want jij, jij bent zo’n lekker ding.” Toegegeven; na 3 biertjes begon ik alles pas écht leuk te vinden, maar dat is ook waarschijnlijk de bedoeling van carnaval. Maar het meest geweldige vond ik dat verschillende generaties met elkaar aan het feestvieren waren. Verkleedde baby’ op de arm, peuters in krokodillenpakjes vooraan, kleuters hard rennen en springen en op zoek naar snoep en chips en cola, tieners, pubers en volwassen in de polonaise, Carnavalsvereniging Witte Gij Ut die de sfeer erin hield en de opa’s en oma’s die op de tafels mee zaten te bungelen met hun orthopedische schoenen. Mooi plaatje in m’n hoofd. Of, om het even bij de kindercarnavalskrakers te houden: “Met z’n allen! Met z’n allen! Laat de limonade nu maar knallen! Met z’n allen! Met z’n allen. Ze zeggen wel eens oud gedaan is jong geleerd!”