LUNA NAAR C4C VINTAGE

Ik ben een sucker voor vintage jurkjes. Ik draag ook niet anders. Toen ik nog in Amsterdam woonde ging ik bijna elke maandagochtend naar de Noordermarkt om daar ook bijna iedere week met een vintage jurkje thuis te komen en misschien is die Noordermarkt wel het enige dat ik écht mis sinds ik in Tiel woon. Want in Tiel is het qua kledingaanbod nogal behelpen. En dat is een bloody fucking understatement. Nu moet ik niet zeiken, want ik heb genoeg vintage jurkjes in mijn kast om de komende 10 jaar mee vooruit te komen, wat zeg ik, die vintage jurkjes zijn zo degelijk en tijdloos dat ik ze nog kan dragen als ik 80 ben, maar toch, maar toch! Ik heb in de afgelopen jaren 200 jurkjes verzameld die me niet meer dan een tientje per stuk hebben gekost, maar ik wil ook af en toe wat nieuws! En iedereen die zegt dat materiële zaken niet gelukkig maken en dat het in het leven gaat om liefde, pure liefde, heeft het mis! Het scoren van een vintage jurkje voor 5 euro maakt mij intens gelukkig en ik voel een diepe, hele pure liefde voor ieder vintage jurkje in m’n kast. Dus. Toen ik hoorde van een vintage KILO-sale sloeg ik lichtelijk op tilt. Vintage kleding voor 15 euro per kilo? Dat zijn dus ongeveer 4 tot 6 jurkjes per kilo voor 15 euro? Dat, dat, dat, dat, dat, dat is puur geluk in het oude Trouw-gebouw aan de Wibautstraat. ‘Ik MOET, MOET, MOET hier naartoe’, sms-te ik naar vriendin R., ‘ik ga VIP-tickets scoren en je MOET mee.’ En vriendin R. ging mee. Net als dochter S. en haar nichtje. Al vonden dochter S. en haar nichtje er geen reet aan; allemaal grote bakken met muffe jurken, rokken, jumpsuits, broeken, sjaals, truien, hoeden en petten uit jaren dat ze zelf nog niet eens geboren waren en dan allemaal vrouwen die hysterisch in die bakken staan te graaien. OMG! Hoe ontzettend niet gaaf voor meisjes van 13! En hoewel ik normaal gesproken een zeer verantwoordelijke moeder ben, werd ik daar tussen al die bakken verblind door al dat moois en vooral al dat goedkoops. Het kon me niets schelen dat de meisjes er niets aan vonden, want ik moest scoren! Het ging even lekker helemaal om me, myself and I! “Als jullie er toch niets aanvinden, ga dan maar even een colaatje drinken hierboven”, zei ik, “we komen jullie straks wel halen en geen snoepjes aannemen van vreemde mannen.” Zo’n 1,5 uur later pikten vriendin R. en ik de meisjes weer op. Ik heb 8 kilo aan vintage jurkjes gekocht en ik ben rondom gelukkig. En omdat de meisjes zo lief hadden gewacht mochten ze daarna wat leuks met glitters en studs uitzoeken bij de Coolcat.
www.c4cvintage.nl