LUNA IS DUS HELEMAAL GEEN MILF HÈ
Ik wil graag bij deze, postuum en per direct, al mijn gebitch, al mijn gezeik en al mijn vooroordelen die ik had over moeders en vooral de moeder als MILF (Mother I’d Like to Fuck) weer terugdraaien. Ik vond altijd dat vrouwen niet zo moesten zeiken en klagen, maar hét gewoon moesten doen. Gewoon als hun man er om vroeg een beetje spuug op de vingers, hop tussen de benen ermee om een instant geilheid te fingeren en dan bovenop die kerel, want je man tevreden houden, dat is belangrijk. Want als hij happy is, dan maakt hij jou ook wel happy. Beetje het vuurtje warm houden binnen de relatie, daar gaat het om. Dacht ik. Want ik neem het terug. Echt. Allemaal. Want ik heb nu een week lang dagelijks en bijna elke nacht verschillende meisjes over de vloer gehad, dochter S. (11) van de verkering, oppasmeisje M. (10) en het wat grotere zusje (12) van dat oppasmeisje M. en verschillende combinaties van die 3; dus soms met z’n tweetjes, soms met z’n drietjes. En het ging eigenlijk over het algemeen heel erg goed, maar bloody fucking hell; hoe doen 24/7 moeders dit? Ik had ze donderdag alledrie tegelijk over de vloer en ze dachten dat ze met z’n drietjes heus wel cupcakes konden bakken zonder mij daarbij nodig te hebben, maar uiteindelijk vielen ze me om de 5 minuten lastig met verschillende edoch simpele vragen, terwijl ik ze toch echt had gevraagd om mij aan m’n eigen werk te laten, want hoe dachten ze dat ik al die cupcake-materialen kon betalen eigenlijk? Dat leuke fondant-bloemetjes-uitstekertje kan ik alleen maar betalen als ik ook aan m’n eigen werk toekom. Snappen jullie dat? Ja, dat snappen we. Maar eh, Luna, waar ligt de witte basterdsuiker? En bakpoeder, wat is dat? Vanille-extract, heb je dat? Hoe krijg jij dan zo’n mooi schuimpje op de cupcake? Mogen we die zilveren parels gebruiken? En na meer dan 4 uur aankutten en -kloten en mij van m’n werk afhouden moest ik steeds strenger gaan kijken en bozer gaan praten en toen de meisjes onderling ook nog eens ruzie gingen maken over weet ik veel wat en ook nog gingen huilen en puber-bitchen en chagrijnig doen heb ik het oppasmeisje en haar zus naar huis gestuurd en dochter S. zeer vermanend toegesproken. Foei! Foei! Foei! “Je mag zoveel van mij en er mag zoveel hier in huis, maar je bent vandaag te ver gegaan. En je mag ook geen televisie meer kijken.” Foei! Maar het erge is; je weet nooit of je het goed hebt gedaan. Was ik te hard? Of uiteindelijk toch te soft? Heeft ze nu een soortement van traumaatje gekregen door mijn harde optreden? En daar lig je dan ’s nachts wakker van. En probeer dan nog maar eens lekker mindfull de pik van je man in je mond te nemen.
Werken, drie kinderen hebben (wat in de praktijk vaak neer komt op zes kinderen over de vloer hebben) en er een leuk sexleven op na houden, het kan heus, echt! Alleen voor mijn eigen tekenwerk heb ik niet zo veel ruimte in mijn hoofd over, dat is nu een beetje het ondergeschoven kindje, maar ik merk dat dat kindje zich weer steeds beter staande lijkt te houden in dit drukke leven: ik maak weer eens wat zo af en toe. Ik weet wel dat ik ’t zonder dat leuke sexleven niet zo makkelijk vol zou houden allemaal. Begeren en begeerd worden, prima brandstof.
Hahahahaha! Hoe herkenbaar:-)
Ik had je zó graag jubelend ongelijk willen geven, en willen roepen dat we het elke dag doen, ondanks de kinderen, twee drukke banen en het huishouden, maar helaas. Dan zou ik jokken.
Ik weet ook niet hoe anderen dat wel voor elkaar krijgen…
En als je zelf hebt gebaart ligt je grotje mogelijk ook nogal in elkaar. Hoef niet, kan wel, hier gevalletje 3 dubbel pech, dus vaak met muts naar ziekenhuis waardoor het toch meer een kijkdoos is geworden…
Ik word behoorlijk ziek van al die vrouwenbladen die je de wet voorschrijven. Seks heb je gewoon als je er allebei zin in hebt. Dus soms een paar keer per week en soms gewoon twee weken niet, omdat je te moe bent en andere zaken aan je hoofd hebt. En dat je het dan leuk zou moeten maken met allerlei toys- bah, mijn onderkant ziet me aankomen met mijn latexallergie. Waar wij wel in investeren: oppas, tijd voor elkaar, praten, knuffelen en dan komt die seks er vanzelf achteraan.
:-) Een kleine 40 jaar geleden was het boek ´Als hij maar gelukkig is´ een eye-opener…Maar ja, dat was voor jij kon lezen natuurlijk! Moeten we die golf nou nog een keer overdoen???
Dat Luna’s leven zo dicht bij mijn leven zou komen, wie had dat ooit kunnen denken.